" I've got a bottle of jack and 10 bucks in my pocket and the train left me 15 minutes ago.
I've got nowhere to go,nothing to do. Thanx to mister Daniels i've got a bottle of booze.
But i can't drink enough to get you out off my head."
22/23 April. Weekend van groezrock,ik had er zo naar uitgekeken. Punkrock,fun and booze.
Een paar van mij favoriete bands die kwamen. En nu,de maandag er na,wou ik dat ik nooit geweest was.
Veel optredens van mijn favoriete bands vond ik niet goed genoeg in vergelijking van hun optredens die ik al had gezien en ik ben mijn ex tegen gekomen. In plaats van te doen wat ik als lachend tegen mij vrienden zei
" als ik hem tegenkom gooi ik mijn bier over hem" werd ik weer helemaal "weak" toen hij plots voor mij stond en zei dat het zo lang geleden was dat we elkaar nog eens zagen.
In plaats van mijn verstand te gebruiken en te zeggen dat ik hem eigenlijk niet wou zien volgde
ik zoals altijd toch mijn hart en bleef er toch mee babbelen.
" En je bent nog altijd even grappig als vroeger" zei hij lachend en knipogend tegen mij na 5 minuten.
En daar begon het weer: herinneringen aan goede tijden van vroeger,tijden waar ik zo immens
gelukkig was met hem.
Toen speelde NOFX als headliner, de band die ervoor zorgde dat we 3 jaar geleden verliefd op elkaar kwamen. We zijn samen gaan kijken,weer zo veel herinneringen.
Vervolgens namen we afscheid en volgden we beide onze vrienden weer,maar toch konden
we het niet laten om een halfuur later op de camping weer af te spreken.
We spraken op een aparte plaats af waar we wat konden praten.
2 uur hebben we gepraat, vooral veel over vroeger, en tot mijn verbazing was het telkens
hem die erop terug kwam. Over hoe goed we het hadden,hoe gelukkig we waren met elkaar,
dat hij nog altijd ( na een jaar dat we uit elkaar zijn) heel veel dacht aan mij en onze relatie,
maar dat hij toch wel gelukkig was met zijn nieuwe vriendin. Ik was wel content voor hem,
maar vond het toch leuk om te zien dat hij een tijdje er na niet tegen kon dat er daar een andere jongen begon te flirten met mij.
We hebben heel de nacht samen door gebracht, er is niets gebeurd, gewoon veel gebabbeld en wat
gelachen.
Toen namen we opnieuw afscheid. Zeer innig en lang geknuffeld en allebij opnieuw ( paar maanden geleden
was dit ook gebeurd) enorm moeten weerstaan aan de drang om elkaar te kussen.
Toen heb ik hem maar uiteindelijk los gelaten en gezegd :" tot ik je ooit nog een keer toevallig ergens
tegenkom" en ben ik met heel veel mijn in mn hart weggelopen.
En nu,ben ik weer kapot. Ik voel me exact hetzelfde als een jaar geleden,toen onze relatie juist gedaan was.
Heeft dit jaar dan totaal niets uitgemaakt?? heeft dit jaar dan echt helemaal niets veranderd, was dit jaar dan gewoon weg gesmeten??
Ik dacht dat ik over hem was,dat ik opnieuw gelukkig was,dat ik opnieuw van het leven aan het genieten was.
Maar heb ik dit mezelf dan allemaal voorgelogen? Heb ik dit mezelf wijsgemaakt??
Want anders klopt dit toch niet dat ik me weer voel als een jaar geleden?
Gebroken, denken dat mijn leven eigenlijk niets voorstelt zonder hem,onze tijden zo hard terug willen,
geen energie meer vinden om maar iets te doen,alles rondom mij nutteloos vinden.
Ik weet dat het weer veel tijd nodig zal hebben om dit weer van mij af te kunnen zetten.
Dat het opnieuw een moeilijke tijd zal worden. Waarom heb ik in godsnaam niet gezegd dat ik
niet met hem wou babbelen? Ik had moeten weten dat dit zo zou uitdraaien.
Voor hem zal dit wel veel makkelijker zijn,ben ik zeker van. Nu is hij terug thuis bij zijn nieuwe
vriendin en zal onze nacht samen niet veel betekend hebben en denkt hij er hoogstwaarschijnlijk
al niet meer aan. Hopen dat ik ik toch nog iets zal horen van hem,daar moet ik ook niet op rekenen.
Ik ben gewoon boos. Op mezelf. Waarom kan ik daar nu niet over geraken? Waarom laat ik me altijd
zo gaan als ik hem zie? Waarom begin ik altijd toch een beetje te hopen dat alles misschien wel goed komt?
Wanneer zal dit ooit over gaan?
"I got a bottle of Jack and 10 bucks in my pocket
And the train left me 15 minutes ago
If could turn back time, there's nothing I would do
Don't wanna run myself the risk of not meeting you
I've loved, I've lost, and now I'm fucked
Nothing seems to change
I'm shit out of luck"
vreselijk voelt het he... je
vreselijk voelt het he... je denkt dat het beter gaat maar ergens sluimert dat gevoel verder. Zit zelf ook een jaar verder, en voel me soms net eender, soms bij vlagen goed, weer terug aan het genieten maar er hoeft maar iets te gebeuren... en dan zie ik mijn ex nog niet eens!! Dit weekend heb ik exact hetzelfde gevoel, nostalgie, pijn, gemis ondanks 'leuke dingen' die ik doe. Ik weet zeker dat als ik hem zou zien ik ook weer aan zijn voeten zou liggen, nou ja figuurlijk dan. Jouw ex zou eigenlijk ook beter moeten weten dan dat ie toch het contact weer opzoekt, zou er daarom ook maar niet meteen van uit gaan dat het hem veel minder doet, soms doen mensen gekke dingen en gaan relaties uit terwijl er langs beide kanten nog veel gevoel is. Misschien probeert hij ook alleen maar cool te doen. Ik vind het heel knap van je dat je de verleiding hebt weerstaan en dat je niet bent gaan smeken, huilen weet ik veel. Dat is helaas het enige dat je er aan kunt doen op dit moment. En maar weer die gevoelens dood laten bloeden. Wees in ieder geval niet boos op jezelf, hallo wat kun jij er aan doen, je hebt alles gedaan wat je kan. Veel veel sterkte er zijn heel veel mensen die zich zo voelen als jij, count me in.
herkenbaar
Hallo old friend en alle anderen met dezelfde gevoelens,
Net terug van een wandeling met mijn hond. Op het grote kruispunt waar ik over moet steken staat een motor, die ik maar al te goed herken... Het verkeerslicht wordt groen voor hem en hij rijd weg. In zijn ooghoek zal hij mij gezien hebben. Of in iedergeval herkent hebben dat er een blonde vrouw met een hond liep. Zijn ex- met zijn hond.
Volgende week is het een jaar geleden, een jaar geleden verliet hij mij na een periode van ups en downs. We waren 10 jaar samen. In het jaar dat ik nu alleen ben heb ik alles geregeld via de e- mail en per sms, ik heb hem niet meer gezien en gesproken. Het jaar was met veel emotie, ik ben er flink stuk van geweest. Nu kan ik zeggen dat het weer goed met me gaat. Tenminste dat is zo, als ik hem niet zie. Vorige maand heb ik hem voor het eerst weer gezien tijdens een concert en we hebben zelfs even gepraat. Allebei merken we dat dat niet gaat... er is teveel verdriet en teveel emotie. Nu zie ik hem af en toe rijden met dit mooie weer en telkens wordt ik helemaal naar en moet me daarna weer hervatten. Af en toe denk ik dat ik nog heel veel van hem houd.
Na het concert kreeg ik van hem een e-mail, dat hij het ook zo ervaart, dat het voor hem ook heel moeilijk is. Ook merk ik dat hij nog steeds contact wil houden met mijn collega's en vrienden die ik nu om me heen heb. Dat ervaar ik toch wel eens als knap lastig.... Af en toe weet ik het niet meer. Geen van beiden hebben we een nieuwe relatie... het lijkt wel of er geen leuke mannen meer bestaan. Tuurlijk weet ik beter en natuurlijk idealiseer ik teveel. Maar zou graag willen dat dat nare knagende gevoel ophield en ja ook ik ben boos op mezelf, boos dat ik me zo laat gaan. Ook ik zou sterker willen zijn, maar ben het niet.... Heel verdrietig wordt ik er van en ook ik hoop dat het ooit nog goed komt. Bah... Sterkte. XX Lima
p.s. sorry voor de" ik "stijl, maar het komt recht uit mijn hart...!