:) jullie zijn lief

Wat ik betreur, is dat ik de indruk krijg dat ik (of wie dan ook) waar het dit thema betreft, kennelijk alleen als gelijkwaardige gesprekspartner gezien kan worden, wanneer ik door middel van bewijsvoering zou aantonen dat ik ‘weet waar ik het over heb’. Een soort van ‘bewijsvoering’ die aantoont dat ik, inderdaad, als ‘een lotgenoot’ gekwalificeerd kan worden, waardoor we ineens ‘met elkaar over ervaringen kunnen praten’, in plaats van ‘met de ervaringen tegen elkaar gaan opbieden’.

Dat ik mijn eigen ervaringen waar het dit thema betreft, zij het wellicht in mijn directe naaste omgeving, zij het wellicht vanuit beroepsmatig gebied, of zij het wellicht misschien juist wel wat ik uit eerste hand zélf mogelijk heb meegemaakt, niet uitgebreid belicht of heb belicht, komt voornamelijk voort uit mijn keuze dat ik mijn eigen ervaringen en ook de behoefte om hiervoor erkenning te zoeken, wens los te koppelen van het verhaal of situatie van iemand anders.

Wanneer ik reageer op een blog, gaat het over dát verhaal. Dan wil ik daar niet mijn eigen verhaal overheen gooien, omdat ik - mogelijk - potentiele alarmbellen denk te herkennen die mij doen herinneren aan de wapperende Red Flags die mij vanuit eigen ervaring dus ‘bekend voorkomen’. Ik probeer ten alle tijden waakzaam te blijven, dat ik dit op basis van enkele blogs waarbij altijd nog maar 1 kant van 1 verhaal wordt beschenen, nooit kan beoordelen.

Hoewel een ieder daar uiteraard vrij in is, vind ik het persoonlijk niet zo relevant om dan bij een blogger uitgebreid te gaan analyseren of er bij die (Ex-)partner ‘sprake zou kunnen zijn van’. Op een forum kun je namelijk onmogelijk die inschatting of beoordeling maken. Of iemand ‘wel degelijk met een narcist (of andere persoonlijkheidsstoornis) te maken heeft’, blijft dus altijd maar beperkt tot speculatie en selectieve interpretatie. Althans, dat is hoe ik het zie.

Zelfs in therapie, wanneer je aan een adequate deskundige kennis zou geven van de problemen die je hebt met en het gedrag van je (ex-)partner, zal een doortastende, scherp-observerende therapeut of psycholoog nooit zo ver gaan om aan de hand van alleen jouw verhaal, (voorlopige) uitspraken te doen waar het een mogelijke persoonlijkheidsstoornis van je partner betreft – zonder dat daar individuele therapeutische gesprekken met desbetreffende (ex-)partner aan vooraf zijn gegaan. Laat staan dat lezers en toeschouwers dit, naar aanleiding van de inhoud van enkele blogs op dit forum, voor elkaar kunnen gaan uitmaken.

Overigens: mijn benadering voor specifiek ‘het Narcisten’-thema, is niet anders dan hoe ik het zou benaderen wanneer het gaat over ‘midlife-crisis’, bindingsangst, psychopaat, borderline – of welke willekeurige benoeming van gedragsproblematiek- en persoonlijkheden je hier regelmatig voorbij ziet komen – waarbij iemand in generalisaties vervalt en, onbewust, gaat projecteren omdat diegene zijn of haar eigen verhaal in die van een ander denkt, neigt of meent te herkennen.

Trouwens, zijweggetje: wel eens gehoord van het fenomeen, dat een specifiek ‘thema’ waar je erg mee bezig bent en je scherpe aandacht heeft en zelfs opeist, ineens overal om je heen lijkt op te duiken? Lijk je er ineens veel regelmatiger en zelfs veelvuldig mee geconfronteerd te worden. Lijken heel veel dingen ineens naar dat thema terug te voeren. Bijvoorbeeld: een vriendin van mij is verdrietig genoeg ongewild kinderloos en ziet dus overal dikke, zwangere buiken. In haar beleving “alsof er een zwangerheidsboom aan de gang is”. Ik zie dit helemaal niet, maar ben ook niet met zwanger worden of bezwangerd zijn bezig. Is niet mijn thema, dus heb daar geen last van selectieve waarneming.
Zelfde voorbeeld met een vriend van me, die nadat hij de trotse eigenaar werd van een Volkswagen Kever (oude model), ineens verklaarde dat hij ineens overal Kevers op het wegdek ziet opduiken. Of geparkeerd ziet. Zijn blik is daar nu eenmaal op gericht. Selectieve waarneming. Het is wat beide bovengenoemde personen in het bijzonder bezig houdt. Is niet ‘goed’ of ‘slecht’, overigens. Gewoon, hoe het kan werken.

(**Note: als er iemand is die hier de officiële definitie of term van mocht weten? )

Ik wil best geloven dat er vanuit de behoefte om te ondersteunen en het ‘goed met iemand voor hebben’, gereageerd wordt. Wat ik zelf alleen mis in reacties waar het 'Narc'-thema weer opspeelt, is dat er weinig ruimte wordt genomen om diepgaande vragen te stellen, maar er meteen aannames en conclusies worden getrokken, tesamen met (in mijn ogen nog steeds) sturende linkjes die veelal verwijzen naar toch een specifieke hoek in het centrum van de persoonlijkheidsstoornissen.

Met dat in ogenschouw, geef ik daarom liever de voorkeur aan een uitwisseling die op een veel breder en objectiever gebied wordt ingezet, waarbij gesprekspartners het ook dieper en verder kunnen en durven te trekken. Met alle respect voor jullie beleving & ervaring, ervaar ik het momenteel op dat punt niet als zinvol, noch verhelderend, om naar aanleiding van jullie bovenstaande reacties een uitwisseling aan te gaan.

Omdat ik vrees dat we toch weer gaan vervallen in overtuigingen, verdedigingen en persoonlijke 'waarheden' en gevoeligheden – en dat pad is inmiddels al vaak gelopen, ook met andere gebruikers, meen ik.

Moeten we niet meer willen