ik heb met julie 4 jaar samengewoond als student vanaf de eerste dag.4 jaar lang onafscheidelijk 24/24 bij elkaar,ons afsluitend van alles enkel bij elkaar zijn.en dit zonder ruzie's.uitzeraard vermindert de verliefdheid ma we gingen voor altijd samenblijven.het tegendeel was ondenkbaar.onze studies 4 jaar verwaarloosd dan ook een bijbaantje genomen.nee we gingen gezinnetje spelen met twee puppies dromend van ons huisje en kindjes.af en toe kreeg ik wel eens een downdagje omdat we nie vooruit raakten in onze studies en wat twijfelde ma uitgeraken no way.tot januari dit jaar ik al voor de derde keer aan hetzelfde jaar rechten begon en zij al voor de 5de keer aan een andere richting zag ik het nie meer zitten en ging voor 2 dagen bij mijn ouders wonen.2 dagen heb ik het volgehouden,ik miste haar zo erg.in april gebeurde het nog eens ma opnieuw stond ik terug na 48 uur.het ging nie.dus ik wist nu dat apart wonen uit den boze was.Ik miste ze te erg.ma toen ik 2 dagen weg was was haar zus komen logeren die het net had uitgemaakt met haar vriend.ze begonnen uit te gaan ma iik mocht 2 keer nie mee.ik begreep da nie en kregen ruzie,we waren redelijk possessief wa wil je 4 jaar constant samen en nie werken.ik maakte het uit om haar te impressioneren en ging weer naar huis.nam foto's mee en al dus heb super smerig gedaan.ik vergeef het me nooit.2 dagen in mijn bed depressief gelegen en haar na 2 dagen dan ook teruggebeld.het was weer aan ma ze wou nu met haar zus samenwonen.ok ik zie haar graag en heb alles over haar ma een paar dagen later nam ik haar gsm en ontdekte da ze in die twee dagen da het uit was met nen andere heeft gekust.ik 2 dagen depri en zij kussen.ik ben kwaad geworden en heb haar buiten gezet heb uit woede ook wat kleren kapot gesneden,vergeef ik mij nooit trouwens,zij heeft de sloten laten veranderen.onze relatie was kapot.ik ging weer naar huis en zij ook.3 weken is de wereld vergaan en uiteraard heb ik haar teruggebeld.30 keer ma ze nam nie op,3 weken later belt ze onverhoopt toch terug.dat ze me mist van mij houdt en nie wil herbeginnen.ma naarmate da ik haar mijn liefde begon te uiten werd zij afstandelijker.ze wou het heel op het gemak ok ik legde er mij bij neer want ik had alles over voor haar.we belden elkaar regelmatig.ik constant ik hou van jou,zij constant rustig aan en rationeel zijn.op 7 juli hebben we afgesproken en na lang aandringen kon ze me weer vastnemen en wat kusjes uitgedeeld.heb haar 2 uur gezien want ze moest naar een vriendin.bij het afscheid ben ik in tranen uitgebarsten en ze heeft me getroost.ze heeft me handkusjes naar ij toe gegooid alsof we weer een koppel waren.ondertussen woonde ze weer in de studenstad met haar zus.ze hadden een huisje gevonden.uiteraard gingen ze elke avod uit en zal het vrijgezelleleven weer hebben ontdekt.na de afspraak heb ik nog 2 keer gebeld ma ze had steeds weinig tijd.ik heb besloten om haar nu eens te laten bellen ma heb 1,5 maand gewacht.tot vorige week dus.ik hield het ie meer uit.dus van vorige week woensdag tot nu heb ik haar al 15 berichtjes gestuurd ma geen antwoord.de wanhoop nabij heb ik haar nu een paar berichtjes gestuurd dat ze me het moet zeggen als het definitief over is.ma ze antwoord maar nie.waarom nie?omda ze geen afscheid kan nemen?wil ze me laten kruipen?heeft ze iemand anders(veel moeite moet ze er nie voor doen integendeel)?heeft ze tijd nodig?
ik begin realistischer om relistischer te worden.al 4 maand is het aan de gang en veel heeft ze mij nie nodig.is ze nog wel verliefd,om zot te worden.al die vragen.ma ik ben bang want ik begin het ook makkelijker te verdragen dus zij zal het dan wel nog makkelijker hebben zeker.
WAT MOET IK TOCH DOEN?

Ik wil haar gewoon nie kwijt

geef me raad aub lotgenootjes