Kerel antwoorden jah !!!

Schrijf heel dat verhaal wat je nu tegen ons gedaan hebt op en stuur het in een brief aan haar. Het is wel jammer dat je dat nu dan pas doet, maar dat is niets om jou over te schamen hoor. Eens je het geschreven hebt, is dat ook van jouw hart en heeft zij ook een fatsoenlijke verklaring...

Gewoon doen !!!
Sterkte nog.

wat je niet mondeling kan, dan maar op papier. Begrijpt zij ook wat er aan de hand is. Gewoon vanuit je hart zoals je het hier ook hebt beschreven.

Niet schromen doen!!!

liefs asarpuk

Hulp zoeken lijkt me een goede keus. Je hebt iets heel naars meegemaakt, je hebt het als traumatisch ervaren, en het belemmert je in je doen en laten in bepaalde opzichten. En dan is het tijd voor hulp! anders wordt het erger en erger.
Wat je ex betreft, probeer het zo helder mogelijk op te schrijven. Je bedenkt je nu al hoe ze gaat reageren, maar wie weet reageerd ze wel heel anders dan je gedacht had. Als ze het niet gelooft dat is dat haar probleem. MIsschien was er dan wel meer aan de hand dan alleen deze reden. Jij hebt dan iig open kaart gespeeld, wil ze niet dan ben je ook een stapje verder met je twijfels. Succes met schrijven!

Goed van je! Misschien een idee om (een deel van ) dit mailtje in je brief te verwerken..je hebt ons ook duidelijk kunnen maken waar je zo mee zit..Zie het als een deel van je "dagboek" wat je aan haar stuurt..Succes! groetjes maartjemarij

Go for it! En hoe haar reactie ook zal zijn..jij hebt het van je afgeschreven..het gaat om jou..het is jou probleem en heel goed van je dat je daar aan gaat werken! Vanaf nu kan het alleen nog maar beter worden..toi toi toi groetjes maartjemarij

Graag zou ik willen weten wat jullie er van vinden of ik er nog iets aan moet veranderen? want ben een twijfelaar dus ik weet niet of het zo goed is alvast heel erg veel dank mensen. ntm

Lieve (naam van me ex)

Ik weet niet of ik deze brief nu door de brievenbus heb gedaan of nu zo aan je heb gegeven waar ik nu bij sta. Ik wil je namelijk iets heel erg belangrijks vertellen, ik heb het er pas maar met 1 persoon over gehad en voor de rest weet niemand het, want ik heb het er moeilijk mee. En het maakt me nog steeds bang, zit er soms zo erg aan te denken dat ik gewoon om moet huilen.
En waarom ik je het ga vertellen? Vindt dat je het moet weten. En omdat ik je nog steeds vertrouw en als ik je niet vertrouw had ik dit wat je zo gaat lezen ook niet verteld. De rede waarom ik het nooit verteld heb is omdat ik het er erg moeilijk mee heb en toen nog nooit met iemand er over heb gehad. En het doet me nog steeds veel pijn als ik er aan denk. Ik hoop wat je zo gaat lezen dat het tussen ons blijft, want vertrouw je nog steeds. En dat je me ga begrijpen waarom.

We hebben het wel eens over uitgaan gehad, en dan zei ik van dat ik niet van uitgaan hou, dat is nog steeds zo en dat heb ik proberen te veranderen maar dat is me niet gelukt en dat weet jij ook. En ik heb je het al een paar keer willen vertellen maar durfde gewoon niet want het doet me nog steeds pijn. En ik weet dat ik je alles kon vertellen, en dat heb ik ook altijd gedaan met alles behalve met dit, en het is niet dat ik je niet vertrouwde maar kon het gewoon niet. Ik zal maar vertellen wat de echte rede is waarom ik niet van uitgaan hou.

Toen ik 20 jaar was, ben ik gaan stappen met een paar vrienden van me in de vesting. Ik vond uitgaan toen nog wel leuk. Maar die avond gebeurde er ook iets wat nu nog steeds me leven be?ɬØnvloedt. Ik ging eerder naar huis dan me vrienden, ik ben toen de vesting (uitgaanscentrum bij ons )uitgelopen, en toen liepen er 2 gasten achter me aan dacht eerst van zal wel goed zijn, maar ze kwamen steeds dichter bij en op een geven moment pakte ze me bij me arm beet en gooide me op de grond en kreeg ik een pistool tegen me hoofd, en ze zeiden dat ik alles moest afgeven of ik was niet meer zeker van me leven. Ik heb toen alles afgegeven wat ik toen had. Ze hebben me toen ook nog paar trappen na gegeven. Ze zijn toen weg gerend en tot de dag van vandaag weet ik nog steeds niet wie het waren, want heb toen geen aangifte gedaan bij de politie, omdat ik te bang was en het niet durfde, en op de dag van vandaag ben ik nog steeds bang, want zij weten wel wie ik ben maar anders om niet. Heb nu ook enorm veel spijt van dat ik nooit aangifte heb gedaan en het er met niemand over heb gehad. Zelfs me ma weet er niets van af. Want ik zit er nog steeds mee. Ook al zou ik met een hele groep uitgaan dan zou ik me nog onveilig voelen.
En wat ik al zei ik wilde je het al een paar keer vertellen maar durfde het gewoon niet, was te bang om je het te vertellen. Dit is dus de rede waarom ik een hekel heb aan uitgaan, heb me geprobeerd er over te zetten echt, maar het zit nog steeds te diep van binnen. En ik wou je ook niet tegen houden als je uit wou gaan en dan wou ik elke keer mee gaan maar ik durfde niet het maakte me allemaal weer bang als ik er weer aan dacht. Dan vraag je misschien wel af die keren dat ik wel uit ben gegaan met jou of zonder jou? Nou ben toen wel uitgegaan maar ik bleef er steeds aan denken ook al was er misschien niets aan me te zien. Van binnen zat het aan me te vreten.

En toen maakte je het uit met me, en schreef je me een brief wat je dwars zat. En daar stond uitgaan op. En toen dacht ik bij me zelf ik had het je moeten vertellen wat me toen elke keer zo dwars zat, want dan had je waarschijnlijk wel begrepen waarom ik zo?¢‚Ǩ‚Ñ¢n hekel heb aan uitgaan en misschien was het dan anders gegaan en dan had je me waarschijnlijk ook geholpen, maar dat had ik dan alleen kunnen weten als ik je het toen had verteld, en dat is me nu ook fataal geworden. Want het is uit tussen ons. En dat ik je het niet verteld heb is niet dat ik je niet vertrouwde maar over sommige dingen praat je liever niet omdat dat te veel pijn doet, denk dat je dat ook wel heb. Maar wat veranderd dat aan de situatie? Helemaal niets natuurlijk maar ik vond dat je dit gewoon echt moest weten van me.
En dat ik zo lief voor je bent is omdat alles wat ik tegen je zei begreep je, en je bent ook lief voor mij en als ik me weer kut voelde om al dit, zonder dat je wist waarom ik me echt kut voelde, dan hielp je me weer uit een dal waar ik in zat en bij jou voelde ik me weer veilig en sterker worden.
Ik weet dat je ook heel graag wilde uitgaan, maar door dat ik me elke keer kut voelde door wat ik mee heb gemaakt hield ik het tegen, maar er ging een dag komen dat ik je het ging vertellen alleen wist ik zelf nog niet wanneer.

Het spijt me heel erg veel (naam ex) dat ik je dit nog nooit heb verteld. Heb nooit tegen je gelogen sinds het weer goed was tussen ons, en hoop ook niet dat je dit als liegen ziet, want dat zou ik nooit tegen je kunnen doen, zelfs nu niet. Ben altijd eerlijk tegen je geweest.

Ik hoop ook dat je me begrijp waarom ik je het nooit heb kunnen vertellen tot nu.

Het spijt me

NTM