Goh, dat is nogal wat, tja ruud, het zal ontzettend schrikken zijn, dat je vrouw deze beslissing heeft genomen.
Zeker na 10 jaar relatie en kinderen, maar als dit echt is wat ze wil, dan kun je maar één ding doen: haar woorden serieus nemen en daar naar handelen, wat weer betekent afstand nemen om zelf tot rust te kunnen komen.
Al is dit niet jou keuze, als ze met een ideaalbeeld rondloopt van hoe ze bepaalde dingen voor zich ziet, dan zal ze zelf moeten ondervinden of dit ideaalbeeld ook daadwerkelijk haalbaar is.
10 jaar samen is een lange tijd, het kan zijn dat ze op dit moment in de war is met haar gevoelens, een "is dit alles?" gevoel kan veel met een mens doen.
Maar daar schiet jij niets mee op, dat begrijp ik.
Voor jou is in 1 klap alles verwoest en dat komt heel erg hard aan.
Praten zal nu niet de oplossing zijn, want daar is het te vroeg voor, je vrouw zal eerst moeten uitvinden wat het dan is wat ze zoekt en mist.
En los daarvan zul jij ook voor jezelf moeten uitvinden hoe je op dit moment met jezelf (en je kids) verder kan.
Je zult met vragen rondlopen waar je nu geen antwoord op zult krijgen, je zult enorm veel verdriet hebben en een gevoel van leegte en gemis, boosheid, teleurstelling, .. het moet er allemaal uit, het zal zijn plek moeten vinden en dit kost veel tijd en ook veel energie.
Ik hoop dat er mensen in je omgeving zijn, die je kunnen steunen, praten helpt in zoverre dat het oplucht en je het gevoel hebt, er niet helemaal alleen voor te staan.
Zo kun je ook kiezen om met hulpinstanties te gaan praten, al was het maar om voor jezelf duidelijk te krijgen, hoe nu verder.
Hier zul je vast en zeker ook reakties krijgen, er zal vast herkenning zijn, en wie weet wat tips.
In ieder geval wens ik je veel sterkte toe, groetjes Layla