Hoi ikhoopopbeter,

Ik snap wat je bedoelt, maar het is jouw taak niet om die mannen op te voeden.
Laat een ander nog maar een keer aan de haal gaan met jouw heropgevoede man,
maar laat jouw volgende man er een zijn die echt bij je past en voor je gaat, zodat
opvoeding niet meer nodig is.
De ideale man kun je niet maken....

Grx

Een wezenlijke en interessante vraagstelling en ik vermoed dat velen zich hierin zullen herkennen. Ik snap je volkomen. Ik herinner mij zelf ook hoe frustrerend en ziekmakend het voelde om een ex in een nieuwe relatie te zien 'veranderen' in de partner zoals ik me in ons samenzijn had gewenst en voor had ingespannen.

Hoe zuur en unfair om te moeten inzien dat mijn inspanningen niet ten gunste van mijzelf, maar ten gunste van een nieuwe partner kwamen. Ik moest in ons samenzijn door de rotte appels heenbijten, terwijl 'die nieuwe' haar tandjes mocht zetten in het verse fruit dat was overgebleven. Je voelt je afgedankt; als een versleten werkpaard dat na een intensieve periode van trouwe dienst, ergens in een oude vervallen stal wordt ondergebracht zonder beloning of waardering voor de inspanningen die je hebt geleverd. Vergeten.

Wat mij heeft geholpen om van deze frustratie, kwaad- en bitterheid af te komen, is om dit gevoel in stukjes uiteen te zetten en te leren relativeren.

Allereerst is het denk ik belangrijk om te aanvaarden dat je feitelijk TEVEEL hebt geinvesteerd. Als je een partner zoveel moet 'bijbrengen' dat het ten koste gaat van je emotionele gezondheid & energie-huishouding, dan kun je denk ik wel stellen dat je meer hebt gegeven dan je eigenlijk had. Of had moeten geven.

Emotioneel beroofd, uitgeput en leeg betekent gewoon dat je zelfs geen reserves meer over hebt die je voor jezelf (emotionele verzorging & eigenliefde) kunt gebruiken; de bron is op. Als er zoveel nodig is om een partner te kneden in een vorm die het beste aansluit bij jouw wensen & behoeftes, zou je je moeten afvragen of deze partner eigenlijk wel 'de juiste' is.

Paradoxaal genoeg, is het heel lang zo geweest dat mijn emotionele kracht, mijn zwakte was. Ik trok eigenlijk alleen maar partners aan, die emotioneel zwakker waren dan ik, ook al was dit in eerste instantie (in hun presentatie) niet zichtbaar. In de onderbewuste, psychische laag, was ik voor hen interessant omdat mijn kracht een element was, waar zij zich aan konden optrekken en op konden leunen. 'Die blijft wel staan in een flinke storm', zoiets. Zij waren voor mij interessant omdat ik leed aan het 'Ik Ben Je Redder'-complex.

Nadat een relatie geboren was, veranderde mijn positie in de relatie, haast ongemerkt, in die van Coach, Psycholoog, Begeleider. In een sterke, gelijke relatie wisselen beide partners elkaar af in deze rol, maar wanneer er maar 1 partner is die in feite constant de rol van Guru vervuld, dan is de verhouding zoek. En is de kans in grote mate aanwezig dat er dus een relatie-dynamiek ontstaat waarin de één vooral leunt, en de ander alleen draagt.

Nog belangrijker, en wat voor mij de werkelijke doorslag gaf in het proces van loslaten van mijn bitterheid en frustratie, is erkennen dat elke relatie zijn eigen dynamiek heeft. Als twee mensen samen komen, krijg je niet alleen te maken met karakter, maar ook met de blauwprinten van vorige relaties, ervaringen, achtergrond en geschiedenis van je leven vóór deze partner. Vanuit dat plaatje, waarin je dus individueel je persoonlijke issues, zwakheden en sterke punten hebt, reageer je (gewoontegetrouw) op elkaar.

Afhankelijk van de tijd en de kwaliteit van het samenzijn, leren partners op elkaars eigenheid en persoonlijke ervaringen in te spelen en deze zonodig bij te stellen of aan te scherpen. Maar soms zijn issues of persoonlijkheden zo diepgeworteld, dat twee partners zich blijven bezeren aan de doornen omdat het hen niet lukt deze uit de struik te krijgen. In ieder geval niet tussen deze twee mensen, in deze relatie.

Ik ben mij pas later, nadat ik inmiddels een nieuwe partner had, gaan beseffen dat de thema's die in mijn vorige relatie zo hardnekkig aanwezig bleven en die onopgelost bleven etteren, in mijn nieuwe relatie nauwelijks problemen opleverden. Wederom: andere dynamiek, andere chemie. Net als mijn ex-partner, hoewel dan op andere gebieden, was ook IK achter bijzonderheden van mijzelf gekomen die zeer gunstig waren voor een nieuwe relatie.

Dat jij zowel bij je ex-man, alsook bij je ex-vriend, een positieve verandering in hun gedrag en persoonlijkheid ziet gebeuren, daar heb jij -- hoewel helaas ten koste van jezelf --waarschijnlijk grotendeels aan meegewerkt. Toch is het vruchtbaarder als je de focus op jezelf richt, in plaats van je aandacht op zijn positieve veranderingen te blijven richten.

Zijn er bij jou ook geen veranderingen te herkennen, die een positieve ontwikkeling in jouw leven teweegbrengt, of zal brengen? Bijvoorbeeld jezelf in de toekomst zien met een man die jij minder hoeft 'bij te brengen'. Iemand die vanuit een persoonlijk bewustzijn beter op jouw wensen en behoeftes inhaakt en bepaalde dingen inmiddels al eigen heeft gemaakt.

Waarschijnlijk zul je in een volgende relatie voorzichtiger omgaan met jouw emotionele bereidwilligheid om een partner van alles 'bij te moeten leren'. Misschien dat je een beter oog hebt gekregen om potentiele partners hierop te 'screenen'. Misschien dat je jezelf eerder voorop zal stellen en daardoor meer toewijding eist van een partner, voordat je jezelf emotioneel aan hem bindt. Wat het ook mag zijn, ik geloof dat je er uiteindelijk achter zult komen dat ook jou, ongemerkt, nieuwe inzichten zijn 'bijgebracht'. Dan misschien niet door je ex bewust, maar wel door het samenzijn met hem.

Daarnaast denk ik dat het ook goed is om te blijven beseffen dat, hoewel beide exen kennelijk goed zijn opgedroogd na jouw tevergeefse wassingen, de nieuwe partner in hun leven voor een andere dynamiek en chemie zorgt. Ik denk ook niet dat het een realistische gedachte is om te blijven denken dat je ex-man NU de man is die je in jullie samenzijn zo graag had gewenst. En dat als je hem nu terug zou hebben, alles zou zijn zoals het beeld van de partner waar je je zolang voor hebt ingespannen.

In de kern is hij nog steeds dezelfde man; wat waarschijnlijk veranderd is, is dat hij nu met een andere kern (die van haar) te maken heeft -- en dat beinvloed elkaar en reageert kennelijk op een andere manier. Niet omdat jij 'moeilijker' of 'slechter' bent, maar gewoon omdat jij anders in elkaar zit en wezenlijk andere wensen & behoeftes hebt. Daar is niets negatiefs aan. Realistisch gezien, zullen zij op hun manier ook tegen obstakels in HUN dynamiek aanlopen.

Positief bekeken, jouw winst is dat je na deze relaties beseft dat je een volgende keer geen partner wil die jij zindelijk moet leren maken.

Maar een man die al zonder luier rondloopt

Ik heb de woorden die Chelle je schreef, zelf ook een paar keer doorgelezen want wat je schrijft, herken ik wel en ik heb het me ook dikwijls afgevraagd.
Inversteren en geven, tot alle energie die je in je hebt compleet weggezogen is en ondanks alle gesprekken, je moeite, je liefde, veranderd er weinig. En als de relatie over is, kunnen bepaalde dingen opeens wel.
Ex partners die opeens moves maken, die je in jullie relatie nooit of amper hebt gezien.
Nu opeens kan alles, lijkt het.
Vakanties, leuke uitstapjes, rekening houden met .. en zo zijn er nog wel een paar.
Je voelt je net de "fabrieksarbeider" die nog de laatste hand heeft gelegd aan de afwerking en dan kan het product aan zijn reis beginnen.
Het zorgzame in jou, is mij niet vreemd, ik heb ook zo vaak geroepen: ik zorg altijd voor anderen, maar wie zorgt er nu eens voor mij?
Ik denk dat het al een grote stap is, dat je het herkend en er voor kunt waken, dat een relatie met wie dan ook, van twee kanten behoort te komen.
Iemand schreef mij laatst in reaktie op mijn blog, wanneer je merkt dat iemand meer issues heeft dan jij, dan moet je er al op voorhand niet aan beginnen.
Ik denk dat dit juist is, want weer was ik bezig met inversteren, luisteren, begrip tonen, aandacht geven enz, enz.
En toen ik een wens had, was hij niet thuis.
Ik was met hem bezig, maar was hij dat ook met mij?
Gelukkig zag ik al snel welke kant dit alles op zou gaan en heb ik "de rest" niet meer afgewacht, al was "de beslissing" ermee te stoppen voor mij best wel moeilijk want mijn gevoelens waren oprecht en je wordt dan op een pijnlijke manier op de feiten gedrukt dat er "iets" niet klopt.
Gelukkig heeft het geen jaren geduurd en zie ik nu in, wat ik hierin zelf kan voorkomen.
Want de signalen waren er, en werden steeds duidelijker.
Uiteraard zal het zorgzame in mij wel blijven want dat is Layla maar ik heb zelf nu ook een les geleerd, namelijk dat de ander ook moeite voor mij behoort te doen en niet "even".
Het is ook hartstikke pijnlijk, je hebt zoveel te bieden en er wordt dan misbruik gemaakt van je goedheid en zorgzaamheid.
Ik heb de film He's Just Not That Into You laatst gezien, en moet je zeggen dat ik een aantal aspecten uit de film wel herkende.
Ik kan me vinden in de woorden van Chelle, en hopelijk zul je de signalen "sneller" oppikken, mocht er een volgende keer komen.
Liefs Layla

Een ieder mens trekt mensen aan waar ze wat van moeten leren. Er is dus iets wat je moet leren.

Ik begrijp heel goed hoe jij je voelt. Ik heb het op een ander vlak ook meegemaakt. Ik trok steeds mannen aan die over mijn grenzen heen gingen en aangezien ik zeer flexibel ben paste ik me ook steeds aan. Tot het punt kwam dat ik me zover aan had gepast dat ik mezelf niet meer lekker voelde bij de situatie.
Nu laat ik niet meer over die grens gaan. Dat is wat ik heb geleerd.

Wat jij moet leren??? Moeilijk hoor....ik denk goed naar je hartje luisteren en op het moment dat er dingen gebeuren die jij niet prettig vind een ander dat 1 keer aangeven en niet meer aanpassen....lukt het ze niet....dan gaan ze lekker alleen verder. Vaak zet dat ze wel aan het denken!

Ik hoop dat je de oplossing voor jezelf vind!

Greetz
Jada