het is nu vijf maanden uit met E. en mij en begin oktober is ze naar spanje vertrokken voor drie maanden. na wat ik dacht de laatste smsje uitwisseling, ontving ik afgelopen maandag ineens een smsje van haar. hoe is het met je, ik mis mijn beste vriend erg en hoopt dat wij in de toekomst nog vrienden kunnen zijn. ik ben gelijk van slag geraakt. ik wou eerst niet reageren, maar na vijf dagen tobben toch maar mijn gevoel op papier gezet. in die vijf dagen tobben kwamen er veel gevoelens naar boven. ik voelde zelfs mijn verliefdheid voor haar naar boven komen.ik heb toen alles op papier gezet en haar een email gestuurd waarin ik uitleg dat het contact hoe minimaal ook, mij erg van streek maakt en in de war. gaf ook aan dat het nog steeds niet trek contact met haar. in een email die ze terug schreef gaf ze aan dat ze mij toch nog wou zien, dat ze mij geblokt had uit haar gedachte, dat met me wou praten en ze vertelde wanneer ze terug zou komen. in een email die ik terug stuurde legde ik haar uit dat ik worstel tussen gevoelens en verstand: van ik wil je wel zien, maar het is niet goed voor mij. dit was al de tweede keer en ik begon geirriteerd te raken. daarop kreeg ik weer een email dat ze bal bij neer legt en datze hoopt dat ik ooit contact met haar opneem. waarom wil ze zo graag een vriendschap terwijl ik ook aangegeven heb dat deze stopt waarneer een van ons twee een nieuwe relatie krijgt. ik snap haar niet! wat wil ze nou. ze weet dat ik het er moeilijk mee hebt en toch blijft ze maar: vriendschap, vriendschap, vriendschap hou gewoon op. ik weet dat ik ook niet had moeten reageren maar ik kan toch ook niet weten dat al deze gevoelens weer naar boven komen. zo heb ik een heel open en eerlijke mail gestuurd. of we komen in de toekomst ooit nog bij elkaar of we zien elkaar nooit meer. even om het duidelijk te maken onze relatie is verscheurd door dat wij niet goed wisten om te gaan met intimiteit en vertrouwen door relaties in het verleden. we hielden dus super veel van elkaar maar waren niet in staat om met de liefde om te gaan waardoor we allebei het vanuit angst te grabbel hebben gegooid. we zijn allebei nog niet toe aan een relatie omdat we nog flink werk aan ons zelf te doen hebben. ik mis haar nog steeds. en dat is voor mii niet normaal om na vijf maanden iemand nog zo te missen en zo veel bij mij kan losmaken is al helemaal bizar.