Ik zit me heel erg af te vragen of het zin heeft dat we elkaar zoals afgesproken 6 weken niet zien of spreken etc. En dan???? Hij weet zelfs dan toch niet wat hij wil. Wat is er zo moeilijk aan een JA of een NEE????? Door zijn "ik weet het niet" kan ik op de 1 of andere belachelijke manier de deur niet dichtdoen. En wederom vraag ik me dan af waarom niet! Stellllll dat hij me wel gaat missen, stellllllllll dat hij erachter komt dat hij toch genoeg van me houdt hoe moeten we dan in godsnaam verder? Hij heeft me de afgelopen 4 jaar zoveel pijn en verdriet gedaan, het vertrouwen is ernstig beschadigd.
Als ik het bovenstaande stukje teruglees word ik eigenlijk een beetje onpasselijk van mezelf. Dat afwachtende, smekende, hopende, verlangende gedrag, bah............ik zou de deur met een keiharde klap dicht moeten smijten!!! Is het niet zo dat het wachten op iemand die niet eens zeker weet of hij genoeg liefde voor mij voelt sowieso een no go is???? Er kunnen allerlei problemen spelen in een relatie maar als hij al twijfelt of zijn liefde groot genoeg is dan zou ik toch meteen ajuuuuuus tegen hem moeten zeggen? Ik voel me zo ontzettend ellendig op dit moment. De theorie ken ik allemaal wel, maar mijn gevoel zit me gigantisch in de weg. Ik kan niet loslaten, terwijl ik weet dat het moet. Voel me dood en doodongelukkig.
Heb het gevoel dat ik een spelletje met mezelf speel, hoe bizar is dat zeg. Ik weet de feiten maar blijf maar in de emoties hangen. Tegen beter weten in blijven hopen dat hij ineens voor mijn deur zal staan om nooit meer weg te gaan. Wuhuh!!!!!!! Ik wil hem uit mijn hoofd maar vooral uit mijn hart omdat hij er niets te zoeken heeft. Hij is mijn liefde niet meer waard, maar probeer dat mijn hart maar eens wijs te maken!
Hoi Romee
Hoi Romee,
Heb ook net jouw vorige blogs gelezen.En het is een groot gevecht,een gevecht in jezelf.Als ik bovenstaande lees dan ben je goed bewust van wat er gaande is.En alle antwoorden die je jezelf al weet te geven.Het is misschien een beetje raar, omdat het nu het zo pittig voor jou is,om tegen jou te zeggen..........maar je bent best al op de goede weg.Alleen bevallen jouw eigen antwoorden jou niet.
Je vecht tegen jouw eigen antwoorden,misschien zeg ik het niet juist hoor,maar ik herken een aantal dingen...........
Lieve Romee,jij bent echt niet afhankelijk van zijn keuze.Jij mag in het leven zelf kiezen.En kies alsjeblieft voor jezelf...ook al wil je nog graag horen dat hij 100% voor jou wilt gaan.Het gaat inderdaad niet 1 2 3...maar probeer weer voor 100% voor jezelf te gaan En ik weet hoe verwarrend dat kan zijn omdat ook op een gegeven moment mijn leven draaide om mijn ex!.......
Succes!!!!!
Liefs Philosu
@Philosu
Misschien heb je gelijk Philosu en is het inderdaad zo dat mijn eigen antwoorden me gewoonweg niet bevallen en het daarom ook zo tegen mij werkt. Ik wil er ergens niet aan dat het over is, en het ook nooit meer goed kan komen.
Vind het best moeilijk om 100% voor mezelf te gaan omdat ik dat al jaren niet doe, ben altijd met hem bezig geweest! Is echt een leerproces om mezelf nu eens op de eerste plaats te zetten. Misschien dat ik dit hele gebeuren als een grote kans moet zien om nou mezelf eens goed te leren kennen, te weten wat ik wel en niet wil, te leren wat ik wel en niet wil accepteren en waar mijn grenzen nou liggen. Zeker om te voorkomen dat me dit ooit nog een keer zal gebeuren in een relatie.
Dankjewel voor je reactie, dat zet me weer aan het denken!
Lfs Romee
'ik weet het niet'
ik herken me echt in je verhaal over de 'ik weet het niet'...
volgens mij is dit de ergste situatie, geen duidelijkheid... je wilt een ja of een nee horen! en inderdaad, door de ikweethetniet, door de kleine kans dat het misschien toch een ja wordt, kan je de deur niet dicht doen... ik ook niet
en dan denk ik wel eens als ik nou ECHT een stoere vrouw was of onafhankelijk dan moet ik nu sterk zijn en zelf zeggen: oke, als je twijfelt, dan niet
maar ik kán het niet... ik wil zelf die beslissing niet nemen, omdat ik bang ben dat er nog een kans in zit en ik die dan zelf vergooi met mijn grote mond
... dus wachten we maar weer af! tot er een definitief antwoord komt
of totdat de maat vol is en we toch eindelijk de stap durven zetten en voor onszelf kiezen
want wat je zegt, wat als het straks goed komt, hoe ga je dan in godsnaam samen verder? het vertrouwen heeft een enorme deuk opgelopen, maar goed...
ik weet niet hoe ver je bent in de 6 weken, maar veel succes nog! hoop dat je het vol houdt
ik heb voor mezelf gezegd dat wanneer ik mijn scriptie voor de afronding van m'n studie inlever ik duidelijkheid wil hebben, dat is vandaag nog ong een maand, dus ik probeer het tot die tijd nog even van me af te zetten en me op m'n studie te storten
iig veel sterkte meis!
De knoop
De is zoals ik zeg een heuse knoop in je hersenen.
Op zicht kan je die perfect ontwarren, maar al je die begint los te maken komen alle herinneringen los. De minder goeie, maar vooral diegene die je koestert.
Momenteel zit je in het stadium dat je twijfelt, en gelijk heb je.
Je wil je verhaal kwijt aan iemand, en die is er niet. Je wil antwoorden, en die krijg je niet.
En niemand die kan voelen wat jij voelt.
Je bent zelf sterk genoeg om de deur dicht te gooien, alleen na de knal van het dichtgooien volgt de stilte.
En daarin schuilt het grote gevaar. De stilte om je heen, die maakt dat je je alleen voelt.
Ik hoop dat je iemand mag tegen het lijf lopen die je op dat moment de rust kan bezorgen die je zoekt,
waardoor je hem zonder het echt te beseffen wat op de achtergrond verdringt.
Uit je hoofd zal je hem niet krijgen, maak je geen illusies, het gevoel echter, dat zal afzwakken.
Veel succes.
Jacobus