Ik geloof er niet in dat je 'het houden van iemand' op commando, omdat het MOET, kunt stoppen. Als je een connectie met iemand hebt gehad, een verbinding bent aangegaan en daaruit voortkomend herinneringen en geschiedenis met elkaar hebt opgebouwd, dan zal desbetreffend individu (hoeveel pijn en verdriet dat samenzijn, de ontmoetingen en het contact je dan ook heeft gedaan) toch altijd wel in min of meerdere mate gevoelsmatig een betekenis voor je blijven hebben. Daar zal een 'gevoel' aan blijven vasthangen, of je dit nu wil & wenselijk vindt of niet. Lijkt me ook logisch.

Daarom vraag ik me af of verwerking in algemene zin, of de verwerking die jij nu doormaakt, gaat over het actief proberen 'te stoppen van het houden van een ex'. Of dat zogenaamde 'afkicken' en het 'wegmaken' zodat je er hopelijk niet meer naar verlangt. Net als bij alle verslavingen, zal 'net doen of het er niet meer is' geen wonderen gaan verlichten. Het is juist het aangaan wat die verslaving eigenlijk precies voor je vertegenwoordigt, wat het precies is waardoor je er steeds naar grijpt en wat het is wat die verslaving op de achterliggende emotionele gebieden feitelijk maskeert. Als je op die levels bent aangekomen in het erkennen van je verslaving, kun je inzichten gaan verwerven die je in de praktijk op je eigen gedrag kan gaan toepassen.

Er is helemaal niks negatiefs of schandelijks als je nog van een ex houdt, integendeel. Mijn ervaring is, dat 'Het Stoppen' voornamelijk en allereerst gericht is op het stoppen om die ander als de spil van je leven te (blijven) zien. Om de verwachtingen die je op die ander projecteert of hebt geprojecteerd leert kanaliseren, zodat de focus van die ander wordt weggenomen. Dat je ook niet langer de behoeften die je hebt en had en waar je wellicht een ex-partner verantwoordelijk voor stelde om jou daarin tegemoet te komen en 'gelukkig in te maken' bij die partner blijft leggen. Zelfs en ook niet als het uit is. 'Houden van', mag gewoon 'blijven' -- is toch ook nog steeds iets moois om te koesteren?

Als je je blijft richten op het zonodig en met spoed moeten stoppen van het houden van je ex, ben ik geneigd te zeggen dat je je verwerkingsproces mogelijk op een wel heel omslachtige en zelfs onrealistische benadering in werking probeert te zetten. Je 'moet' helemaal niet stoppen met van hem te houden. Al mijn exen heb ik een plaatsje gegeven in mijn gevoel en de liefde die ik eens voor hen voelde. En dat zijn echt niet allemaal mannen met wie ik een geweldige relatie heb gehad of waar wij beide elkaar zo respectvol en fatsoenlijk hebben behandeld. Maar ze hebben mij zeker wat gebracht; achteraf absoluut in positieve zin voor mijzelf (zelfinzicht).

Wat momenteel in jouw situatie misschien veel beter zou werken, is om eens bij jezelf te rade te gaan welke behoeften en verwachtingen je stiekem nog bij hem legt (in plaats van naar jezelf toetrekt en daar zelf meester over wordt) -- terwijl deze naar alle waarschijnlijkheid door hem niet meer vervuld gaan worden...