Het is de eerste keer dat ik hier schrijf dus ik begin maar bij het begin.

In 1996 leerde ik een leuke jongen kennen. Hij was toen 17 en ik 14. In het begin hadden we allebei zoiets van, we zien wel hoelang het stand houd. Naarmate de tijd verstreek werd het steeds serieuzer. Uiteindelijk zijn we na ruim 8 jaar samen gaan wonen. We hadden in augustus/september 2004 een leuk huis gevonden waar we allebei meteen verliefd op waren. We gingen kijken en binnen een week was alles geregeld. In november 2004 kregen we eindelijk de sleutel. Er moest veel gebeuren (het huis in nl. 100 jaar oud) en je voelde wel dat er een spanning hing. Ik dacht dat het kwam doordat er veel tegen zat met verbouwen en dat als we er eenmaal inzaten het wel over zou gaan. In december 2004 gingen we dus eindelijk echt samenwonen. Iets waar we allbei van droomde en het ging goed (dacht ik). Tot ongeveer 4 weken geleden. Mijn vriend zat een beetje in de put en toen ik vroeg hoe het kwam zei hij dat hij het wel zou vertellen als we thuis waren. Eenmaal thuis kreeg ik ongeloofelijk nieuws. Hij hield al ruim een half jaar van me als van een zus en zag mij ook meer zo. Natuurlijk was en ben ik hier helemaal kapot van. Op de vraag waarom we dan in godsnaam een huis hadden gekocht antwoorde hij dat hij hoopte dat het goed zou komen en dat hij ervoor wou vechten. Hij had het de afgelopen tijd zelfs over trouwen en kinderen gehad. Toen ik dat zei kreeg ik te horen dat hij het graag wou voor zijn ouders maar dat hij nog steeds alles wou doen om alles weer goed te krijgen. In de dagen erna heb ik van alles geprobeerd, maar elke keer draaide het op ruzie uit. Vervolgens maakte we het wel weer goed met de beste sex sinds tijden, maar het mocht allemaal niet baten. We groeide ineens uitelkaar. Hij kreeg een instelling van ik doe wat ik wil en daar kon ik niet tegen. Vorige week zondag ben ik terug gegaan naar mijn ouders omdat ik het na ruim 3 weken niet meer aakon. Gisteren heb ik nog met gepraat en gezegd dat ik me gewoon zo ontzettend klote voel door alles. Hij zegt dat het hem ook pijn doet hoe het nu allemaal gaat. En dat hij niet met ruzie uit elkaar wil gaan. De afgelopen weken zijn er veel dingen gezegd waar hij mij heel erg mee gekwetst heeft en dat heb ik hem ook gezegd. Vooral het feit dat we de afgelopen weken ook nog gewoon sex hadden terwijl hij op een gegeven moment zei dat hij mij niet zomaar vast kon houden. Ik heb ook tegen hem gezegd dat hij mij hierdoor heel erg gekwets heeft. Ik bedoel, hij kon mij niet meer vasthouden maar kon wel sex met me hebben. Ik neem het mezelf ook kwalijk wat dat betreft, maar ik dacht ook als we het helemaal niet meer doen kan dat ook juist averechts werken en dan komt het niet meer goed. Gisteren heb ik hem hier ook over aangesproken omdat het nu voor hem gewoon pure lust was en geen liefde meer. Ondanks alles wil ik er nog steeds alles voor doen, maar hij heeft opgegeven zodra hij het mij verteld heeft. Ik weet het ook niet. Het lucht in ieder geval wel op om mijn verhaal te doen en ik zie wel hoe het allemaal gaat.