mijn vriendin heeft net met me uit gemaakt. We waren precies 7 jaren en 6 maanden samen! In begin was het allemaal zo nice zo lief voor elkaar. Ik heb haar via internet leren kennen.. en toen ontmoet. Ik woonde destijds in Nederland en zij in belgie. We hadden 3 jaar eerst samen via internet nog verder contact gehouden en om de maand ging ik haar bezoeken en zij mij. Toen ben ik naar belgie geemigreerd om bij haar samen te zijn. Speciaal voor haar ben ik naar Belgie gegaan. Al mijn vrienden en familie heb ik in nederland moeten verlaten. LIefde was eerst heel goed. Ze gaf zoveel om me en we deden alles samen. Ik woonde bij haar ouders huis, omdat we nog samen niks hadden. In die tijd gaf ze zoveel om me ik om haar ... ze is echt heel lief een schat. en toen na 1 jaar daar wonen thuis bij haar, hadden we appartement gevonden. Af en toe had ze vrijwillegerswerk dat ze doet en 1 dag per week gaf ze les aan kinderen als vrijewillger (zondag) en 3 dagen per week had ze savonds vergadering met ene jonge waarvan hij die verenging heeft opgestart. IN begin vond ik moeilijk ermee, omdat ze vaak weg was van me, ikzelf had hier geen vrienden, alleen collegas waarmee ik ook niet uitging ofzo. Ik heb in Nederland ook geen vrienden... eenzaam. Ik heb wel familie mijn ouders en 2 zussen. Ik was altijd eenzaam thuis in ons appartement.. zij kwam dan altijd savonds pas terug rond 8:30 . Na een tijdje ging ik maar zelf online chatten en zo, omdat ik zo eenzaam voelde. En als ze thuis is was ik beetje boos omdat ze mij had verlaten en gaf haar geen aandacht en zo. Maar eigenlijk gaf ik heel veel om haar echt heel veel. Alles wat ik koop in supermarkt denk ik aan haar, gaf ik haar aandacht als ze geen vergadering heeft. Maar als ze weer eens wegmoet voor vergadering voel ik me echt echt eenzaam thuis. Ik gaf haar de ruimte om dat te doen, na een tijdje was ik niet meer boos, maar ik was dan beetje verslaafd aan chatten.... Meestal om mensen te helpen met problemen (terwijl ik mezelf niet eens kan helpen)... Zo zijn we misschien uitelkaar gegaan. Maar ik deed dit omdat ik zo eenzaam voelde. Ik ben echt verliefd op haar en niemand anders.. En na 7 jaren vandaag heeft ze met mij uitgemaakt. Ik barst van tranen, ik kon gewoon niet aan. Het lijkt allemaal zo koel van haar, niet het meid die ik vroeger kende. Ze is zo koel van ik voel niks meer voor je.. ik vroeg of ze nog van me hou, maar zij zei van neen. Ik snap het niet. alles is in elkaar gestort. Ik wil echt een relatie psycholoog hebben om dit op te lossen, maar ze ziet het niet meer zitten. Ze wilt niks meer met mij. Terwijl laatste weken nog goed ging, waarom praat ze dit niet met me? Heeft ze misschien een ander waar ze verliefd op is? Ik snap het niet dit doet gewoon pijn. Ze is nu naar haar ouderlijk huis voor een tijdje zegt ze. Maar ze heeft niet gezegd of alles nog goed komt... maar aan haar houding is dat duidelijk een neen. Ze wilt niets meer met mij. Ze bekommert nu alleen over mij (sms van of alles ok is, hoe het gaat?) omdat ze medelijden heeft met mij. Geen vrienden geen vriendin meer na 7 jaren, alles weg. ben in belgie gekomen voor haar..ik weet niet wat ik moet doen help miij AUB ik heb echt nodig... Ik sterf van verdriet...