Het is gewoon niet leuk meer... Ik heb zo'n ontzettende terugval de laatste week. Ik kan er met mijn verstand niet bij waar die opeens vandaan komt. Het ging zo goed met me. Hebben jullie dit ook meegemaakt?

Iedere nacht kom ik pas laat in slaap en als ik slaap droom ik over haar, dat ze bij me is en dat ze zegt dat alles goed komt. Ik heb de harde realiteit geaccepteerd, maar het feit dat wij als stel verleden tijd zijn doet plots weer zo ontzettend veel pijn. Hoe kan dat toch?

Ik dacht dat mijn liefde voor haar de laatste weken flink geslonken was. Wat ik dacht dat wij hadden, heeft ze zomaar aan de kant geschoven omdat mevrouw nu even iets anders wou. Ze heeft me er heel veel pijn mee gedaan, maar de laatste weken kan ik alleen maar denken: "Ik wil haar!".

Gister was er een festival vlak bij mij in de buurt. Mijn vrienden gingen daarheen. Ik wist dat zij daar ook heen ging. Nou heb ik dus besloten om thuis te blijven, ten eerste omdat de muziek niet mijn ding is.. en ten tweede dus omdat zij daar was. Op zo'n solo avond heb je heel veel baalmomentjes en vraag je je vaak af, had ik niet beter mee kunnen gaan?

Als ik heel reëel ben weet ik ook wel dat de kans er niet is dat wij nu bij elkaar terugkomen. We moeten allebei groeien als persoon en hoelang dat duurt... Wie zal het zeggen. En tegen die tijd dat we uitgegroeid zijn... Misschien hebben we dan allebei al wel een ander, wie weet. Maar deze terugval is gewoon niet leuk, maar zal er vast wel bij horen. Het is gewoon klote dat op het moment dat je denkt dat alles weer een beetje op de rails is, je ontzettend hard wordt neer gehamerd.

Is dit ook voor jullie een herkenbare situatie? Ik hoor het graag wat jullie ervan vinden.