Ik ben 22 jaar en leerde mijn vriend anderhalf jaar geleden kennen. Ik had daarvoor ook al relaties gehad, nog langere zelfs, maar deze was anders. Ik was verliefd voor de eerste keer! En nu heb ik dus liefdesverdriet voor de eerste keer! Het is echt ongelooflijk hoe pijnlijk dit is. Het is niet uit... maar zit er wel aan te komen.
Het is raar, want vaak denk ik eraan om de knoop door te hakken. We hebben te vaak ruzie en ik ben zo gespannen en gestrest. Deze relatie is gewoon niet goed voor me. Maar ik durf het niet uit te maken. Ik ben bang dat zonder hem zijn nog erger is.. en het doet zo'n pijn om te merken dat hij ook twijfelt!
Vanmiddag komt hij naar me toe.. Ik had een gemiste oproep van hem vannacht om half 3. Hij is een weekend bij zijn vrienden geweest. Op de een of andere manier heb ik het gevoel dat me iets te wachten staat. Dat is meestal zo als hij me midden in de nacht belt. Ik ben nu al zo zenuwachtig. Ik krijg er buikpijn van. Deze spanningen heb ik elke dag, ik kan ook niet meer slapen, ik pieker zoveel. Juist omdat ik het voel aankomen en er niks aan weet te doen.