Na 7weken stilte.....een zwaar gesprek

afbeelding van diep

Hier zit ik dan compleet gekrenkt. Geen minuut geslapen, hoofdzakelijk gehuild de ganse nacht tot nu.

Na 7 weken stilte kwam hij geheel onverwacht naar mijn huis.
Dus ja, stilte is dus blijkbaar een goede methode om te zien of iemand nog contact met jou wil opnemen of niet.

Eerst ging het wat over koetjes en kalfjes en dan voornamelijk met welke drukke zaken hij allemaal bezig was. Ik heb hiernaar voornamelijk geluisterd omdat ik voelde dat hij het kwijt wou.

En dan ging het plotsklaps over wat hij allemaal zo negatief vond aan onze vakantie. Dat voor hem er alle dagen een sfeer van spanning hing. Dat als hij het had opgeschreven voor elke vakantiedag minstens 3 dingen kon opsommen die ik niet goed deed qua gedrag en reacties. Ik heb daar dan uitleg over gevraagd en sommige punten waren terecht in die zin bijvoorbeeld dat ik iemand ben die nogal snel impulsief kan reageren terwijl hij in alles eerst een goede observatie doet vooraleer actie te ondernemen of zich te uiten. Ten tweede : ik zou liegen en daar ben ik het niet mee eens. Als voorbeeld gaf hij aan dat toen ik tijdens de vakantie vernam dat mijn mama weer ernstig ziek was en in het ziekenhuis lag, ik daarover niet de waarheid vertelde aan mijn broer. Ja dat is waar maar dat was niet om te liegen ; ik heb alleen een minder ernstig ziekteverhaal aan mijn broer verteld omdat ik al van de voorbijgaande jaren weet dat hij bij zoiets onmiddellijk in paniek schiet en al begint te denken dat ons mama sterft. Dus om hem te beschermen heb ik niet volledig de waarheid verteld, dat klop. Maar is dit nu liegen? Ik vind dit hard want als er iemand is die eerlijkheid hoog in het vaandel draagt dan ben ik het wel. Ten derde, ten vierde....maar dat heeft hier geen belang........

Uiteindelijk begon hij over mn dochtertje en daar heeft hij het diepste van mijn ziel geraakt. Ik zou met haar geen verbondenheid hebben doch enkel een gebondenheid. Zij zou enkel een binding met mij hebben omdat ze momenteel weet dat ze niet alleen op de wereld verder kan.
Ja, ik heb haar geadopteerd en ze heeft van de eerste dag een enorme overlevingsdrang die haar op haar jonge leeftijd super zelfstandig maakt. Om haar zin te krijgen weet ze iedereen bijzonder te charmeren maar bij mij weet ze zeer goed dat hier grenzen aan verbonden zijn. Hij vreest dat ze wel eens door te veel vertrouwen in anderen te stellen - omdat ze hoopt dat die haar zouden helpen - ze in handen van mensen die het niet goed met haar menen zal vallen en dat dit tot dramatische situaties kan leiden. Dat eens ze het alleen wel verder kon, daar ook voor zou kiezen.

Ik zat gewoon paf, kon geen woord uitbrengen. Mijn kind - waarvoor ik zo hard gevochten heb om haar te kunnen adopteren , waarvoor ik bij de adoptie-rechtzaak door de diepste vernederingen ben moeten gaan, waar ik zoveel liefde voor heb al zou ik ze zelf gebaard hebben- zou maar bij mij “hangen” tot ze haar eigen weg inslaat?

Hij heeft zelf volwassen zelfstandige kinderen. Dus het is niet dat hij geen opvoedingskennis heeft en ja de keren dat ik het gezien heb moet ik bevestigen dat hij een bijzondere intense band met hen heeft.

Is dit wat ik nu verwacht had van een gesprek? Hij ging diep in de nacht weg met de zin “het hangt er allemaal van af WAT je hier nu mee gaat doen”. Net zo weinig betekenis als een tijd terug met “moet dit nog in dit leven”.

Ik ben compleet uit mn lood geslagen en intens verdrietig. Is dit nu wat er moest komen na drie jaar proberen een liefdevolle en duurzame relatie te hebben, groeien in mezelf, een goed zelfbeeld te hebben , te genieten van het moment,...

diep

afbeelding van mrbean

Mr Bean @diep rationeel

Hé diep, kop op, dit is een intens triest verhaal, met wat voor intenties kwam hij langs? Om jou de les te lezen, hoe arrogant en walgelijk koelbloedig! Zo ga je niet met mensen om, een rationeel gesprek, over jouw tekortkomingen en over jouw dochtertje, ongelooflijk, om jou de grond in te boren. Iedereen heeft tekortkomingen, jouw tekortkomingen zijn jouw zaken, niet de zijne! En juist de tekortkomingen siert de mens, ik zou nooit in mijn leven een perfecte mens willen ontmoeten, juist de mensen met tekortkomingen zijn prachtmensen, vooral degenen die hun eigen tekortkomingen kennen en accepteren. Hij moet zich bezighouden met zijn eigen tekortkomingen, hebben jullie ook daarover gehad? Alsof jij de schuldige bent van de breuk, erg oneerlijk, hij wilde verhaal halen en zijn schuldgevoelens goedpraten, zo lijkt het. Nee meid, hou de eer aan jezelf, hij is zelf erg onzeker en bang, voelt zich schuldig, anders was hij toch niet bij jou langsgekomen om zijn shit bij jou te dumpen? Dus laat hem, laat het langs je schouders heen glijden, hij is het niet waard, iemand die zo'n onzin uitkraamt, die hoef je echt niet serieus te nemen. Af en toe heeft mijn ex ook van die rare neigingen, ik maak me niet eens druk meer over, ik ben daardoor nu echt veel gelukkiger, geen verwachtingen, ik ben niet meer verantwoordelijk voor haar. Heb haar echt kunnen loslaten. Moet je ook doen, je trekt je nog teveel van zijn uitspraken aan, is jullie relatie in het verleden ook zo geweest? Terwijl ik vind dat jij meer wijsheid en kracht in pacht hebt, omdat het lijkt alsof hij alleen spreekt vanuit zijn ratio en niet vanuit zijn hart, de ware kracht. En dat is dan ook zijn schild, hij voelt zich nu een stuk beter, nadat hij jou de grond ingeboord heeft, dus ten koste van jou. Dit is erg onmenselijk, en egoïstisch van hem. En probeer hem ook niet meer zo te verdedigen, het verleden telt niet meer, het gaat erom hoe hij jou nu en de laatste tijd heeft behandeld, daar gaat het om.
Nee, diep, hij is het niet waard om zijn uitspraken serieus te nemen, we weten allemaal hoe je bent, wat voor een prachtmens je bent, probeer het te laten varen, ga wandelen, fietsen en ga lekker uitwaaien, adem een paar keer diep in en uit, en je kunt weer verder genieten van je leventje met jouw dochtertje.

Veel sterkte, liefde en wijsheid!

En een extra knuffel van beertje!

Mr Bean

afbeelding van diep

Vanuit mijn hart dankjewel

Vanuit mijn hart dankjewel voor je reactie !
Ik zou op jouw reactie heel veel kunnen op antwoorden alleen het verdriet overstemt alles.
Ik ben een heel gevoelige boon (en dat weet hij ook), zou geen vlieg kwaad doen, en dus sorry het gesprek dat ik met hem gehad heb, kan ik niet zomaar 123 van mn schouders laten glijden.
Nee in het gesprek ging het niet over hem noch zijn tekortkomingen. Heb een vermoeden dat hij denkt dat hij deze niet heeft. In de eerste 2 jaren vd relatie is er nooit een vuiltje aan de lucht geweest maar vanaf het moment dat zijn dochter geen relatie meer had, heb ik het gevoel dat het minder en minder goed ging. Ze eist hem heel veel op en omdat hij zo'n intense band met z"n kids heeft , wil hij zeker altijd voor haar klaar staan. Ik weet ook dat zijn dochter in alles (behalve lichaam) een copie is van hem.

Ik had soms het gevoel dat hij blijft hopen op zijn droomprinses. Iemand die in alles (denken, voelen handelen,...) hetzelfde is als hem. We hebben het soms gehad over dingen die ik anders deed dan hem en dan zei ik : we kunnen toch van mekaar leren, complementair zijn?

Het is zo moeilijk om zijn reactie te aanvaarden omdat hij me veel geleerd heeft over affectie, emotie, liefde. Hij heeft mijn ogen geopend om aan mezelf te werken, te groeien, mn zelfbeeld te verbeteren, open staan voor nieuwe dingen, verleden loslaten, angsten trotseren, .......
Ik ben nu even knock-out geslagen
diep

afbeelding van mrbean

Mr Bean @diep mentor

Hoi diep, ik begrijp jouw verdriet, zeker omdat hij altijd een soort mentor voor jou is geweest, komt dit extra hard aan. Maar aan jezelf werken klinkt wel wat geforceerd, misschien moet je juist jezelf zijn, wie je bent en wat je wilt. Daar leer je van, niet door steeds jezelf maar willen verbeteren, het begint met het accepteren wie je daadwerkelijk bent, je ware ik. Niet wat hij of anderen willen wie je word, nee, hij en anderen moeten jou accepteren wie je bent, zoals je bent. Daarna groei je vanzelf, vanuit een goede basis, uiteindelijk leren we van situaties, van elkaar, van het opdoen van allerlei ervaringen, zowel de positieve als de negatieve. Vind het wel een rotsituatie voor jou zo, zeker omdat je hem nog op een voetstuk hebt staan, lees de interessante blog in dichtvorm van verloren woorden hierover.
Daarnaast vind ik zijn hang naar perfectie onrealistisch, getuigt niet van wijsheid, terwijl jij juist complementair wilt zijn, dat is pas wijs en realistisch! Ik heb toch het gevoel dat hij mensen wil vormen naar zijn evenbeeld? Dat is toch egoïstisch? Verwar je zijn kennis en wijsheid niet met manipulatief gedrag, jou aan hem verslaafd maken zodat jij tegen hem op ziet? Het klinkt hard, maar jullie relatie klinkt wel erg onevenwichtig zo. Mensen laat je namelijk in hun waarde, je kunt hoogstens wat tips geven, maar je kunt de hart en ziel van de mens nooit veranderen, hoogstens iemands gedrag, de buitenkant, je bent zoals je bent, en wees daar trots op Glimlach

Heel veel sterkte, hou je taai!

Liefs,

Mr Bean

afbeelding van Letje

Diep

Zat met verbazing jouw verhaal te lezen, waar haalt hij het lef vandaan zeg!!! Wat een arrogante kwal!!!
En wat lijkt hij toch veel op mijn A. Voelde zich vaak ook ver verheven boven iedereen, en had op iedereen wel wat aan te merken, maar ondertussen is hij de sukkel.
Mrbean heeft het verder allemaal al verwoord hoe ik hier over denk!
Laat je niet gek maken en heb het fijn met je dochter!!!!
Is tie nou helemaal gek!!!!
Letje

afbeelding van Layla

@ diep reaktie van Layla

Het lijkt op de leraar die de leerling op het matje roept, zo van dit moet je verbeteren, en ja ook nog dat, want je moet Perfect zijn en anders krijg je straf.
En als je iets goed gedaan hebt, dan krijg je weer een sticker in je boekje!
Dus vooral braaf zijn meid, dan komt alles goed.
Ja ja ..
Goed voor je zelfvertrouwen dit, ... NOT!
Is hij mister perfect?
Meid, wees jezelf en probeer niet teveel verantwoording aan je ex af te leggen want je ziet, hij begrijpt het toch niet en dwingt zijn mening af als de enige waarheid in dit verhaal.
Vertrouw op de band die je hebt met je dochtertje en houdt je hieraan vast.
Als hij van mening is dat je liegt, dan is dat zijn mening, maar je bent niet verplicht hem overal verantwoording over af te leggen.
Dit is toch geen gelijkwaardige relatie zo?
En jij zit nu weer in zak en as, helemaal onzeker en verdrietig te zijn.
Je ex mag best eens weten dat jij je heel gekwetst voelt, door de op en aanmerkingen die hij maakt.
Laat je niet leiden door zijn woorden maar vertrouw op je eigen ik.
Hij komt langs en zet meteen jou hele wereld weer op z'n kop, zou afstand hierin niet even beter zijn diep?
Zodat je eerst de tijd krijgt samen met je dochtertje, om tot jezelf te komen, je zelfvertrouwen op te bouwen en daarna nog eens een gesprek met hem te voeren?
Dan ben je misschien wat sterker en meer opgewassen tegen zijn toch wel wat overheersende mening, zoals ik het van jou zo lees.
Probeer ondanks alles, te genieten met je dochter en te genieten van jullie zondag.
Ik leef met je mee hoor, liefs en groet van Layla

afbeelding van diep

@Layla van diep

Dank voor je reactie Layla.
In deze situatie ben ik soms beschaamd tov jou omdat zijn handelingen in het niets vallen tov wat jij hebt moeten meemaken en dan nog vind jij de moed om hier samen met ons mee te bloggen en reageren. Hoedje af hoor!
Ik heb geen enkele behoefte om contact met hem op te nemen, had ik trouwens de voorbije 7 weken ook niet gedaan.
Je geeft me plots een ander idee : ik liet hem in rust omdat hij niet meer wil reageren na de vakantie en zich nooit meer laat zien/horen/lezen. vermoedelijk heeft hij 7 weken zitten kniezen omdat ik niet achter zijn kontje heb gelopen en gesmeekt etc......(terwijl ik eigenlijk vele tekortkomingen heb voor hem) dus was de tijd rijp om me eens op mn plaats te komen zetten zodanig dat ik wel zou begrijpen dat hij de leider was en dat ik zelf de schuld ben van de breuk, de stilte,de pijn.
Alleen dit alles klopt niet met hoe we mekaar de eerste 2 jaar hebben gekend en hoe hij me altijd over levenswijsheid en dergelijke heeft gesproken.
Ik ben blij dat ik tijdens zijn ganse gesprek (van een paar uren!) geen woord heb tegen gereageerd . Het zou toch nog allemaal tegen mij kunnen gebruikt worden en ik ben ook niet van het type om woest te worden of ruzie te maken. Had ik ruzie gemaakt had hij nog maar eens kunnen zeggen hoe fout ik wel handelde.
Eigenlijk heeft hij hierdoor aan het eind niets anders kunnen doen dan beleefd goedenacht zeggen en dat......zal ook wel een steekje in zijn lijf gegeven hebben.

Veel goede moed Layla!
diep

afbeelding van Layla

goed zo diep! reaktie van Layla

Hij heeft dus geen weerwoord gehad, misschien had hij daar op gehoopt want het één haalt het ander aan.
Maar soms is het ook weleens goed om juist te laten zien wie je bent, het is jou huis dus wanneer het je eens teveel wordt, kun je altijd nog zeggen, en nu is het klaar, ik wil mijn rust.
Zo stel je grenzen, en blijf je toch heel rustig maar wel bij je eigen gevoel.
Maar daar moet je klaar voor zijn, ik weet dat dit moeilijk is.
Ik vind het knap dat je zo stil hebt zitten luisteren naar zijn relaas, want ik kon dat meestal niet.
Ik kon wel luisteren maar wilde dan ook de gelegenheid hebben, mijn kant van het verhaal toe te lichten.
Soms ging dat prima, maar soms ook niet, dan ontstond er toch ruzie.
Misschien komt het, omdat men vaak naar elkaar wijst, zo van ja maar jij ...
Ik heb wel geleerd om bij mezelf te blijven, niet te zeggen ja maar jij ... maar te zeggen, ik voel het zo.
Je blijft dan in een gesprek bij je eigen gevoel en zegt toch wat je te zeggen hebt.
Maar goed gedaan hoor diep, ik hoop voor je dat je jezelf inmiddels al wat beter voelt en sterkte van Layla

afbeelding van diep

@ Layla

Hallo Layla, dank voor je reactie.

Nee hij heeft geen weerwoord gehad en stel dat hij het zo had gewild dan zal hij zich wel heel stoer gevonden hebben, anderzijds kan hij me evengoed een zwakkeling vinden omdat ik niet heb gereageerd.

Dus wat was goed? Ik heb er niet over nagedacht. Het voelde gewoon aan dat ik best mijn mond hield.

Achteraf denk ik ook wat had het gebaat om mijn gevoel te uiten als iemand je gedurende 3 uur op je tekortkomingen wijst.

Het nadeel is wel dat ik nu wat stoicijns ben geworden. Ze mogen mij + dochter evengoed morgen met een raket naar een onbewoond eiland sturen. K zal wel zien wat ik daar dan doe.

Staat hij morgen aan mijn deur dan mag hij nog eens een paar uren op mn hoofd "shitten". K heb misschien nog een rol weggelegd van therapeut Glimlach

Maak je geen zorgen over wat jij moet zeggen of doen , het moment zal het wel voor jou bepalen en ga er dan achteraf ook niet bij stilstaan of je het goed of niet goed deed.... het ligt dan achter je en enkel telt vandaag.

Veel sterkte (en hoe gaat het met je zoon?)
diep