Lang geleden dat ik hier geweest ben.. Nu toch weer even terug. Gewoon om mijn verhaal te doen. het ff kwijt te kunnen.

Sommige mensen hier kennen mijn verhaal nog wel denk ik, maar anders hier even in het kort:
Na 2,5 jaar relatie maakte mijn vriend het van de een op de andere dag uit, Hij hield niet meer van me. Een paar dagen later had hij al een nieuwe vriendin.
Onbeschrijvelijk hoe ik me toen voelde. Het heeft me veel pijn gedaan, hij bleef ook heel negatieve berichten naar me sturen die me nog meer pijn deden.
Maar na 5 maandjes kon ik het wel weer alleen, voelde me weer goed. En wat denk je? HIj kwam terug. Had zo'n spijt wist niet wat hij gedaan had. dacht er gewoon niet bij na! Mijn houden van gevoel was er nog en ik wilde heel rustig aan wel weer proberen.

Het ging geweldig. Misschien wel beter als eerst en ik was na een poosje weer heel gelukkig met hem. Al duurde dit niet lang. Ik was erg achterdochtig (wat ik zelf heel logisch vond) en hij kon dit niet hebben. Ik kreeg een onwijze dip en zag het niet meer zitten, maakte het op maandag en op dinsdag had hij een date met een ander meisje. Nou echt toen ik dat hoorde!! Hij zei dat ik me aanstelde, ze kwam alleen op zijn bed film liggen kijken. Voelde me echt helemaal niets waard op dat moment!

We hebben het nog geprobeerd uit te praten, maar hij dacht alleen maar aan zichzelf in dat gesprek. na een paar keer boos geworden te zijn, wat niet werkte. en nadat hij zei dat hij even alleen wilde zijn heb ik er definitief een punt achter gezet. Ik ben op, kan het niet meer.

Ik hou zo veel van hem, maar hij ziet ook echt niet wat hij doet en hoeveel pijn hij me doet. Ik voel dat het de goede beslissing is, al mis ik hem nog vaak en wil ik hem het liefste overal bij hebben. het kan gewoon niet. we kunnen het gewoon niet samen.