PTM, ik heb destijds exact hetzelfde meegemaakt dus ik weet wat je voelt. Een kat kan een geweldige steun zijn, dat heb ik zelf ook meegemaakt en ik had het ook vreselijk moeilijk toen ik afscheid van het beestje moest nemen. Je bent er in ieder geval tot de laatste minuut voor haar geweest en wat kan een mens nog meer doen?
Ik heb overigens een week geleden een nieuwe kitten genomen dus ik heb weer gezelschap. Een geweldig beestje die weer een heel goed leven tegemoet gaat.
Sterkte!

When sorrows come, they come not single spies, but in batallions - Shakespeare

Ik ben zelf echt gek op katten en heb ook over t algemeen een band met die dieren, in tegenstelling tot bijvoorbeeld honden. Opgegroeid met katten, nu al ruim anderhalf jaar vrijwilligerswerk bij een groot asiel, waar ik (jawel) met katten werk. Kortom, ik weet hoe bijzonder die diertjes (honden ook natuurlijk...o ja en konijnen..sorry Anja;-) kunnen zijn.
Wat jij beschrijft over troots geven. Ik herinner me nog goed de eerste poes van mijn ouders die niets van mij moest hebben als kind. Pas toe ik een jaar of 12 was en me flink ziek voelde trok ze bij. Ik lag half in coma op de bak beneden en out of the blue kwam ze aan mijn hoofdeinde liggen en heeft daar uren gelegen. Dieren voelen pijn en verdriet en reageren daarop.

Ik vind het heel spijtig voor je. Nog weer een extra klap te verwerken, vandaar ook mijn quote. Maar zij heeft een goed leven gehad bij je en uiteindelijk is dat toch wel het belangrijkste. De liefde die jij gegeven hebt gaat nooit verloren. Ik geloof overigens ook niet dat t toeval is dat zij je nu moest verlaten. In je moeilijkste tijden was zij er voor je en hoewel het nu ook niet altijd makkelijk is, sta je nu niet meer alleen.

Evenwel wens ik je veel sterkte met dit verlies, Ptm.

Hugo