hallo allemaal.
al enige tijd kijk ik rond op deze site.en zo herkenbaar allemaal.maar nu m,n eigen verhaal.gewoon ook om m,n gal te spuwen.ben nu al twee jaar met een ralatie bezig,met ups and downs.kort na mijn scheiding een man leren kennen.ging in het begin goed,maar kwam er achter dat het voor mij te snel ging.en twijfelde teveel.teveel aan m,n hoofd nog,ook i.v.m. de kinderen.heb er meerdere malen een punt achter gezet.wilde ruimte om na te denken.vervolgens kwamen we keer op keer weer bij elkaar.even zijn we een half jaar uit elkaar geweest. hij stapte in een vlucht relatie wat al snel op de klippen liep.omdat hij erachter kwam mij niet te kunnen vergeten.en nog van me te houden.laatste half jaar weer bij elkaar.wat opzicht goed ging.hij heeft in het verleden problemen gehad met zijn vader,wat er nu uitkomt.dat heeft z,n weergave op onze relatie.hij heeft hulp gezocht.maar de deksel is van de put,en hij wordt met zichzelf geconfronteerd.hij duwd mij nu aan de kant.de relatie is over.is geen gezinssituatie gewend of kinderen.daar wordt hij nu mee geconfronteerd.weet niet meer hoe of wat.heeft het benauwd,wat ik herken omdat ik dat vorig jaar ook had.er spelen op het moment zich bij hem meer problemen.zowel z,n verleden als nu ook dingen in het heden.weet me geen raad.ik hou van hem.afgelopen vrijdag nog een gesprek gehad na 5 weken.hij zei ik hou zoveel van je.ik mis je ook.maar m,n gevoel.ik heb het benauwd kan het niet uitleggen.hij denkt ook voortduurig aan me.maar is bang om weer op z,n bek te gaan.de confrontatie met de angst van het gezinsleven omdat hij dat niet gewend is.z,n verleden speelt hier een grote rol in.is door zijn vader altijd gekleinneerd.komt er nu uit.wil hem helpen.maar hij trekt zich terug.ik weet dat hij van mij houd.ik ook van hem.heb een brief geschreven.dat ik het wel begrijp.maar dat het o zo moeilijk is.kreeg gisteren een mail terug.wil doen waar hij zin in heeft en vrij zijn.wil over een paar jaar naar het buitenland vertrekken.wat hij vaker heeft gezegt als het hem teveel werdt.zegt dat ik voor mezelf moet gaan en m,n kinderen.hij hoopt dit gevoel en alles er omheen in de toekomst een plekje te kunnen geven.maar wil nu vrij zijn.zegt dat hij me graag mag dat dat altijd zo zal blijven.en dat hij nu niet boos op me is en dat ook nooit zal zijn.weet niet meer wat te doen.die onzekerheid.hij wil niet meer.zijn gedachten zijn anders dan mijn hoop.want ik hoop en hoop.net als vorig jaar toen hij een aantal maanden een ander had.ik hoopte toen ook.en ja hoor het kwam weer goed.maar nu???en wil ik het nog wel?het vertrouwen is weg.maar het houden van nog lang niet.wie heeft raad.kan het nu goed gebruiken.