Na 1 jaar ben ik verdomme nog niet over je heen. Denk ik nog steeds aan je. Hoe het met je gaat, hoe je in het leven staat. Ik wil je zo graag mailen. Laten weten dat ik je nog niet vergeten ben. Dat ik nog steeds om je geef. dat jij alles voor me was en altijd zal blijven. Maar iets in me zegt nee, ik moet je niet mailen, niets meer van me laten horen want dat doet je toch niets want jij zal mij nooit begrijpen jouw liefde voor mij ja wat was dat dat was toch niet echt. Want echte liefde dat weet jij niet wat dat is dat moet jij nog leren, maar ooit zal jij erachter komen dan zal iemand dat doen wat jij met mij doet geloof mij maar. Echt, wat ik meemaak zal jij meemaken en dan zal jij denken aan mij maar dan is het telaat, dan zal jij mij begrijpen wat echte liefde is en zien wat ik bedoel wat jij weg gooide zomaar, daar zal jij dan spijt van hebben en mij begrijpen maar dan, dan is het te laat, dit is een waarschuwing.... geloof mij maar... weet het zeker... jij zal dan pas begrijpen wat ik voor jou betekende en wat jij voor mij was... En het liefst zou ik willen dat het zo ver niet zou zijn gekomen maar helaas heeft het zo wel moeten eindigen....