Ja daar zit ik dan ineens weer, de laatste 2 maanden gingen wel goed eigenlijk. Dacht er wat minder aan, was een hoop vergeten en ja ik kon weer lachen.
Maar deze week ineens een terugval. Een nieuwe foto van haar op internet, en allejesus wat is ze toch mooi, en allemachtig wat zit jij toch nog diep in mij...

2 maanden niet gehuild, en vandaag brak ik, voor de verandering weer eens.
Nee ro, je bent duidelijk nog niet zo ver als dat je dacht te zijn....Helaas joh, even jezelf weer bij elkaar oprapen, en moedig naar de volgende terugval toe leven....ik zweer het, ik kom nooit over haar heen

Contact is killing, maar iemand verbannen uit me leven die me het allerliefst en meest waardevol is trekt mijn brein ook niet, t geeft kortsluiting daarboven dan. Me hart blijft ondertussen toch vrolijk het zelfde liedje zingen.

Dat is eigenlijk alles wat ik wilde melden...
Nu maar weer even terug in gevecht met mezelf, met wat voor energie ik dan ook nog maar over heb.. Zij wint, want zij is iedere keer weer sterker. De macht is aan haar. Het is een oneerlijke strijd waarbij ik niet als winnaar mag eindigen.

pffffffffffffffffffffffffffff. Laat me los, laat me vrij, smeek ik tegen mezelf. Want zij is allang niet meer met mij bezig.