Hallo iedereen. Jaren terug, toen ik nog een ander persoon was, had ik hier veel steun gevonden in die ene moeilijke tijd, waar iedereen hier zich hoog waarschijnlijk in herkent.

Ik denk dat ik jullie raad gewoon even nodig heb, een nuchtere blik op mijn situatie, dus voel je vrij om hierop te antwoorden

Zo niet, dan heb ik het toch even van me kunnen afschrijven.

11 maanden geleden, heb ik een meisje ontmoet. Oh ja, ter info, ik ben zelf van het vrouwelijke geslacht, dus sorry voor degene die dit niet kunnen accepteren, zo ben ik nu eenmaal nu goed, 11 maanden, heb ik via via, een Amerikaanse meid leren kennen, ik ben altijd wel geïnteresseerd geweest in de American culture, dus was het voor mij een leuke ontmoeting. Het begon met skypen, bellen, smsen, en god ja, zo gaat dat dan, je raakt gehecht aan elkaar, dus waren er duidelijk wel sprake van gevoelens. Zij had een moeilijke relatie van 5 jaar na de rug, haar ex was een verschrikkelijk persoon, zo kan ik het het kortst en best beschrijven. Maar tijdens deze 11 maanden heeft ze 2maal, zowat terug gegaan naar haar ex, niet echt teruggegaan, maar toen ze alleen was, naar haar huis gegaan, en haar gezoend... ben hier zelf moeten achter komen aangezien ik vond dat ze heel raar deed.. nja dat voel je gewoon denk ik, als er iets mis zit...

Ik was hiervan redelijk gekwetst, maar heb het haar toch vergeven, want ze was nog maar net 5 maanden effectief gedaan, en ik leefde aan de andere kant van de oceaan, dus was het verleidelijk en waarschijnlijk hmm ja.. die ex maakte ook wel veel gebruik van haar.

Dan is dit een tweede keer gebeurt, geen gezoen (volgens ik weet) maar enkel afspreken en smsen enzo, maar goed ik kwam hier dus altijd achter, als haar ex besloot om haar weer te laten vallen, want haar ex moest haar eigenlijk nooit hebben, was enkel voor plezier, en ja hoor dan had ik een wenend meisje die haar stom voelde voor wat ze had gedaan. Maar opnieuw, vergaf ik het haar. Ik ben in April effectief twee weken op bezoek geweest. En eerlijk gezegd, alles viel op zijn plooi, we voelden elkaar aan, en onze gevoelens voor elkaar kregen een schot in de lucht! Zij was blij dat ik was gekomen, omdat alles duidelijk werd, wat zij wilde, en hoe slecht haar ex was voor haar enz... Ben met veel pijn en tranen vertrokken... Toen ik vertrok vroeg ze, of ik bij haar wil komen wonen, zij wou eerst 3 weken naar hier komen (Belgie) en dan zou ik met haar terug vliegen.

NATUURLIJK wou ik dit... Ze is alles dat ik wil, en zo begon het, alle planningen, financieel, visum enz.. zij boekte haar ticket naar hier. Maar...

Dit weekend belde ze mij op, zeggend dat ik misschien moet wachten met het boeken van mijn ticket... dat ze er goed over heeft nagedacht, en ze voelt dat ze er nog niet klaar voor is om samen te wonen, en ze weet ook niet precies of ze het wil. Ik was stom verbaasd, want vorige week, wou ze nog met me trouwen om zo sneller een visum te krijgen enz. Dus hmm..

Ik reageerde hier heftig op, alles viel in elkaar, al die voorbereidingen, ik keek hier zo naar uit, wij hadden hier 11 maanden over gedroomd, en over 22 dagen ging het werkelijkheid worden..

Zij wil dus die 3 weken komen, we gaan op europa trip... en dan wil zij vertrekken, en even alleen zijn, en dan zien of ze er klaar voor is, en mij dit dan laten weten... dus ik zei, mag ik dan niet 1 maand mee? en dan keer ik terug? maar dit wou ze zelf niet, want volgens haar was een maand ook teveel voor haar.

Het komt er dus eigenlijk op neer, dat zij onze "langeafstandsrelatie" wat wil voortzetten, terwijl ze altijd zei, dat dit eigenlijk niets voor haar is, aangezien ze een zeer fysiek persoon is...

Dus sinds dit weekend, staat mijn weekend wat op mijn kop, ik begon te panikeren omdat ik dacht 'ja ok ze wil mij niet meer' .. en dit is gewoon wat uit de hand gelopen.

Ze doet ook echt wel anders, hoor haar nauwelijks, terwijl vroeger ik de eerste persoon was naar wie ze stuurde als ze wakker werd. Ze heeft ook altijd excuses als ' ik ben moe' etc... excuses voor haar gedrag en wat mij erg opvalt is, vanaf ik uitga, is ze heel achterdochtig, precies alsof ze me niet vertrouwt. Zij verwijt dit onze ruzie, ze vertelde me dat het normaal is dat ze wat achterdochtig is, na zo'n grote ruzie, ze is bang dat ik een ander vind, omdat het minder tussen ons gaat etc.

Maar kijk, onze gesprekken zijn droog, en kort, er is precies geen interesse, en zij zegt van wel. maar ik vind dit allemaal zo plotseling.

Bv ik was gisteren redelijk emotioneel (wenen enz) en ze zat gewoon te smsen, lachen met een binnenpretje enzo, terwijl ik daar zat te wenen, dan had ik de telefoon opgehangen, en had ik een uurtje later via sms mijn hart gelucht, over hoe ik me voelde, ze belde me meteen, en ze begon over andere dingen, ik vroeg haar, waarom ze mij zelf belde aangezien ik zo'n gevoelig sms had gestuurd en zij hier niet eens iets op zei...

Zij antwoorde hierop 'ik begrijp hoe je je voelt, dank je om mij dat te vertellen, maar wat wil je dat ik meer zeg, jezus. Ik ben gewoon moe'

Achja ik kan zo verder doen.

Sorry dat dit zo lang is, het vrij kort voor hoe lang de situatie is

Toch dankjewel als je de moeite deed om dit te lezen, betekent alvast veel voor me

Groetjes
Whathappened