Dat je ermee bezig bent, komt omdat je verliefd bent.
Om iemand te overtuigen, misschien een klein beetje maar dat heb je al gedaan met smsjes sturen.

Een relatie willen laten werken, dat snap ik hoor dat je dat wil, terwijl de tekenen er allemaal op wijzen dat het zo toch niet de bedoeling is?

Ik ben er geen voorstander van om welk advies dan ook - of dat nu je eigen advies betreft of het advies van je ‘meest favoriete’ buddy is - te gaan betitelen als ‘Het Gelijk’. Het lijkt mij dat iedereen die hier op een blog reageert, vertrekt vanuit zijn of haar persoonlijke perceptie, interpretatie en visie op iemands verhaal. Heeft niks te maken, noch zou het die kant op moeten gaan, van ‘wie’ hier nu ‘gelijk heeft’ of ‘het meeste Gelijk’ zou hebben. Ik zie zelf niet zo goed welk belang dat een blogger zou kunnen dienen. Tenzij het alleen ’t belang dient van ‘serieus genomen willen worden’ als Wijze Advies-gever. Maar dan zijn we geloof ik op een heel ander terrein bezig...

Terug naar het blog. Er wordt hier vanuit dat ‘Grote Gelijk’ beweerd dat jij jezelf zou ‘verloochenen’. Verloochenen betekent ‘negeren’ en ‘ontkennen’ van je eigen verlangens of belangen. Lezen we echter jouw eerdere blogs terug, dan kun je een patroon waarnemen waarbij jij je emotioneel ontvankelijk en overenthousiast opstelt/gedraagt waar het een (beginnend) romantisch contact met een vrouw betreft.

Is dat zelfverloochening?

Even los van de vraag of dit ‘gedrag’ wenselijk of handig is voor de ontspannen voortzetting van een date-periode, is dit kennelijk wie jij bent. Hoe het bij jou dus werkt. In je meest pure en kwetsbare vorm er meteen, volledig, goedgelovig, zonder enige reserves, ‘Voor Willen Gaan’. Ik denk dat je er geen doekjes om wind om die ander duidelijk te maken waar jij staat en waartoe je allemaal wel niet bereid bent. Alleen, welk tempo twee mensen tijdens het aftasten van elkaar dan ook aan willen houden, dit behoort wel gelijk op te gaan.

Laten we even als beginpunt de volgende berichtgeving aanhouden. Goed hoorbaar geeft zij jou te kennen waar zij momenteel staat:

Lijkt mij veelzeggend informatie. Hoe serieus heb jij deze mededeling genomen? Hoe is deze bij jou binnengekomen? Of, misschien behoor ik eerder te vragen: hoe heb jij deze mededeling voor jezelf en ten aanzien van jullie potentiele samenzijn vertaalt? Vertaal jij een ‘niet aan toe zijn’ bijvoorbeeld misschien eerder als een ‘momenteel voorzichtig opbouwen, maar uiteindelijk komt het wel’? Ik denk dat het op basis van de verschillende betekenissen die jullie hier individueel aan koppelen, al behoorlijk scheef kan gaan zitten.

Haar vertrekpunt is ‘er nog niet aan toe te zijn om in een nieuwe relatie te stappen’. Jouw vertrekpunt lijkt toch een andere te zijn. Bij jou lijkt er al van alles in beweging te zijn gekomen. Bij een mogelijke GLIMP van die Romantische Liefde en ‘dát wat kan zijn of kan worden’ in Overdrive springt.

Iemand die zichzelf in zijn overenthousiaste gretigheid naar het ervaren van Die Romantische Liefde, tijdens een kennismakings/dating-fase met een vrouw, al vrij snel compleet lijkt te verliezen in allerlei romantische scenario’s en plaatjes. Het lijkt een beetje, alsof jij al jouw verlangens en behoeften automatisch al projecteert op de dame in kwestie en allerlei (onuitgesproken?) beloftes denkt te zien die allen wijzen naar 'de Grote Potentie'. Maakt niet uit dat zij er ‘nu nog niet’ aan toe is, jij ziet wat jij denkt te zien en houdt je daar dus aan vast.

Er is hier niks ‘verkeerds’ of ‘slechts’ aan. Toch, dit blog en ook je oudere blogs zo lezende, lijk je vanaf dit punt structureel in een paar hardnekkige mechanismen (denkpatronen en verwachtingen) te vallen, die jou zo te lezen veel emotionele stress en onzekerheid opleveren. Je lijkt er volledig door geconsumeerd te worden.

Ik ga nu waarschijnlijk een hele radicale opmerking plaatsen, waarvan ik hoop dat ik er goed naast zit. Maar in mijn ervaring lijken er achter uitspraken zoals ‘je bent te goed voor me’, ‘je bent te lief voor me’, ‘ik verdien jou niet’, meestal nog een andere boodschap verscholen te zitten. Eentje met veel meer gewicht. Iemand wil je geen pijn doen, wil je niet kwetsen, maar lijkt tegelijkertijd ook niet in staat om verantwoordelijkheid te nemen voor de beleving dat ‘er simpelweg niet dezelfde gevoelens zijn’. Of dat je qua verwachtingen en behoeften gewoonweg niet on the same page bent met elkaar.

Maar zoiets aangeven is natuurlijk heel rot en vervelend en je wil die ander geen pijn doen. Vaak wordt er dan voor gekozen om in de veilige hoek van ‘JIJ bent te goed’ te gaan zitten. Als je er van maakt ‘dat de ander te goed voor je is’, of ‘ik verdien jou niet’, lijk je het hele concept van ‘afwijzing’ te kunnen omzeilen, terwijl je jezelf tegelijkertijd een veilige way-out biedt. Nobel, maar vaak niet erg duidelijk. En een valkuil van valse hoop, want het merendeel van welwillende partners zien nou niet meteen een cruciale dealbreaker in een ‘te goed voor die ander zijn’.

Torn stelt jou hele wezenlijke en essentiële vragen, die vooral over jou gaan. Gezien het patroon dat zich voordoet verspreid over meerdere blogs van je, lijkt het aannemelijk dat als je jezelf deze periodes van onzekerheid, in verwarring raken en steeds ontvankelijker worden voor contact wenst te besparen, de verbeteringen of aanvaardingen vanuit jezelf behoren te komen. We kunnen wel naar de dame in kwestie wijzen, maar het patroon zal zich alleen maar blijven herhalen zolang je het buiten jezelf blijft plaatsen en niet leert doorgronden op welke punten jij jezelf dan steeds verliest.

Sure, 'Rust & Afstand' zou kunnen helpen, alleen betwijfel ik of jij hier al bent of in staat bent dit momenteel toe te kunnen passen. Het lijkt volledig bezit van je te nemen. Als je terugkijkt op je romantische ervaringen, is er een patroon te ontdekken? Zijn er dingen die je, als je heel eerlijk bent naar jezelf toe, steeds weer opnieuw ziet gebeuren? In bijvoorbeeld je eigen gedrag, in de reactie van die ander? Is er een beleving die jij hebt, die je steeds opnieuw ervaart? Zijn er overeenkomsten te ontdekken in de manier van contact met voorgaande vrouwen, inclusief deze? Hoe realistisch ben je in je romantiek? En als er verschillen zijn, waar lagen deze dan? Ligt het wellicht aan het ‘type’ vrouw?

Het zou jou, zeker op de langere termijn en met toekomstige nieuwe relaties in het vizier, mogelijk meer emotionele stabiliteit kunnen opleveren, als je je scherper bewust zou worden van je eigen denkpatronen, oplaaiende verlangens en ingekleurde toekomst-fantasieën die iedere keer weer die motor op volle toeren laat draaien. En dat je in staat zult zijn om jezelf hier wellicht al eerder een halt toe te kunnen gaan roepen. En dan niet vanuit een ‘als ze komt, komt ze wel, ik heb genoeg gedaan…”, maar eerder gestuurd vanuit je eigen zelfonderzoek en waar je, als je scherper naar je eigen acties kijkt, mogelijk steeds de grip of de controle lijkt te verliezen.

De tragiek hier vind ik dat jij je enorm kwetsbaar opstelt. Jezelf hier en daar zelfs vragen stelt. Laten we vooropstellen dat er geen ‘verkeerd’ is aan wat jij doet. Alleen, wellicht is jezelf bewust worden van het gegeven dat je met de mate van jouw over-enthousiasme, iemand onbedoeld gigantisch kan overweldigen die automatisch een paar stappen terug doet.

Een motor die mogelijk zo hard en 'Ready To Go' staat te loeien, dat de vrouwen die in eerste instantie interesse in jou lijken te hebben, behoorlijk overweldigd raken door dat harde aanwezige geluid op de achtergrond van die draaiende motor van verlangens en enthousiasme. Een geluid die mogelijk alles overstemt; zelfs de noodzakelijke stiltes....

En waarmee jij, hoewel ook geheel onbedoeld, dus structureel iedere keer weer in de hand werkt dat jij juist datgene wat je voor jezelf zo graag ziet gebeuren, misgrijpt.

Je vormt, als het ware, een beetje het zand in je eigen motor?