Hi J_V

Een moeilijk verhaal. Je kan haar nog steeds niet vergeten. M.i. hoeft dat ook niet maar moet je nieuwe dames er ook niet aan spiegelen. Heb je al eens geprobeerd om met haar te praten zodat je e.e.a. een plek kan geven?

groetjes

Grapes

Als eerste veel sterkte, 15 jaar is natuurlijk niet niks. Waarom is het eigenlijk over gegaan? Kun/wil je daar iets meer over vertellen?
Haar contacteren is eigenlijk een advies die ik niet vaak zou geven, maar ik vind dat het ldvd te lang duurt bij je.
Helaas heeft ze zoals ik lees al jarenlang een vriend, anders zou ik zeggen om haar te contacteren en vragen om ergens wat te drinken en even wat te praten, zegt ze nee dan definitief afsluiten.

Idealiseren is des duivels, een moeilijke situatie.

Hoi JV,

Das een mooi klote situatie als ik het zo mag uitdrukken.

Mijn relatie van 5 en een half jaar ging in 2007 uit na samenwonen, en pas in 2015 kwam ik een vrouw tegen waar ik helemaal voor ging. Tussen 2007 en 2015 natuurlijk veel gebeurd, ups en downs, deels vanwege de breuk en ook andere dingen, maar bij mij heeft het wel zo lang geduurd. Zo veel vrouwen vind ik trouwens ook niet echt de moeite waard. Oeps, dat klonk lomper dan bedoeld.

Jouw verhaal is eigenlijk het tegenovergestelde van wat ik ooit in 2008 of zo las op dit forum. Was een jongen die heel veel moeite deed om het meiden naar de zin te maken maar niet aan een relatie kon komen. Waarom noem ik dit het tegenovergestelde? Jij weet dat er weinig vrouwen zijn die je bijzonder vindt, en die ene jongen vond heel veel vrouwen bijzonder.

Persoonlijk vind ik het romantischer wanneer je niet zo veel vrouwen leuk vindt. Want dan pas vind je een vrouw echt bijzonder als je haar leuk vindt. Als je heel veel vrouwen bijzonder vindt, dan vind je ze allemaal eigenlijk niet bijzonder.

Maar eh, je vertelt dat je heel leuke nieuwe hobby's hebt opgepakt, zoals dansles. Dan ga je met verschillende nieuwe vrouwen dansen. Ook vertel je dat je met diverse vrouwen intiem bent geweest. Is je beeld van de ideale vrouw daarmee anders geworden voor jou?

En als we het toch over ideaalbeelden hebben: wat zou voor jou het ideale leven zijn?

Je hebt muziek en dansen gekozen als hobby's. Waarom juist dansen en muziek, en niet iets anders? Vind je ze ook leuk om te doen?

Blijvende (liefdes) pijn is niet zo zeldzaam, het repeterende voorbij komen van (haar) beelden, stem, geur, warmte is een vorm van PTSS zou je kunnen zeggen, met name als de relatie een diepte en waarde heeft gehad die belangrijk voor je was, en blijkbaar is.

Zoals je de pijn omschrijft, want zo kun je het wel noemen, is het letterlijk en figuurlijk een trauma waarin je zit, het eruit komen is een traag en moeizaam proces, en kan jaren duren, persoonlijke ervaring zegt mij dat er gemiddeld een ‘halveringstijd’ geld, oftewel, 15 jaar samen zou in dit geval +/- 7.5 jaar ‘verwerking’ betekenen in jouw geval, en in sommige gevallen kan het de rest van iemands leven min of meer bepalen…

Zoals je zelf ook ziet is dat dit proces, of trauma niet voor eenieder geld, er is altijd een ‘breker’ en een ‘gebrokene’ en in de meeste gevallen is de ‘breker’ de eerste die zich ‘hersteld’ en het leven weer oppakt, om het maar even simpel te zeggen..
Of diegene ook daadwerkelijk de moeite heeft genomen om de oude relatie, en de ex daadwerkelijk een plek heeft kunnen geven, of het onder het tapijt heeft geveegd, is een ander verhaal..

Inderdaad zijn er voldoende raadgevingen om ‘verder’ te komen, en ex ‘achter’ je te laten, dit zijn echter allemaal tooltjes/handleidingen (ik zou het kunstjes willen noemen) te vinden om verstandelijk verder te komen.
Iets wat, zoals meestal in de praktijk blijkt niet zo goed of helemaal werkt.

Nu, je mag ervan uitgaan en accepteren dat je een trauma hebt, wat een diepe wond heeft nagelaten (het trauma), deze wond wordt hoogstwaarschijnlijk in stand gehouden door het feit dat er een (onbewust) deel van jouw nog altijd verlangt, verliefd en de wens uitschreeuwt dat ze terugkomt, of dit zo is, kan alleen jij beantwoorden. (ik geef hier slechts wat handvaten om misschien mee te werken)

Als dit het geval is, blijf je dus in je pijnlichaam hangen, en dit komt voort vanuit je ego, een van de delen van jouw wat gekwetst werd toen de relatie uitging.
Het ego zal er alles aan doen om de pijn vast te blijven houden, omdat het deze pijn ‘nodig’ heeft, zodat het grip op jouw persoon kan houden, houd deze pijn op, sterft er een klein stukje van jouw ego af, het stukje wat deze pijn (trauma) dus in stand houd.

Even naar een meer aards niveau, neem de tijd, en accepteer de pijn, je mag van haar houden, je mag haar missen, je mag verdriet hebben, echter, probeer in te zien dat het blijkbaar geen levensvatbare relatie is geweest voor de langere termijn,
zowel, dan waren jullie nog samen geweest.
Alles gebeurt met een reden, niet alleen de breuk, maar ook jouw pijn is er niet zomaar, het is voor jouw een leerproces, en zoals alle lessen, deze hebben tijd nodig.

Indien je instaat bent om jezelf waar mogelijk te vergeven dat je ‘vast’ zit in dit pijnlichaam, zul je na verloop van tijd gaan merken dat er verbetering optreed, en dat de ‘antwoorden’ omtrent de pijn vanzelf zullen worden beantwoord…
Durf te leven, ook in dit trauma, omdat er altijd iets anders, of beters achter schuilt, en, gun jezelf de tijd om te helen, door (nogmaals) acceptatie..

timeless

Lastig verhaal.
Ik denk dat je haar enorm over idealiseert.
Alle negatieve dingen zijn vervaagd en je ziet alleen nog maar de positieve dingen.
Inmiddels is ook zij 5 jaar verder en allicht allang niet meer zoals jij je haar in je hoofd hebt.
Ergens is er ooit een negatief deel geweest anders waren jullie niet uit elkaar gegaan.
Ik heb 9 jaar een soort van zelfde gevoel gehad naar een ex van me toe (als het je interesseert: heb er zelfs een blog over staan op deze site).
Tijd verandert veel en heelt uiteindelijk alles zeggen ze...
Maar ipv je op je verwerking te focussen moet je misschien loslaten dat je het moet verwerken.
Probeer te accepteren dat je je nog zo voelt en probeer daar een weg in te vinden.
Er staat geen termijn voor ldvd...
Niemand kan bepalen binnen welke tijd dat over moet zijn, want dit is per situatie en persoon anders.

Ik weet niet of je hier wat aan hebt, maar meer dan dit kan ik er denk ik niet over zeggen!

Hoi JV,

Het zal wel jaren geduurd hebben voordat jij in je relatie met je ex echt een sterke band had. Het zal vast ook jaren duren voordat je met je toekomstige partner zo'n band hebt.

Dus het is eigenlijk niet zo realistisch om je prille relaties te vergelijken met de relatie die je hebt opgebouwd over jaren.

Geef niet te snel op.
Het leven gaat niet in een rechte lijn omhoog of omlaag, het gaat in golven.
En je weet niet wat er op je pad komt.

Negatieve emoties zijn net als moeilijke kinderen: als ze op een negatieve manier om je aandacht vragen kun je ze soms maar beter negeren. Door ze op zo'n moment meer aandacht te geven beloon je ze in hun negativiteit.
Werk aan je focus en concentratie.
Bijvoorbeeld: ik laat hoe ik me voel voor wat het is en ga nu afwassen / koken / muziek maken.
Hoe meer je je verzet tegen je emoties, en hoe meer je conclusies trekt over je emoties, hoe harder ze terugkomen.
Maar train je jezelf erin je emoties te laten liggen, te laten voor wat ze zijn, dan zul je zien dat ze minder macht over je krijgen.
Dat is iets wat na regelmatig doen steeds meer vanzelf gaat, net als fietsen.

Dat is tenminste hoe ik het heb aangepakt, heb er zelf ook jaren over gedaan om eindelijk gelukkig te worden na een relatiebreuk in 2007.
Wat voor mij ook hielp was dat ik op mijn werk echt uitgedaagd werd.
Ik zat vaak onder druk op mijn werk waardoor het makkelijker werd om niet te gaan piekeren over mijn ex of hoe het was afgelopen.
En ik koos ook voor die druk, zorgde ervoor dat ik niet te veel maar ook niet te weinig uitdaging had.
Voor mij hielp het ook om (carriere) doelen te hebben en daarvoor te gaan.
Ik bleef dus kiezen voor loslaten door te blijven kiezen voor uitdaging.

Wat dat betreft is muziek maken en dansen wel leuk, maar hun vrijblijvende karakter maakt dat gedachten nog steeds alle kanten op kunnen gaan.
Dan kun je maar beter een lange koude douche nemen, reken maar dat je dan alleen maar denkt aan hoe koud het is en niet over je ex.
Of op kickboksles gaan, of een hardcore intervaltraining drie keer per week bij een sportschool waar je gedrilld wordt. Daar krijg je bovendien lekker veel endorfines van, dat zijn lichaamseigen stofjes waar je je heerlijk van gaat voelen. Bovendien kun je ook met sporten doelen stellen, en je eigen vooruitgang meemaken. Na een paar weken flinke spierpijn zul je merken dat die vooruitgang sneller gaat dan je denkt, en werkt erg motiverend. Lekker hoor, een uur lang je uitleven op een sporttraining. Zorg er wel voor dat je anderhalf uur van te voren goed en gezond eet (koolhydraten!) want anders zou zelfs een professioneel atleet het niet volhouden.

Met muziek en dansen kun je jezelf ook uitdagen door je op te geven voor een concert of een wedstrijd. Dan moet je wel vooruit gaan.

Hoop dat je vooruit kan met het bovenstaande. Die dingen hebben mij in ieder geval geholpen met (blijven) loslaten. Al die moeilijke jaren waren nodig om wijzer te worden. Uiteindelijk werd mijn geduld beloond met duurzaam gelukkig zijn.

P.S.: Doe alsjeblieft geen gekke dingen maar probeer eerst twee maanden een hardcore sporttraining.