Ik ken mezelf niet anders dan dat ik altijd op zoek ben geweest naar dat wat mij 'compleet' liet voelen. Na me altijd ergens niet helemaal mezelf te voelen bij verschillende vriendinnen en contacten was ik wanhopig op zoek naar datgene waar ik mezelf wel op mijn plek voelde.

Toen kwam ik hem tegen, we begonnen als goede vrienden en uiteindelijk vroeg hij me om een relatie te beginnen. Daar was dan eindelijk dat gevoel waar ik zo lang naar op zoek was, ik voelde me compleet, heel en zo mezelf. 3 jaar heb ik dat gevoel vast kunnen houden totdat hij het nu twee weken terug heeft afgekapt. Hij voelde niet meer de liefde die hij wel heeft gevoeld en kreeg steeds meer het gevoel dat we vrienden waren en dat het 'extra's' eraf was. Hij had me 3 maanden daarvoor al aangegeven twijfels te hebben maar hebben toen na veel gesprekken besloten er keihard voor te vechten wat dus niet mocht baten. Ik ben er kapot van. Ik heb alles van mezelf gegeven in deze relatie, met volle pure liefde. als ik wakker word en die seconden waarin je je nog niet realiseert wat er in je leven speelt meemaakt zijn de enige momenten dat ik niet het gevoel heb alsof er een dik zwart deken over me heen ligt. Ik ben mijn rots kwijt, degene die mij met beide benen op de grond zette, die mij geliefd liet voelen en die mij onvoorwaardelijk steunde.

De afgelopen twee weken zagen eruit dat ik contact met hem opnam wanneer ik door de hel ging. Hij reageert hier gelukkig fijn op maar is heel duidelijk dat hij 100% achter zijn keuze staat en het voor hem nu niet zo zwaar is als voor mij. Ik vind het zo moeilijk om alleen te zijn in dit verdriet en dat 3 jaar ineens in rook opgata alsof het niks heeft betekend. Ik zie echt niet in dat dit ooit beter kan worden omdat ik zoals ik beschreef het gevoel niet ken ooit zo compleet te zijn als ik me de afgelopen 3 jaar heb gevoeld. Ik zie niet hoe ik in mijn eentje ooit zo'n geluksgevoel kan ervaren. Ik mis hem zo intens erg... Ik zou graag willen zien dat er meer zijn zoals ik die oprecht geloven dat het misschien wel wat beter zal worden maar ook echt denken dat het zonder partner nooit net zo fijn zal zijn. Ik zou zo graag me meer onafhankelijk daarvan voelen maar blijf in dit cirkeltje hangen. Ik heb nog nooit iets op een forum geplaatst maar ben heel benieuwd hoe anderen dit zien...