Na hier komt mijn hele lange verhaal.
Mijn (ex)partner en ik hadden eigenlijk altijd een goede relatie we zijn vanaf ons 17e bij elkaar en woonde al samen op ons 18e. Je zou denken geen vuiltje aan de lucht bij ons na 11 jaar. Maar niets is minder waar blijkt achteraf. Het gebrek aan intimiteit is het gevolg dat hij zich opengesteld had voor iemand anders en het gebrek aan communicatie aan zijn kant waardoor het zo uit de hand is gelopen. We houden nog van elkaar maar we moeten uit elkaar omdat hij teveel gevoelens voor een ander heeft.

Het begon in maart 2007 ik werd zwanger van ons eerste kind. Dolgelukkig waren we.
In april 2007 ging mijn ex een avondje op stap ter gelegen van een vrijgezelle feest van een vriend. Hij heeft daar een meisje ontmoet blijkt dus. Dit is dus het meisje waar hij verliefd op geworden is en nu mee verder wil.

Het verhaal:
Juli 2007: Doordat ik een hoge telefoonrekening binnen kreeg ben ik de specificatie van zijn mobiele telefoon wezen bekijken. Hierdoor kwam ik erachter dat er veelvuldig gesmst werd naar 1 bepaald nummer. Dat gebeurde midden in de nacht elk uur dat hij naast me lag. Op dat moment voelde ik me bedrogen, maar had nog niet door dat het uit de hand ging lopen. Hij had op dat moment ook door dat ik dat zag en hij zei meteen dat het niet was wat ik dacht. Hij zei dat zij verliefd was op hem en dat hij gewoon goed met haar kon praten enzo. Stom dat ik was geloofde hem dus. Ik was natuurlijk wel boos op dat moment maar had niet door dat mijn vent me zou bedriegen. Ik vertrouwde hem gewoon op dat moment.

Augustus 2007: We gingen gewoon verder met ons leven en deden we dingen samen. Ik deed gewoon zoals ik altijd geweest was naar mijn idee. Ik had een weekendje weg gepland voor ons omdat we niet op vakantie gingen dat jaren vanwege dat ik in verwachting was. Weekendje limburg. De vrijdag dat we vertrokken voelde ik enig afstand tussen ons maar goed ik heb dat maar zo laten gaan. We waren aangekomen in ons hotel, we gingen ff winkelen en daarna gingen wat eten en lekker op het terras gebivakeerd. Maar ik bleef een raar gevoel houden en dus vroeg hem op de man af of hij haar nog steeds zag.
Dat had hij niet verwacht en vertelde inderdaad dat hij haar nog zag. Wat ik op dat moment voelde kan ik niet beschrijven ik was verdrietig, boos en van alles nog wat. Ik begreep het gewoon niet, ben ik nou echt zo stom. Die avond heb ik lopen huilen en huilen en huilen. Hij huilde met me mee want hij kon het niet aanzien dat ik zoveel verdriet had. Ik vroeg hem ook die nacht dat hij moest kiezen. Contact verbreken met haar en verder gaan met mij. De volgende dag heb ik mezelf opgeraapt en geprobeerd er nog een goede dag van te maken. We hebben op een bankje zitten praten hoe het kwam en wat er natuurlijk mis was in onze relatie waardoor dit dus gebeurd is. Ik zag op dat moment ook dat we in een sleur terecht waren gekomen. Sex werd minder in de loop van de tijd enzo, je leeft langs elkaar heen enzo. Ik had een 40 urige baan en gaf eigenlijk nog te weinig aandacht aan hem. Dus we pakte weer een terrasje en keken weer naar de toekomst samen. De volgende dag gingen we er weer op uit en ik werd weer opnieuw verliefd op hem zoals vroeger. Je weet wel de kriebels die weg ebte na zon relatie. Ik besefte dat ik hem echt niet kwijt wou, dus ik besloot ook meer intimiteit te geven. Iets wat ik al een lange tijd niet echt meer deed voor zijn gevoel. Ja op een andere manier. Dus lekker zoenen samen en van die kriebels genieten. Ik voelde me weer goed. Ik zei toen we weggingen ik wou dat we nooit meer weg hoefde te gaan.

September 2007: We vreeen die week heel veel, ik verleidde hem weer met leuke dingen. En ging gewoon wat meer aandacht besteedde aan hem. Maar na een week viel deze pret dus alweer in het water. Ik kreeg opeens een mailtje dat ie niet was wezen voetballen terwijl hij tegen mij zei dat hij aan het voetballen was. Dus ja 1 + 1 = 2. Bij zijn thuiskomst heb ik hem daarmee dus geconfronteerd. Wat bleek ze hadden weer met elkaar afgesproken. Ik was erg boos en weer verdrietig. Heb de hele nacht zitten huilen. De volgende dag ben ik overstuur weggegaan met de auto. Ik wou hem laten voelen hoeveel pijn ik had en hoeveel verdriet ik had. Hij smeekte of ik weer naar huis wou komen, maar dat hij ook niets aan zn gevoelens kon doen. Dus ik weer naar huis toe heb weer op bed liggen huilen. Ik kon het gewoon niet begrijpen, ik dacht echt dat ons relatie sterk was. Hij is uiteindelijk weggegaan die dag. Achteraf bleek dat hij bij haar geslapen had. De volgende dag kwam hij weer langs. Hij wou nog wel wat met me doen die avond, maar ik zei dat ik een keus wou. Hij zei dat hij dat niet kon. Op dat moment wou ik weer niks met hem te maken hebben, maar na een paar uur wilde ik hem toch weer terug. Hij zei dat hij het niet kon wat hij kon niet kiezen. Op gegeven heb ik maar gezegd je hoeft niet te kiezen kom gewoon terug. Tja want ik wilde hem gewoon niet kwijt. Maar hij kwam niet, dus die avond ben ik hem wezen op zoeken in de club, want ik wist dat hij daar wel zou zijn. En ja hoor daar was hij met haar, ik voelde op dat moment weer pijn. Ik probeerde nog die avond heel moedig te blijven en heel cool te vragen voor wie hij nou koos. Hij zei op dat moment met zn dronken kop dat hij 90% bij haar wou zijn. Ik was op dat moment weer boos. Maar de volgende dag had ik alweer spijt, heb hem weer gesmeekt of hij alsjeblieft weer naar huis kwam. Ik hoefde geen keus meer, ik wou proberen dat gevoel anders te maken.
Dus die week deed ik weer mn best om hem te verleiden enzo. had weer zin in sex en gaf hem die kleine dingetjes die hij zo miste weer. Leuke smsjes sturen etc..
Maar toch werd de ellende steeds erger, ik vertrouwde hem niet meer. Hij vertelde dan weer dat hij ging stappen en dan kreeg ik smsjes dat hij in slaap was gevallen ergens. Of hij ging bij een vriend slapen er was altijd wel wat. Ik probeerde op dat moment nog moedig te blijven en hem het gevoel te geven dat ik voor hem klaar stond enzo. dat ik van hem hield en hem niet kwijt wou. Maar op een gegeven moment werd ik weer boos toen ik er weer achter kwam dat hij weer tegen me gelogen had over waar hij geslapen had. Op dat moment was hij het ook zat met mij en wou bijna niet meer thuis komen. Heb hem weer proberen te overhalen en hij had het weer met me te doen en hij bleef toen. Ik zei dat ik wel wou dat hij eerlijk bleef enzo en niet moet liggen waar hij slaapt. Dus we maakte afspraken over welke dagen hij bij haar ging slapen en wanneer hij thuis was. Ik hoopte op dat moment als ik het maar volhou totdat ik zou bevallen eind november, want zij zou ook eind november naar het buitenland gaan voor een half jaar. Ik hoopte dat hij dan geen tijd meer had voor en onze relatie een serieuze kans zou geven. Dus ik pikte het dus dat hij bij haar ging slapen.

Oktober 2007: Deze maand ging verder met de nieuwe afspraak, 2 nachten bij haar en de rest bij mij. We hadden gewoon sex wekelijks want ik had meer zin dat kwam waarschijnlijk door mijn hormonen. Wekelijks hadden we wel onenigheid over haar en onze relatie enzo. Maar we kwamen de maand door

November 2007: Begin deze maand ging ik er toch aan onderdoor, ik werd gewoon steeds jaloerzer merkte ik en ik merkte aan hem dat hij zich steeds meer afzette tegen mij. Hij voelde zich steeds gespioneerd en hij had nog steeds veel gevoelens voor haar maar hij kon nog steeds niet kiezen. Ik merkte ook opeens tijdens de sex dat er iets ontbrak hij keek me opeens heel anders aan. Ik miste iets, vanaf dat moment stopte de sex ook. Hij kon het niet meer met mij want hij had zoveel gevoelens voor haar. Hij zei op dat moment dat hij ook geen sex had met haar. Maar uiteindelijk hebben ze deze maand wel met elkaar gesext. Want zij gaat eind van de maand weg en wij hadden tenslotte niet echt meer een relatie meer. We probeerde deze maand als vrienden met een beetje meer te zijn. Hoe wanhopig kan je zijn zul je wel denken. Maar goed ik was hoogzwanger. Einde deze maand kwam de bevallingsdatum dichterbij, en in de nacht van de geboorte van ons dochter zei hij dat zijn gevoelens weer 50% voor mij terug gekomen was maar hij zei wel dat hij nog een nacht met haar ging doorbrengen voordat zij zou vertrekken naar het buitenland. Dus ik weer dolblij en ik dus heel begripvol tegen hem zeggen dat hij afscheid van haar kon nemen als zij naar het buitenland zou vertrekken. zij zou de 30ste weggaan. Maar toen beviel ik de 28e en was er dus bijna geen tijd meer dat hij passelijk afscheid van haar kon nemen en om daar dus te blijven slapen. Maar goed onze dochter werd toen geboren en ja dan heb je ff geen tijd om daaraan te denken. Hij kwam de volgende dag met een bosje bloemen en een kadootje, dus ik d8 hij komt weer dichterbij. Maar die nacht liet hij me alleen want hij ging haar naar het vliegveld brengen. Het zou maar voor een paar urrtjes zijn zei hij, maar niets is minder waar ik stond die hele nacht alleen voor. Was net bevallen ik had 10 hechtingen en ik moest mijn kind alleen verzorgen die nacht. Ik dacht nou hij komt eraan bij de volgende fles maar niets is minder waar hij was er nog steeds niet. Kreeg ik een smsje dat haar vlucht vertraagd was enzo. ik voelde me weer boos en verdrietig maar dacht als zij maar weg zou zijn dan zou het wel beter worden. Ze was ver weg dus het contact werd wel minder. En toen kwam hij thuis en ik wel heel boos gereageerd enzo dat ie dat niet kon maken enzo. Maar ja het kon niet anders, die avond maakt we weer een ontspannende avond op de bank. Tot zij midden in de nacht weer belde. Ik hoorde dat zo en merkte aan zn stem dat het anders was dan dat hij met mij over de telefoon sprak. Ik voelde me weer jaloers en boos. Hoe durfde zij nou te bellen ze wist nota bene dat ik net bevallen was.

December 2007: Ik kreeg de hele week kraamvisite en probeerde weer mn best te doen dat het allemaal weer goed zou kunnen komen. Maar toch ik zag aan hem dat er iets was. Hij was gewoon niet echt zichzelf. En toen merke ik dat ze steeds vaker belde midden in de nacht enzo en dat ze op msn ook weer aanwezig was. Dus ik werd weer gek van jaloezie en ben later weer boos geworden. Heb hem weer een keus gegeven. Hij zei dat hij het weer niet kon en dat hij er niet meer tegen kon dat hij mij zoveel verdriet aan deed. Op dat moment ging hij weer het huis uit, maar ik kon er niet meer tegen en ben zelf uiteindelijk weggegaan want ik kon de zorg van mn kind niet alleen aan. Heb me die week zo verdrietig gevoeld ik kon nergens meer tegen ik kon niet meer van mn kind genieten die ook de nachten nog niet doorsliep en veel huilde vanwege buikkramp. En nog was ik bezig met hem. Uiteindelijk na een week ben ik weer naar huis gekomen en probeerde met hem te praten dat we ons moesten focussen op ons kind. En dat we nog steeds wel uit elkaar waren. Ik hoopt toch dat we dichter na elkaar toe zouden groeien als ie maar bij me in hius was. Dus we maakte afspraken dat hij buiten de deur moest bellen met haar en met haar msnen als ik er niet bij was. Maar goed, hij kwam die week bijna niet meer thuis. Elke avond zat ik hem weer op te wachten, en hij bleef maar vluchten dat ik na een week weer kwaad werd en hem echt de deur uitgezet heb. Ik was zo boos en verdrietig, maar ben nog steeds bezig hem terug te winnen. Terwijl ik weet dat ik beter verdien, hoe triest kan je zijn. Hij miste haar toch teveel dat hij de hele dag aan haar dacht en dat het nu echt voorbij is de relatie tussen ons.

Januari 2008: Hij is echt weg, en ik zit alleen met mn kind thuis. Ik mis hem ontzettend en wil nog steeds dat hij terug komt. Ik probeer hem los te laten in de hoop dat hij dan zijn gevoelens kan uitzoeken met haar en beseft wat hij allemaal achter laten. Ik moet ook voor mezelf kiezen en heb ook alles financieel afgerond met hem. Ik heb hem het huis uitgeschreven enzo en probeer ook onder tussen te genieten van mn dochter. Maar ik hoopte ook vrienden met hem te blijven, want ja we waren toch maatjes van elkaar. We mailde elkaar wel veel over onze gevoelens en hoe het zo heeft kunnen ontstaan dat hij verliefd is geworden. Hij zei dat dat het in onze relatie aan intimiteit ontbrak de laatste 2 jaar enzo. Het was wel ff terug toen we aan kinderen begonnen maar toen ik eenmaal zwanger was zakte de sex weer terug naar 0. En daarvoor neem ik mezelf weer heel kwalijk. Ik heb er zelf zo mee gezeten omdat ik weet dat ik wel van sex hou maar op een 1 of andere manier me niet meer goed kon uitten. Voor mijn gevoel heeft het aan de diane pil gelegen, want ik ben zo helemaal niet dat ik het niet wil geven. Aan zijn kant ontbrak zijn communicatie, hij had echt nooit deze gevoelens geuit tegenover mij dat hij daar zo mee zat. Ik vind het zo erg dat ik hiervoor mijn beste maatje, minnaar ben kwijt geraakt. Want als hij niet verliefd was geweest dan hij wel gevochten voor onze relatie. Want hij beseft nu ook dat het beter had kunnen worden als we erover gepraat hadden. Maar nu is er zoveel gebeurd dat we geen weg terug meer kunnen. Terwijl we wel van elkaar houden maar de verliefdheid is nu sterker. Hoe kan dat toch? Kan je zo verliefd raken dat je de vrouw verlaat waarmee je al 11 jaar samen bent kunt verlaten? Kan je zo verliefd raken dat je je kind hierdoor verliest? Want de omgangregeling die we nu treffen is dat hij zijn kind om de weekend mee kan krijgen. Zo bouw je toch geen echte goede band mee op? Ze is net 6 weken oud. Hij is zijn huis kwijt, zn auto, alles. Onbegrijpelijk. Hij woont nu bij zijn ouders omdat hij geen huis kan krijgen. En top of all zn lover is van het weekend terug gekomen. Het doet nu zo pijn de gedachte dat ze gelukkig bij elkaar samen zijn terwijl ik weet dat hij ook van mij houdt. Hoe kan je dan gelukkig zijn. Hoe kan zij ermee leven? Ik begrijp mensen op dit moment echt ff niet meer. Ik weet niet of ik op dit moment vrienden met hem kan wezen of dat ik hem totaal moet negeren en heel zakelijk blijven voor ons kind. Of toch de goede vriendin uithangen in de hoop dat het gevoel misschien weer omdraait. Want ja ik hoop nog steeds dat hij inziet dat hij een verkeerde keus gemaakt heeft. Wat zal ik doen? Hoe krijg ik hem terug? Is het een vlucht van hem? Bang voor verantwoordelijkheid? Wie kan mij helpen? Heeft iemand ervaring hiermee, hoef niet precies dezelfde verhaal te zijn. Maar alle reactie is welkom

Ps. ik zal vast wel dingetjes vergeten zijn maar dit is de hoofdlijn van mn verhaal