Hoi iedereen,

Zowat twee weken geleden nog maar had ik een blog geplaatst dat ik iemand had leren kennen begin mei.

http://www.ldvd.nl/nieuwe-liefde-gevonden-en-wat-voor-één

Nu zijn we een dikke twee weken later en is hij praktisch als sneeuw voor de zon verdwenen.
Twee maand lang zijn we op date geweest, ook elke dag langst sms contact met elkaar om te vragen hoe elkaars dag was. We wisten dat het snel ging, maar we voelden ons goed bij elkaar. Derde date hadden we voor het eerst al gezoend, vierde date al iets meer, zevende date hebben we veel plezier gemaakt maar waren we toch blij dat we nog geen seks hebben gehad aangezien dit echt veel te snel zou zijn geweest.

En na die ene dag, na onze leuke pleziertjes in bed, was die ineens weg. Hij stuurde niet meer, hij ging daarna nog een weekend weg, waarop ik hem op 3 dagen tijd twee sms'jes heb gestuurd om te vragen of die het leuk had. Ook had die een week festival waar ik hem op 7 dagen tijd misschien terug 3 sms'jes heb gestuurd om te vragen hoe het was. Ik had een reis gepland naar Barcelona.. 31 juli vertrok ik. De stilte tussen ons werd me teveel. Verleden week dinsdag, dus drie dagen voor vertrek, heb ik hem gestuurd wat nu de oorzaak was tussen de opvallende stilte tussen ons. Dat ik het snapte als het voor hem ineens te snel is gegaan, of dat ik misschien niet was wie hij wou dat ik was of wie weet welke reden. Maar dat ik gewoon wou dat hij het me eerlijk kon zeggen, zodat ook ik kon verder gaan.

Ik kreeg als antwoord terug dat hij met enorme twijfels over ons zit, ook het gebrek aan liefdeskriebels. Het was vooral de snelheid en de golflengte die steeds maar groter en groter werd tussen ons. Hij denkt meer en meer dat het beter is dat we vrienden blijven. Hij vond ook dat, in de tijd dat hij weg was naar het festival en op dat weekend dat ik te opdringerig werd. Hij was moe van het werk en van het weekend en festival, hij was ook ziek. Hij had nog niet de kans gehad om terug te sturen.

Ik antwoordde hem dat, als hij zich zo voelde, dat het inderdaad beter was dat we vrienden bleven. En dat het helemaal niet mijn bedoeling was om opdringerig te zijn.

Hij excuseerde zich als hij mij gekwetst zou hebben. Hij hoopte dat ik het zou begrijpen, dat het voor hem zalige momenten waren en dat het spijtig zou zijn als we er iets slechts van zouden maken.

Had hem gezegd dat het beter was om nu gekwetst te raken dan later, voor er diepere gevoelens in het spel kwamen, en dat ik het begreep dat hij niets voor me voelde, dat zoiets niet kan geforceerd worden. Ik zei hem dat ik het ook zalige momenten vond.

En toen was ons gesprek gedaan. Heb toen niets meer gehoord van hem sinds gisteren. Ik ben maandagavond terug van Barcelona, zondag was hij verjaard. Ik had hem gestuurd dat ik door mijn reis hem geen gelukkige verjaardag heb kunnen wensen, dus bij deze een late gelukkige verjaardag. Hij stuurde dankjewel terug en vroeg me hoe m'n reis is geweest. Had hem gezegd dat het heel leuk was, veel gezien, veel positieve ervaringen gehad en veel reizigers ontmoet. Vroeg hem of hij zijn verjaardag goed heeft kunnen vieren en hij zei me dat hij een stevig feestje heeft gehouden, maar dat hij ervan kapot was. Had hem nog een grapje gestuurd dat hoe ouder je wordt, hoe langer het duurt om te recupereren. Maar geen antwoord..

Ons contact is na die ene dag echt nada. En ook al waren we niet samen in een relatie en ondanks ik van onze momenten samen genoten heb en er geen spijt van heb, kan ik het ergens niet onderdrukken dat ik me ergens gebruikt voel.

Hij benaderde mij constant met positieve opmerkingen dat hij zich zo goed voelde bij me. Hij voelde een speciale band tussen ons, dat hij het niet erg vond als ik me nog niet zo voelde bij hem maar dat hij mij toch wou laten weten dat hij zich wel zo voelde bij mij. Hij sms'te me elke dag, gewoon om stomweg te vragen hoe mijn dag was. Hij wou zelfs een weekendje weg met mij. Hij had zelfs alles al opgezocht van reservatie en toestanden en wou me dit als verrassing geven. Ik zei dat hij me daar wel mee overviel, maar hij voelde zich zo goed bij me. Hij wist dat ik een moeilijke periode achter de rug had dus hij wou dat ik me eens kon ontspannen voor een weekendje, samen met hem. Hij tastte ook altijd af hoe ik me voelde bij hem, hij leek echt geïnteresseerd in hoe ik me voelde en of ik me goed voelde. Hij wou altijd zeker weten dat het voor mij niet te snel ging. En ik verzekerde hem dat dit voor mij niet het geval was, ondanks hij de eerste was waar het effectief zo snel bij ging. Het voelde zo snel zo goed aan. Hij zei dit ook tegen me dat hij hetzelfde voelde. Ook als hij op reis was naar het buitenland voor zijn werk stuurde hij me af en toe spontaan een sms'je om te vertellen hoe het daar was. Als ik hem zei waar ik was, bv. op een gezellige plaats met een paar vrienden stuurde hij me dat hij wou dat hij daar bij me kon zijn.

En dan ineens kwam dat festival waar ik hem 3-4 sms'jes heb gestuurd op 7 dagen tijd, dan kwam die ene dag, een paar dagen geen contact gehad, dan dat weekendje waar ik 2 sms'en gestuurd heb op 3 dagen tijd.. En dan werd ik te opdringerig?

Hij was ironisch genoeg twee maand "opdringerig" want hij wou me zoveel mogelijk zien, wou zoveel mogelijk bij me zijn en wou zelfs een weekendje weg met me. En dan ineens krijg je te horen dat hij helemaal niets voelt. En word het contact van 100% naar 1% herleidt.

Echt liefdesverdriet voel ik niet. Toen we dat ene gesprekje hebben gehad heb ik welgeteld misschien een uurtje gehuild. Ik wist toen dat het gedaan was met daten en hem te zien, ook al hebben we dit niet specifiek gezegd. En ik heb ook nog steeds geen spijt van wat we gedaan hebben, ik heb er inderdaad van genoten en durf dit ook open toe te geven. Maar toch is er een kantje dat zich gebruikt voelt. Alsof hij alles in die twee maand heeft opgebouwd om dan die ene dag te beleven en me dan weg te gooien als een gebruikte zakdoek.

*zucht*

...

Keelia