Negeren is werkelijk Klote!!!
Ik heb nu al een tijdje geen contact opgezocht naar men ex en het gaat me nu wel goed af opzich. Alleen het feit dat je gewoon geen contact met je ex meer kan hebben is echt heel raar. Destijds nog wel meerdere malen geprobeert om te contacten met haar maar telkens geen response. Echt heel vreemd als je de maanden daar voor nog passie en liefde heb gedeelt. Jammer dat ik destijds mezelf heb verloren in haar, raar dat ik niet meer mezelf kon zijn en jammer dat ze niet meer weet wie ik ben. Ik weet zeker als ze me opnieuw zou leren kennen dat ze zo weer verliefd word haha.
Wie heeft dat ook wel eens mee gemaakt, genegeert? Hoe heb je dat ervaren?
Wie heeft er wel eens mee gemaakt dat een ex die het met jou uitmaakte na een tijd op eens uit het niets weer contact zoekt? Zou dat wel eens gebeuren denk je?
Hoop ik daar op? Ja ik denk het stiekum wel!
Jaja loslaten! Maar hoe? het lukt nog steeds niet na meer als 10 maanden.
Groetjes, Vraagoverliefde
negeren
Beiden meegemaakt, dat ik contact zocht en gewoon geen enkele reactie. Vaak genoeg was dat zo en wat een naar gevoel was dat. Dat was eigenlijk ook een van de ergste dingen, diegene waar je alles mee deelde negeert je ijskoud. Ook als er eens iets was, je kon niet eens meer gewoon praten als je bijv. ergens mee zat.
De andere situatie ook al meegemaakt, dat er dan plots onverwacht contact weer komt. Hoewel dat niet helemaal vanzelf kwam. Het was dan meer dat ik een tijdje stil was, toch even iets stuurde en dan was er plots wel contact. Zelfs bereid af te spreken, vriendschap en ook te zeggen dat ze me erg miste etc.
Ik moet hier wel eerlijk bij zeggen, dan was het kort daarna ook weer terug naar de negeermodus.
Dus het kan wel gebeuren, maar misschien als een ex net ook in een bepaalde bui is.
Datzelfde 'geluk' moet je eigenlijk ook hebben als je contact zoekt met een ex, dat die ander net in die stemming is dat hij/zij blij is van je te horen. Want ook de exen zullen zeker van die fases hebben waar ze aan je terugdenken.
Helaas heb ik hier heel vaak gezien dat het negeren toch enorm vaak voorkomt. Het is ook echt klote.
Trouwens vond ik dat enkel frustrerender, ik voelde me dan ook nog knap voor joker staan en was echt alsof je te min was nog een antwoord te mogen ontvangen.
ps over loslaten
Loslaten is ook moeilijk en geef het tijd. Zet jezelf niet onder druk (enkel frustrerend). Ik en vele anderen hebben er jaren over gedaan. Ik zal je ook eerlijk zeggen, vergeten ben ik mijn ex niet, maar ik heb er wel mijn rust in gevonden.
Het is denk ik ook niet zo gek dat bepaalde mensen altijd een speciale plek in je hart hebben en altijd gevoelig liggen. Zie je op tv ook veel, laten mensen in een programma iemand opsporen die ze tientallen jaren niet gezien hebben. Dus wie weet staat er in 2025 een cameraploeg voor mijn deur
bedankt voor je reactie en
bedankt voor je reactie en advies.
Na onze relatie probeerde we vrienden te zijn, dit wilde we beide graag. We probeerde dit, alleen het werkte voor geen meter want ik wilde meer als vrienden zijn. Ze negeerde me niet!, maar schenkte nauwlijks aandacht aan mij. Ik las over exen terug winnen op internet etc. Zo besloot ik me wat harder op te stellen. Ik had op een dag dat ik wist dat ze niet thuis was, haar spullen die ik nog had naar haar gebracht met een klein briefje erbij. Ze belde me die zelfde avond op, ik nam niet op en belde 1 of twee dagen later terug. Toen ik haar sprak hield ik het kort en zij dat het allemaal uitstekend ging etc (niet echt eigenlijk). Ze wilde afspreken en ik zij dat ik het erg druk had en dat dit misschien de week erop wel kon. Ik merkte aan haar dat ze dit niet leuk vond (de touwtjes waren uit handen). Ze vroeg ook waarmee ik het druk had, ik vertelde dat ik eindelijk weer eens tijd voor men vrienden had, leuke dingen deed en veel moest werken. Ze wilde de volgende dag afspreken dit deden we uit eindelijk ook want ze stond er echt op. Ze moest me spreken etc etc. Ik ging naar haar toe, we spraken en ze wilden een terrasje pakken.Toen ik zij dat ik het niet lang kon maken kwamen de twijfels ten sprake. Ze wilde me terug!!! Ik nam haar met beide armen in ontvangst want ik verlangde alleen maar naar haar!!! Zo was het weer aan tussen ons.
We spraken af om rustig aan te doen, zei heeft namelijk gewoon een dikke soort van bindings angst. Ook spraken wij af dat zij zich er wat meer voor zou inzetten. Alleen ze wilde me maar 1 x in de week zien en ik heb dit ook echt wel naar haar uitgesproken, het kwam maar van 1 kant. Ze wilde echt heel rustig aan doen. Op een dag dat ik voorstelde om af te spreken wilde ze niet want ze was moe. Dus stelde ik voor om gewoon een fimpje te kijken ofzo, ik had haar 1 week niet gezien en best wel gemist. Ze werd boos, ik begreep haar niet en kon niet rustig aan doen. Dus maakte ze het maar weer uit, dit was 3 weken later ofzo. Ik kon men mannetje niet meer staan want ik was voor de tweede keer in 2 maanden tijd compleet gebroken. Ik belde en belde en smste, ze werd echt helemaal gek van mij. Ik had ook met vriendinnen van haar gesproken over ons etc. Nadat ze dit hoorde gooide ze het maar op negeren denk ik.
We hadden 2 of 3 maanden geen contact, tot dat ik ergens diep in de nacht na een paar pilsje echt de drang kreeg om iets te doen. Ik wist dat bellen of smsen geen zin had, dus ik reed naar haar toe (3 dorpjes verder). Ik had een bloem met een briefje erbij onder haar ruitenwisser gedaan
Tekst ongeveer: Sorry voor men onvolwassen gedrag, ik had er veel moeite mee en ik mis je als een vriend....
De zelfde dag kreeg ik een e-mailtje van der met een grapje erbij en alles, ze wilde mij graag als een vriend en we moesten het maar een uitspreken.
We hadden één keer afgesproken, dit was echt een drama want ze was echt reuze zat geworden. We waren namelijk uitgeweest met wat mensen. Daarna kon ze elke keer niet als ik haar belde en zij belde natuurlijk zelf nooit. Ik werd helemaal gek want ik was nog steeds even gek op haar als in het begin. Ik werd jaloers en bang, dacht dat ze een ander had. Toen deed ik het stomste wat ik ooit heb gedaan, ik hackte haar e-mail en las 2 of 3 mails van der. Dit was gewoon een stom en jaloerse actie en ik had echt een schaamte van spijt in me die ik niet kon verdragen. Dus bedacht ik dat ik dit haar eerlijk moest vertellen, het kon twee kanten op! Ik vertelde het haar, ze was laaiend pist en ik heb haar nooit meer gesproken!!!
Later nog geprobeert en sorry het spijt me mails en smsje gestuurd, verspreid over de afgelopen 6 maanden maar geen response! Wel heb ik haar nog in keer in mijn stad langs zien lopen toen ik aan het lunchen was ergens. Ik mis haar en wil haar nog steeds bij me hebben. Ik heb spijt dat ik me zo claimend tijdens en na de relatie heb gedragen. Ik heb spijt dat ik haar nooit genoeg adem ruimte heb gegeven en ik heb spijt dat ik niet met haar bezig was maar met mezelf. Omdat ik haar eigenlijk altijd bij me wilde hebben!!! Nu ben ik verandert en wil ik zelfs zelf ruimte en tijd met vriende hebben etc. Als ik nu een vriendin zo krijgen zou ik het best oké vinden 1 x in de week afspreken en als we beide zin en tijd hebben wat vaker.
Achja, deze zeer moeilijke meid was voor deze zeer moeilijke jongen ook een grote les over relaties.
"Ruimte geven, eerlijkheid, begrip, respect, tijd en heel veel plezier"
Sorry voor dit lange verhaal maar ik moest het echt even kwijt.
Bedankt groetjes,
Vraag over liefde
@vraagoverliefde
Je zegt dat je verandert bent...maar ben je echt wel anders zo plots?
Je deed je anders voor maar kon het niet waarmaken eerder...waarom denk je dat het nu anders zou zijn?
Soms kan je alleen maar iets terugwinnen door los te laten. Ben je het toch kwijt..dan moest het zo zijn.
Laat los komt in eerste instantie neer op..geen contact. Het wil niet zeggen dat je plots niet meer van iemand hoort te houden maar afstand te nemen van 'jullie'. Het idee, het romantisch gevoel dat erachter zit..
Ik hield me weken voor dat ik plots anders was. Maar diep vanbinnen ben ik nog steeds ik. Met een aantal krassen meer. Mijn ex wou steeds dat ik iemand anders was..als ie me uitkafferde was het omdat ik niet reageerde zoals ie wilde. Hij vond héél vlug iemand anders..
En ik? Ik wil nooit meer met iemand zijn die mij, mij niet laat zijn (mits miss een paar kleine aanpassingen ).
Ik krijg het gevoel dat ze een héél andere richting wou uitgaan.
Laat haar die richting uitgaan.
Beetje warrig hé
x
Beetje warrig maar begrijp
Beetje warrig maar begrijp je wel. Ik kon tijdens dat wij samen waren mezelf niet meer zijn, dit kwam door mezelf. Jaloerzie, angst om haar te verliezen en me steeds voor haar willen bewijzen. Nu zie ik dat ik idd net zoals jij zegt altijd jezelf moet blijven en je zelfrespect behouden. In een relatie moet je elkaar de ruimte geven, ik deed dat niet. Ik had mijn armen stevig om haar heen, waardoor ze het benauwd kreeg en de dans ontglipte. Telkens als ze ontglipte dan stak ik men hand weer uit en ik maakte het haar alleen maar benauwder(dit zag ik achteraf uiteraard .Ze was mijn eerste echte vriendin en ik heb er veel van geleerd. Niet alleen over hoe ik met mijn vriendin moet omgaan maar ook hoe iemand niet met mij moet omgaan. Waar twee vechten zij twee schuld! Wat ik bedoelde met ik ben verandert, is dat ik inderdaad gewoon mezelf blijf in de toekomst en geen angst moet hebben om iemand te verliezen. Je mag best jaloers zijn maar ik zal me nooit meer zo gedragen als voorheen. Ze leerde me kennen, ze vond me leuk en werd verliefd. De jongen op wie ze verliefd werd dat ben ik en dat is wie ik wil zijn. Niet de jongen die ze verliet en er de maanden erna nog een groot drama van maakt. Ik snap dat ze geen contact meer wil, ik zou ook geen contact met mij willen als ik haar was. Achja dat is pas warrig.
bedankt voor je reactie, ik zal jou verhaal eens gaan lezen.
x
Kracht en zelfrespect
Kerel,
Ik weet het het is zwaar, je bent de hele dag in gevecht met je gevoel en verstand. Ik heb het ook gehad, 9 jaar een relatie en nu 4 weken uit. Ik ben intens verdrietig, maar val terug op mijn kracht en zelfrespect.
Het is moeilijk, maar ze moet lucht worden voor je, duw haar van je af, laat zien dat een kerel bent.
De kans is heel klein dat ze terug komt, eigenlijk 0%. Ga niet zitten wachten in een hoekje. laat je zien. Lees mijn verhaal maar eens. Ik heb haar een afscheidsbrief gestuurd, en nu kan ik verder zonder haar. Ze word een schim uit het verleden.
Bedankt voor je reachtie, Ik
Bedankt voor je reachtie,
Ik begrijp je en zal jou verhaal zo gaan lezen. Zij was mijn eerste echte vriendin dat zeg ik niet omdat ze echt de eerste was maar omdat alle andere meiden voorheen voor mij binnen een maand vergeten waren. Zij niet ze blijft maar in mijn hoofd spoken al meer als 10 maanden nadat het voor de tweede keer uit was. We kregen wat op 10 oktober 2008 en ik was gek op haar sinds september 2008 denk ik. Nou vanaf die tijd tot nu is er nog geen dag voorbij gegaan dat ik niet aan haar heb gedacht. het staat gewoon ergens op automatische piloot. Ik ben ook helemaal niet boos op haar ofzo, ik houd gewoon enorm veel van haar. Ik weet dat ze nooit te nimmer bij me terug komt en ik weet dat ik een kerel moet zijn. Ik weet dat ik haar moet loslaten, alleen het was gewoon het mooiste hoofdstuk in men leven. Niet alleen met haar maar de baan die ik toen had, de mensen waar ik toen veel mee optrok (collega's van toen). De stad waar zij woonde, haar ding en doen. Alles is gewoon een grote ingreep geweest.
Ik moet haar loslaten en ik moet eerst weer eens helemaal 100% gelukkig met mezelf worden.
Bedankt groetjes,
Vraagoverliefde