Zozo, wat een leuke luxe situatie..wel misschien toen ik jonger was; nu is dit echt geen leuke opsteker.

Ik (man,35j), heb vrouw (nr1), leren kennen op het werk zo een 10j geleden. We gingen graag uit, deden aan sport, en de wereld was te klein. Wel, toch voor de eerste twee maanden toch, want al snel kreeg ze bindingsangst. Eenmaal bindingsangst overwonnen gingen we prompt samenwonen (4 maanden na de eerste ontmoeting). Maar ze was erg onzeker in de relatie, voelde zich zelf aangetrokken tot vrouwen, dus we gingen uiteen na 6 maanden samenwonen. Dit was het eerste jaar met haar.

6 maanden zijn we uiteen geweest tot we terug gingen praten en de vonk sprong weer over. We gingen weer samenwonen, 2 maanden, tot ze verhuisde naar Belgie want ze had daar een job gevonden die veel beter betaalde. Niet ver, maar toch een uurtje rijden. Zo hebben we een jaar op en neer gereden, en gedurende deze periode heb ik haar voorgesteld om te trouwen. Dit was het tweede jaar met haar.

We zijn dan getrouwd, maar ik vond altijd dat ik haar een beetje achterna liep. Een vijftal maanden nadat we getrouwd waren, dacht ik dat het einde van de relatie in zicht was, want ze deed niet meer de moeite en ik zag haar altijd kijken naar andere mannen/vrouwen, en plots..was ze zwanger. We kochten een huis en ik reed heen en weer terwijl ik het huis klaarmaakte. Onze dochter is toen geboren. Dit was het derde jaar.

Door de geboorte van de dochter kwamen we terug samenwonen op één plek. Ze zat lang verveeld met de situatie van haar job te moeten opgeven naar een minder goed betaalde job, en ze klaagde lang over hoe moe ze was om voor onze dochter te moeten zorgen die redelijk veel ziek viel. Sexueel hadden we nagenoeg niets meer tot onze dochter 6 maanden oud was, en toen het wat beter ging..terug zwanger. Dit was het vierde jaar.

Gedurende de zwangerschap van onze zoon hadden we echt niks meer op sexueel vlak, ze klaagde enorm en het werd alleen maar erger toen onze zoon geboren werd. Ik liep van mijn werk naar huis om te helpen, liet haar sporten in de avond en cursussen volgen, liet haar weggaan met vriendinnen, deed wat ik kon, eten maken, was doen, opruimen, maar niets kreeg een lach. Dit was het vijfde jaar.

Op mijn werk leerde ik vrouw nr 2 kennen. Een goedlachse meid met een can do attitude. Eentje die een berg werk kan verzetten en altijd met een lach. We gingen samen sporten en raakten meer aan de praat. Ondertussen nam ik minder initiatief thuis - ik liep haar nietmeer achterna of pushte nietmeer, en daardoor kwamen we op een gegeven moment uit op een 5 maanden zonder sexueel contact. Ik dacht, wat als ik niets meer onderneem, en wel het resultaat was, er gebeurde niets. Dit was het zesde jaar.

De contacten met vrouw nr 2 gingen naar het flirten toe, en mijn vrouw nr1 vond een smsje van haar die ertoe leidde dat we uiteen gingen. Ik verhuisde naar een appartement en elke twee dagen namen we de kinderen van elkaar over. Mijn nieuwe vriendin, vrouw nr 2 dus, wou opeens naar Australie en vertrok. Vrouw nr 1 had door dat ik alleen was en vroeg om verder te gaan en dus brak ik het appartement af en ging ik terug samen wonen. Dit was het zevende jaar.

Het ging voor twee maanden weer goed, ondertussen kwam vrouw nr2 terug van Australie en we begonnen terug te flirten, dus zag ik me genoodzaakt om te scheiden. Ik verbrak de relatie met vrouw nr1, we zetten de scheiding in en ik ging op mezelf wonen. Ik vroeg vrouw nr 2 toch niet om blijven te slapen om de kinderen niet te snel in de war te brengen. Dit was het achtste jaar.

Sinds begin vorig jaar dan, vond ik het niet meer eerlijk om vrouw nr2 altijd maar weg te duwen als de kinderen bij mij waren dus liet ik haar gewoon bij mij wonen, hoewel zij haar appartemen behield. We zijn samen op vakantie gegaan, alleen met ons twee en met de kinderen en zij kan geweldig goed om met de kinderen. De kinderen vinden haar heerlijk en vragen wanneer ze komt als ze er even niet is. Alles ging goed tot Augustus ongeveer en plots wou vrouw nr 2 ook kinderen, vast samenwonen en trouwen. We kregen veel discussies sindsdien. Ondertussen, ging mijn zoon voetballen, en daar zag ik vrouw nr 1 weer - we raken altijd snel aan de praat over de kinderen, drinken een biertje en lachen wat. Vrouw nr 2 uiteraard super jaloers en haar woede buien om te trouwen komen steeds vaker voor. Nu in December vroeg vrouw nr 2 om mee te gaan op verlof, aangezien ik geen kinderen had de hele week, maar ik kon het niet meer.

Nu weet ik niet meer wat te doen. Vrouw nr 1 vroeg me om terug te komen, dat ze veranderd is, meer kalm want de kinderen zijn zo moeilijk niet meer. Vrouw nr 2 wilt huisje tuintje kindje zo graag met mij. Als ik echt voor Vrouw nr 2 kies zit ik er niet mee in om nog voor een kindje te gaan met haar, hoewel na 3jaar pampers verwisselen had ik echt wel gehad, maar ik ben bang van haar oprispingen (soms krijg ik 200 sms per dag, dan zegt ze dat ze niets waard is, dat ik haar altijd wegduw, dat ze lelijk is, dat niemand haar ooit zou willen, dat ze beter kan doodgaan, dat ze voor niks goed is dan sex,..) . Met Vrouw nr 1 heb ik nooit een stabiele tijd gehad. Altijd was er wel iets dat haar emoties zo in de war stuurde dat ze asexueel werd. Ik wordt er knettergek van, ze trekken allebei aan mijn mouw, en ik hou erg van ze allebei. Ik weet het niet.