Ik ondervond (in andere situaties) dat het meestal het beste is als je de situatie even loslaat . Je mag gerust je gevoelens uiten en een brief schrijven maar ik denk dat ze mettertijd wel zal beseffen wat ze had met jou en op haar sloefjes terugkomt.
Hou een beetje afstand ook al is dat bijna onmogelijk voor je, haar smeken zal mogelijks enkel het tegendeel opbrengen !!!!
Sterkte.

Heftige en emotioneel zware tijden voor je, Stennis. Je zit momenteel in het hart van de storm, wordt alle kanten uit gegooid. Weerloos & machteloos.

Wat een zeer pijnlijke, en ook belangrijke factor in jullie relatie-breuk is, is haar verliefdheid op een ander. Je schrijft dat je niet kan geloven dat de verliefdheid de oorzaak is van de breuk, en vermoed dat er iets anders (bij haar, tussen jullie?) heeft dwars gezeten. Hebben jullie hierover eerlijk gepraat? Heeft zij jou hier een verklaring voor gegeven, heb jij de mogelijkheid gehad om vragen te stellen?

Wat me een beetje onduidelijk is, is dat jullie in de week dat zij jou het nieuws bracht over haar verliefdheid, nog een vakantie samen hebben geboekt. Ze maakte het uit, wilde meteen naar haar ouders, maar kon het nog wel opbrengen om een weekendje met je weg te gaan? Klinkt een beetje tegenstrijdig...

Zoals het er nu uitziet, heeft zij je achtergelaten met veel vragen en onduidelijkheid. Je probeert via jouw ouders, haar ouders en gezamenlijke vrienden de waarheid uit te zoeken, maar de informatie die zij jou kunnen verschaffen, is gebaseerd op wat zij, als buitenstaanders, als 3e partij, ervaren en/of vermoeden. Ik denk toch, om duidelijkheid te krijgen in haar verliefdheid, je daarvoor bij haar moet zijn.

Ik kan niet begrijpen dat je een relatie op deze manier beeindigd, dat je de ander zoveel pijn doet dat hij of zij eigenlijk niet meer verder kan.
Tja, Stennis, er bestaat een gezegde: "in liefde & oorlog is alles geoorloofd". Met andere woorden, er zijn specifieke omstandigheden waarbij andere methodes en regels worden gehanteerd. In een Ideaal, gaat een liefdesrelatie nooit uit en wordt geen van de partners verliefd. Helaas leven wij niet in een 'ideale wereld', en komen wij soms terecht in zeer pijnlijke situaties waarbij ratio & hart elkaar bevechten.

Het is ontzettend pijnlijk dat je vriendin haar verliefdheid op haar collega heeft toegelaten. Aantrekking en verliefdheid op een ander kan nu eenmaal gebeuren wanneer je in een relatie zit, maar er is altijd de keuze wat je ermee doet. Laat je het toe, of distantieer je jezelf ervan? Jouw vriendin heeft overduidelijk gekozen om eraan toe te geven, en daar kan jij helaas niets aan veranderen. Wat haar wel zou sieren, is dat zij jou hierover eerlijk en oprecht te woord staat--en niet zomaar met de Noorderzon verdwijnt.

Jouw pijn en het feit dat jij het gevoel hebt niet zonder haar verder te kunnen, da's een ander verhaal. Ik begrijp dat haar verliefdheid, jou heel veel pijn, verdriet en wanhoop oplevert. Je ziet haar verliefdheid dan ook als de oorzaak van jouw ellende--en feitelijk is dat ook zo. Als zij niet verliefd was geworden, dan waren jullie nu nog 'zorgeloos en gelukkig samen', tenslotte. Maar, en dit klinkt heel hard, realistisch bekeken is zij niet verantwoordelijk voor het feit dat je het gevoel hebt dat jouw leven stopt nu zij niet meer met jou samen kan, of wil zijn. Ook al hadden jullie een leven samen, individueel was zij nog steeds verantwoordelijk voor haar, en jij voor jouw persoonlijke leven.

Wanneer twee mensen samen komen en hun leven gaan delen, betekent dit niet dat je je eigen leven, los van die ander, opgeeft of opoffert. Je kan daarom niet van haar verwachten, dat zij bij jou blijft omdat dat jouw verdriet wegneemt. Hoe pijnlijk dan ook, we hebben ten alle tijden nog steeds het recht om uit een relatie te stappen--zelfs als de redenen en motivaties voor die ander niet te begrijpen zijn.

Nu na 2 weken probeer ik alles te doen om haar terug te winnen voor me maar ik weet niet of ik daar op dit moment goed aan doe omdat ik tegen een muur praat. Ze is verliefd en er komt niets bij haar aan. Aankomend weekend heb ik met haar afgesproken om te praten. Zij denkt dat we het over praktische dingen gaan hebben maar ik heb een smeekbrief geschreven waar ik haar om een kans vraag. Nu begin ik te twijfelen of ik dit moet geven of niet. Kan iemand mij hierover advies geven?

Een brief schrijven is zeer zeker niet verkeerd. Maar een smeekbede op haar schoot deponeren, is ten alle tijden af te raden. Mijn advies is dan ook: gebruik jullie ontmoeting om erachter te komen wat tot deze breuk geleid heeft. Vraag haar over haar verliefdheid, spreek je twijfels en verwarring uit--maar verspeel niet je kansen door haar al smekende in een positie te duwen, waarbij zij des te meer realiseert dat ze niet bij jou wilt zijn. Raap jezelf bij elkaar, en ontmoet haar met kloten. Als een relatie uitgaat, zijn er bepaalde wanhoopsdaden die je toch zal moeten vermijden: niet claimen, niet wreken, en zeker niet smeken. Niemand wilt herinnerd worden als een claimerige, wraakzuchtige en wanhopig smekende ex. Wanneer je je eenmaal in die rol hebt gemanouvreerd, is het nagenoeg onmogelijk om je ooit van die titel te ontdoen.

Bovendien, claimen, wreken en smeken: het zijn acties die je met groot verlies van eer en zelfrespect zal moeten betalen--terwijl je deze hard nodig zal hebben tijdens je verwerking. Daarbij, wanneer je iemand moet smeken om bij je terug moet komen, dan ga je naar mijn idee teveel grenzen over. Je zou iemand niet moeten hoeven smeken om bij jou te willen zijn--iemand moet met je willen zijn uit eigen keuze.

Sterkte!