Je schreef dat jij en je ex goed uit elkaar zijn gegaan--en ik denk dat dat een heel essentieel onderdeel is waardoor je elkaar in ieder geval nog steeds in de ogen kunt aankijken. Ik heb het misschien bij het verkeerde eind, maar ik krijg het idee dat jullie einde is gekomen omdat de Ex zo overhoop ligt met zichzelf--en niet allereerst omdat het gewoonweg tussen jullie niet werkte? Dat maakt het natuurlijk niet minder pijnlijk--misschien wel frustrerender zelfs, omdat ik me kan voorstellen dat de gedachte '...als hij zichzelf maar om de rails kan krijgen, dan...' in de weg kan staan om de situatie te accepteren.

Dat jullie weer een nacht samen hebben doorgebracht, vind ik ook wel te volgen, eigenlijk. En zoals je het beschreef, ook wel zuiver. Ik lees soms op de site verhalen van een 'rendez-vous', en tussen de regels door lees ik soms dat de intenties van de Ex niet helemaal zuiver zijn. En dan val je dus hard op je neus. In jouw geval, als er nog zoveel gevoelens spelen, je goed uit elkaar bent gegaan, maar ook realistisch bent dat je hem niet kan helpen om zichzelf 'te vinden', is de grens 'het is uit', makkelijker te overschreiden. Ik vind het wel goed dat je voor nu besloten hebt 't als een mooie herinnering te zien, een momentopname--en het niet te bekijken als een teken dat jullie weer terug bij elkaar gaan komen. Hoop koesteren is vaak een heel hardnekkig obstakel om van los te komen.

Ik denk niet dat je weer terug bij af bent in je verwerkingsproces. Je klinkt heel realistisch en met beide benen op de grond. De intimiteit die jullie weer gedeeld hebben, kan wel meer ruis in jouw gevoel gaan geven. Maar ruis, daar kan je op scherp stellen, denk ik. Je schreef dat je hem hebt gezegd 'dat het eigenlijk niet kan'--en blijf daarop gefocused. Heb geen spijt van die mooie nacht, maar probeer jezelf te beschermen tegen een patroon waarin zulke nachten zich gaan herhalen zonder dat het werkelijk voldoening geeft in de emotionele relatie die op de achtergrond speelt.

Mijn filosofie die ik na mijn relatie met de laatste Ex-factor heb 'bijgewerkt' is: als het uitgaat, neem alles weg dat voorheen zo 'vanzelfsprekend' was. In de eerste fase, afhangend van hoe en waarom de relatie is geeindigd: geen contact, geen vriendschap. Ik heb in eerdere relaties na het einde altijd een deur opengehouden, soms onbewust, soms bewust, en ik hield daarmee in zekere zin die vanzelfsprekendheid ook zelf in stand. Het is in mijn gevoel toch wel alles-of-niets, en ik heb in het verleden vaak de fout gemaakt om maar genoegen te nemen met de kruimels. Maar wanneer ik mezelf in die positie wring, als een hond kwijlend en kwispelend onder de tafel, maak ik het de ander wel heel makkelijk om mij nooit aan tafel te vragen en het hele menu voor te zetten. En het is op die momenten denk ik heel belangrijk jezelf af te vragen hoeveel die positie je waard is.

Heel veel sterkte, Ione. Probeer de komende tijd de draad van je verwerking weer op te pakken; afstand, verwerking, inzicht. En luister naar je gevoel--da's het deel dat alleen van jou is Hou me op de hoogte!

liefs,
Bellis

*change is the signal for rebirth*