Zoals in me andere blog te lezen was voel ik me rot en ben de hele week depri.
Heb momenten dat ik me zo sterk voel maar al snel veranderd dat 's avonds weer en begin ik te huilen. En dat gebeurde gisteravond alweer..
Ik kon niet slapen, ik moest aan hem denken en dacht als dit allemaal niet was gebeurd lag ik lekker in zijn armen te slapen, veilig zonder verdriet. Maar helaas.. Gelukkig heb ik door dit alles een goeie vriend er bij en die was nog wakker dus hij steunde me.
Ik heb me ex gemaild.. Ik moest dit doen van mezelf. Hij wou zelf zei hij die maandag toen het uit ging mij nog wel zien en normaal tegen elkaar doen. Nou deed hij niet normaal en zocht hij geen contact meer maar besloot hem nu maar te mailen wat hij wil. Dit is beter voor mij denk ik om duidelijkheid te krijgen wat hij wil contact of mij vergeten..
Tuurlijk wou ik dat hij dat deed maar nee en ik denk dat ik dat hoef te verwachten.. Ik heb hem ook gezegd hoe ik me nu voel. Hopelijk begrijpt hij me ook. Het liefst wil ik dat hij me belt of iets spontaans doet.

Gister was hij cameraman op een event waar me moeder heen ging. Ik zou er ook heen maar gelukkig heb ik dat niet gedaan.. Hij keek vaak naar me moeder en volgens haar wist hij niet wat hij moest doen. Nu heb ik ene kant spijt van dat ik niet heen ben geweest. Ik wou net doen of het veel beter met me ging. Ik wou zijn gezicht zien.
Is dat raar, nee toch? Ik weet niet wat ik moet doen.. Ik wil me niet zo weken voelen. Hij voelt vast en zeker al weer goed en hier zit ik dan.. Het zielige depri meisje die alleen aan die gozer moet denken en zich een stuk vuil voelt..

Ik mis gewoon twee sterke armen om me heen die zegt dat alles goed komt..