Het is alweer meer dan 5 maanden geleden dat ik de knoop doorhakte in mijn relatie.

Eerst kwam ik erachter dat mijn vriendin gevoelens had voor een gezamenlijke vriendin van ons.
Ze hadden een aantal keren met elkaar gezoend..
Ik heb haar toen nog een kans gegeven om het vertrouwen weer te herstellen, omdat ze zei mij niet kwijt te willen en ze voor 200% voor mij wilde gaan.
Ze hadden afgesproken elkaar een tijdje niet te zien, maar het smsen en de stiekeme ontmoetingen bleven plaatsvinden.
Na veel ruzies en een hoop leugens kwam ik er achter dat ze met elkaar naar bed waren geweest... Ik heb toen direct de knoop doorgehakt en een eind gemaakt aan onze relatie!
Dat was best een moeilijke beslissing!
Alles ging namelijk veranderen... mijn hele leven stond op zijn kop...
Ik besloot meteen mijn baan op te zeggen en zo snel mogelijk terug te verhuizen naar mijn roots. Terug naar mijn geboorteplaatsje waar bijna al mijn familie en vrienden woonden.
Nu mijn relatie voorbij was, bleef er namelijk niet veel meer over voor mij waar ik woonde!

Na 6 hele zware weken met veel ruzies en verwijten, kon ik eindelijk gaan verhuizen.
Ik had gelukkig meteen een appartementje voor mezelf en daarna heb ik langzaamaan alles weer op de rails gekregen. Ik vond een nieuwe baan, ik spreek weer veel af met vrienden en familie, ik heb leuke hobby's. Al met al heb ik die moeilijke tijd toch goed doorstaan en mezelf goed weten te redden.
Ik stond stevig in mijn schoenen en heb steeds de eer aan mezelf weten te houden.
Ik mis mijn ex niet eens zoveel. Ik denk dat het komt omdat ze het mij die laatste weken zo moeilijk heeft gemaakt. Ik kan het dus aardig loslaten dat het over is.

Er is echter een ding dat ik absoluut niet los kan laten en dat is de manier waarop het is gegaan.
Eerlijkheid is voor mij iets heel belangrijks en er zijn twee mensen geweest die mij wel zo gigantisch hebben belazerd!! Ook nog mensen die zogenaamd veel om je geven en van je houden!
Hoe kunnen mensen zoiets doen? Hoe kunnen mensen een ander zoveel pijn doen? En zoveel aan zichzelf denken? Ze hebben me allebei laten vallen als een baksteen. De vriendschap die er was en de relatie die al 6 jaar duurde, leken ineens totaal geen betekenis te hebben. Ze zijn overspoeld door een stroom van leugens en egoisme. Het doet nog steeds pijn als ik eraan terugdenk en ik kan het gewoon maar niet loslaten, hoe goed ik ook mijn best doe het te vergeten!

Wat kan ik hieraan doen???

Liefs van knuffeltje.