Mijn verhaal zelf heb ik hier al gezet op 18 april.
Maar ik ben nog altijd nie over mijn probleem wat ik nu moe doen.

Probleem is dus dat mijn ex echt contact wil blijven houden en vrienden blijven.
Ik heb haar al eens gezegd dat het mss beter is niet meer af te spreken, toen liet ze wa tranen.
Ik heb overlaatst nog een goed gesprek gehad met haar beste vriendin (gesprek ging over mij meer, niet om haar uit te vragen) en die zei dat mijn ex het vree moeilijk had dat ik nie meer wou afspreken en dat ze da nie verstond.
Nuja, eigenlijk luk het mij ook niet.
Diezelfde avond heb ik haar nog gezien en trug goe gebabbeld en trug beslist om wel contact te houden.

Voor alle duidelijkheid.
Het is mijn ex die het gedaan gemaakt heeft om de simpele reden dat ze geen gevoelens meer heeft voor mij.
Maar ze wil mij wel erg graag als vriend en ze doet daar ook moeite voor.
Nu zaterdag kom ze mij halen om te gaan winkelen.

Het grote probleem is dat ze nogal wisselvallig is.
Het ene moment krijg ik et gevoel dat ik nog superbelangrijk ben in haar leven, het andere moment geef ze mij het gevoel dat ik overbodig ben.
Aangezien ik haar nog altijd supergraag zie, is het voor mij ook enorm moeilijk om vrienden te blijven en nog moeilijker om op eigen hout het contact te verbreken.
Mocht zij mij nie meer willen zien, zou het harder aankomen, maar zouk toch kunnen beginnen aan het echte verwerkingsproces.

Ik heb nie direct de vrees dat ze rap iemand anders leert kennen.Kweet dat ze nu een lange tijd voor haar alleen wilt (je weet natuurlijk nooit).
Maar ik zal er natuurlijk ooit moeten overgraken.
Ik probeer rustig af te bouwen en minder contact te zoeken, maar da lukt mij moeilijk.

Zij zal zich ook rapper amuseren zonder mij.
Als ik alleen wegga, dan denk ik heel den tijd aan haar.
Ik lijdt ook meer pijn dan haar, aangezien ik nog zeer sterke gevoelens heb.
Het is ook bijna altijd ik dat een gesprek aangaat op msn of haar sms'ke stuur of vraag om af te spreken. Zij neemt ook wel soms een initiatief, maar heel weinig in feite (mede ook doordat ik altijd haar lastig val)
Toen ik da zei dat ik nie meer wou afspreken, had ik efkes tgevoel de touwtjes in handen te hebben en dat gaf zo een goed gevoel. Nu heb ik weer tgevoel dat ik haar achterna hol doordat ik mij teveel opdring (ze zegt mij da nie, maar kheb gewoon da gevoel van mijzelf dat ik mij teveel opdring)
Door haar te zien, weet ek ook meestal wat ze allemaal doe (wanneer ze uitga etc) en da maakt het lijk ook lastiger, omdat ik dan altijd wou dat ik erbij was.

Ze heef het ook enorm druk voor school. Dus veel tijd heeft ze nie.
Soms als we contact hebben, voel ik mij trug zeer goed, andere momenten trug superslecht (afhankelijk van hoe ze haar gedraagt vooral)
Nu dat gedaan is, heb ek ook tgevoel dat ze wa veranderd is, en daar heb ek et lijk ook moeilijk mee.

Zelf verander ik elke dag van mening van wat ik nu moet doen.
Contact houden en een goeie vriendin erbij, zeer lichtjes afbouwen, sterk afbouwen, geen contact meer zoeken, ...

Ik kan mij nie voorstellen dat ik haar zou kunnen zien met iemand anders, dus ergens moet ik wel doorgaan met mijn leven, maar het is zo hard om zelf het contact te verminderen als je iemand nog zo graag zie en er zo graag bij bent.

Miller
thx for listening