Ik denk dat dit een hele normale fase is die je door moet, en om die fase te kunnen verwerken en af te kunnen sluiten denk ik dat je je gevoel juist nodig hebt. Ik ben van mening dat gevoelloos ook heel vervelend is (ik heb 2 jaar zo gelopen en geloof me...Ik ben zo blij dat ik weer emoties enz heb!). Dat muurtje komt vanzelf (of niet). Laat het komen zoals het komt en forceer niks voor jezelf. Forceer geen afstanden van alles en iedereen, maar forceer ook niet juist de andere kant. Probeer het geforceerde los te laten en dingen te laten gebeuren zoals ze gebeuren.

Ook al zou je die muur opbouwen... Mensen die echt van je houden en om je geven breken toch wel door die gelegerde betonlaag heen. En iemand die echt geïnteresseerd in jou is doet wel moeite om eroverheen te komen ook. Probeer eerst voor jezelf lekker je rust te vinden en gelukkig te zijn met de situatie hoe hij nu is. Je hebt immers niet per se iemand nodig om gelukkig te zijn. Je bent denk ik het gelukkigst met iemand als je ook zonder diegene gelukkig bent.

Muur(tje)

Een opinie gestoeld op persoonlijke ervaring:

Een beschermende laag om je heen bouwen om jezelf te ‘beschermen’ tegen kwetsuur op gevoelsniveau is een zinloze bezigheid, omdat je binnen die muren even kwetsbaar blijft.
Het bouwen van een muur heeft slechts tot gevolg dat je je eigen identiteit opsluit, en inderdaad geen signalen meer binnenkrijgt, maar ook niet uit kan dragen.

Zoals alles in dit leven is het leren omgaan met je kwetsbaarheid een sterkere en meer nuttige bezigheid.

Het is beter om juist te zien waar je kwetsbaarheid ligt, wat het triggert, en voor jezelf hier actief mee te gaan werken, door de juiste vragen te stellen aan jezelf, en deze te beschouwen als niet een zwakheid, maar als een mogelijk heling van je kwetsbaarheid.

Als je gekwetst kan worden, ligt er iets in jou proces wat de pijn dus toelaat, ipv aan muur te bouwen en deze trigger dus te begraven, is het slimmer om er mee te gaan werken, zodoende het patroon van gekwetst worden te herkennen en erkennen, en vanuit die kennis ermee werken..

Geloof me, het is een moeizaam proces, maar je vlucht in ieder geval niet weg voor het probleem, en je blijft ondertussen openstaan, want een gesloten boek kan niemand iets mee, vooral jij zelf niet, als het boek over jou gaat…

Misschien wat kort van stof, echter, je weet me te vinden

Sterkte en warme groet
John.