Hallo allemaal

Na een tijdje geleden weer even een Blog van mij!
Er is intussen weer veel gebeurt... veel goede dingen maar ook vervelende dingen.
Ik heb namelijk een huis toegewezen gekregen, dus dat betekend een nieuwe start!
En dat is fijn....lekker een plekje voor mezelf ( ben na de breuk weer bij pa en ma gaan wonen)
Ik kijk er echt naar uit.... en heb er zin in..
Maar het is ook wel een beetje moeilijk.... ik zou met mijn vriend een nieuwbouwhuis krijgen en daar waren we vlak voor de breuk veel en vaak mee bezig en nu moet ik alles in m'n eentje doen...
wel met hulp van vriendinnen natuurlijk
Het is een heel dubbel gevoel, ik weet niet of sommige van jullie dat herkennen?

Het minder leuke nieuws waar ik achter kwam was dat hij me heeft geblogd op MSN, en dat raakt me, dat doet me pijn.
En dan begin je weer te malen en na te denken, wat heb ik fout gedaan dat hij me blogt?
Ik heb hem nooit lastig gevallen op MSN of telefoon, ik liet hem met rust, en ik heb het geacepteerd.
Een beetje kinderachtig voor een jongen van bijna 23.
Ja bijna 23.....8 maar issie jarig, had in mijn hoofd om hem een kaartje te sturen....maar nu ik alles zo overdenk:
- Geen contact gezocht toen mijn vader doodziek in het ziekenhuis lag....niet even een mailtje of een kaartje, helemaal NIKS!
- Tussendoor geen contact gezocht, niet gereageerd op mijn mail van 24 oktober.
- Mij geblogt op msn

Zo'n jongen verdient het dan toch niet om een vriend genoemd te worden??

Ik heb nu zo'n 4 maanden geen contact gehad en het gaat goed.
Mijn broer zei: Laat hem toch.....hij heeft zijn eigen leven en jij ook...
Het is toch vaak zo dat je een beetje houvast wil hebben, en dat kan ik doen door een kaartje te sturen voor z'n verjaardag.....dat soort dingen.
Maar aan de ene kant ben ik er wel een beetje klaar mee.
Waarom wil ik dan zo graag contact of in ieder geval ene teken van leven?
Kan maar 1 ding bedenken en dat is: Dat ik van nog van hem houd!
Ik zou willen dat het anders was....maar de gevoelens zijn wel minder geworden maar zijn nog niet weg... dat zou alles een stuk makkelijker maken.
Maar ja..... we hebben geen pilletje of een knopje....
Helaas!

Uiteindelijk zal het gevoel wel slijten...en minder worden....

pfffff het is allemaal wat....