Er zijn momenteel 0 gebruikers en 3 gasten online.
Moeilijk moment.. bah, heb weinig woorden, behalve bah ik mis haar, ik mis hoe ik me met haar voelde. Ik mis mijn toekomst plaatje.. en ik lees smsjes van vorig jaar deze tijd terug. Niet zo slim van me, maargoed. Kennen jullie dat? Dat je even bijna niet meer voelt ongeveer, omdat je zo vast zit eventjes? Vast in het gemis, ik luister liedjes om de tranen die ik wel voel zitten maar die niet komen, los te weken... Soms is het even moeilijk en zwaar. Maar vooral zonde, zonde dat een liefde die zo levend voelde, dood moest gaan. Maargoed..... even een momentje..... Het gaat wel weer over, de realiteit komt wel weer boven: blabla het is beter zo, je verdient meer enz. Maar nu is het gewoon even klote! En ... tsja..... leeg ofzo.
@Hurt-girl
Ik kan geen opbeurende woorden geven, ik kan enkel zeggen dat ik zelf ook zo'n momentje heb.
And it sucks.
@Kiewie
Yes it does........ rot voor je dat je nu ook even zo zit het hoort erbij, het doet zeer en is gewoonweg heel erg naar!!!! Grr, maar weer uitzitten............ liefs
@Hurt-girl
Het is al een troost om te weten dat je niet de enige bent die zich de zieligste en wanhopigste persoon op de wereld voelt.
Het is 'leuk' om met meer te zijn (niet dat ik het iemand toewens).
Groetje.
@Kiewie
Precies!! Toch wel he.......... op één of andere manier steunt het toch! Daar had ik het vanmiddag nog met iemand hier over: je wenst elkaar veel meer toe, maar het voelt een stuk minder alleen Rot om te merken dat de momenten er nog zo kunnen zijn joh, ik ben al zoveel verder in mijn 'proces' en soms BOEM dan zit je en is er alleen maar dat. Zucht, verder uitzitten, niet sms-en, adem blijven halen en doorgaan!!! groetjes!!
@Hurt-girl
Hm, ik zit in het stadium dat ik mij sterker voordoe dan ik ben. "He, ik ben ok!" of toch niet... En blijven piekeren en twijfelen en piekeren en denken en hopen en verlangen en wanhopen en zuchten en denken en wensen en willen en ...
Maar daar kom je geen stap verder mee.
Ik ben al 'zo ver gevorderd' dat ik mijn gsm af laat liggen tot ik met mijn ex (ik vind het nog steeds vervelend om hem zo te noemen, maar het helpt wel in het proces) spreek. Moeilijk, maar het werkt! Hij heeft ook zijn tijd nodig - denk ik dan.
Maar toch... konden we de tijd maar terugdraaien... naar een moment dat we alles nog op een positieve manier konden veranderen.
En ik wil niet diegene zijn die zo'n dingen zegt, ik wil sterker zijn. Beter zijn... Maar dan kom je toe op je kamer, helemaal alleen, vol van herinneringen en lap!
Maar we zijn niet alleen. We zijn met zoveel - helaas.
@Kiewie
Hmm... je wilt zo graag geloven dat je al zo oke bent als je je voordoet, dit soort dingen duren altijd te lang! Een rotgevoel lijkt ook zo lang te duren vaak.. Ja dat alsmaar piekeren, denken, hopen enz. enz. herken ik ook nog wel. Ik kan toch wel echt zeggen dat dat een beetje aan het voorbij gaan is (eindelijk...!) Want dat maakt je gek Ik vind het al superknap dat je je gsm aan de kant doet. Ik heb hem de eerste tijd alsmaar uitgehad, anderen wilde ik toch niet spreken.. en die me echt wilden hebben konden me op de vaste lijn bereiken. Ik wil niet het type zijn wat afhankelijk wacht op smsjes, maar je doet het toch! Toen tel. een tijd op stil bij me gehad, wilde niet bij elke sms-toon opveren en hopen, alsmaar hopen. Ik vind het goed dat je het zo aanpakt, en tsja 'ex' zeggen is vreselijk maar wat je zegt: wel beter voor je proces.
Neem je tijd..... je wilt vaak sneller dan dat dit soort dingen gaan. En idd als je alleen bent, komen je herinneringen. Afleiding, afleiding, in de stomste dingen proberen je te storten..
En wat je zegt: zoveel zijn met ons, wat erg eigenlijk! Mensen geven naar mijn idee ook te snel op hoor, zit het even tegen, is het even niet meer allemaal 'makkelijk' dan maken ze het kapot, maargoed, met als resultaat al deze mensen. Maar thank god voor deze site! Het helpt/hielp echt.. Sterkte maar weer..!
@Hurt-girl
I hear you!
Ik ben nog niet van plan om op te geven, ik neem eerder een afwachtende houding aan. Ik wil eerst van hem horen waar hij staat met zijn gedachten, wat hij wil, hoe hij denkt, ... Want ik wil écht nog vechten voor onze relatie. Ik wil niet meer terugkeren naar wat we hadden - daar zat iets fout. Maar ik wil een nieuwe start. Met de ervaringen die we hebben, nadat er wat tijd over gegaan is, nadat hij aan zichzelf gewerkt heeft ... Maar hij moet het ook willen. Ik ben mij er 100% van bewust dat dit niet zo evident is. Maar zomaar opgeven wil ik niet, daarvoor betekent hij teveel voor mij.
Ik heb vandaag ergens in een reactie gelezen dat mensen gewoon blijven 'zoeken naar', terwijl ze niet beseffen dat er reeds een goede persoon voor hun neus staat. Er is altijd kans dat je beter kan vinden, maar er is evenveel kans dat je geen beter kan vinden. Als je iemand hebt gevonden waar je jezelf goed bij voelt, waar je alles tegen kan zeggen, waar alles vanzelf lijkt te gaan, ... Waarom dan nog steeds hunkeren naar 'beter'? Veel kans dat je niks beter vindt. Als je zelf voelt dat die persoon je gelukkig kan maken...
Maar goed. De dag van vandaag hebben mensen gewoon teveel keuze, daar schuilen veel problemen in.
Maar de site is inderdaad een goede manier om opnieuw op krachten te komen en om gesteund te worden. Ik ben blij dat ik ze gevonden heb!
gelijk
Ik wou dat mijn (bijna ) ex dit ook zo zag, hij gaat voor beter, meer ruimte, meer vrijheid.
Ik heb geprobeerd te blijven vechten, maar hij trapt me telkens op mijn hart en dan wordt dat vechten voor van zelf een keer minder. Als ik diep in mijn hart kijk wil ik hem niet kwijt, maar sta nu echt op jet punt het op te geven na een relatie van 30 jaar. Ik zou ook niet meer terug willen naar hoe het was, dat kan ook niet, maar een nieuwe start. Onze scheiding is nog niet ingezet, hij heeft nog niet gezegd dat hij dit wil.
De tijd zal het leren en tot die tijd probeer ik mijn eigen ding te doen, dat lukt me gelukkig aardig, dankzij deze site en inderdaad de steun.
Ik snap je helemaal! Ik lees
Ik snap je helemaal! Ik lees de smsjes ook soms nog. En als ik dan lees: he schat!, steekt dat zo dwars door je ziel.
Ik weet dat het beter is om het niet te doen. Toch doe je het!
@Marly
Inderdaad... dat doet echt veel zeer en dan toch doen, gelukkig doe ik het niet veel meer, de smsjes in de tel. heb ik gewist.... toevallig heb ik die van de eerste (heel verliefde) tijd nog allemaal op een stickje en die zet ik soms in de computer, dom dom. Ik heb de laatste tijd de neiging te kijken wat we vorig jaar op deze dag stuurden... om te kijken of ik toen gelukkig was, of dat er al wat mis zat. Heel raar, maar mss een stukje verwerking. Maar pijn doet het zeker, ik ben heel blij dat ik mezelf niet meer kwel met facebook, msn enzovoorts, dat levert me echt veel rust op! Maar dit kan ik soms nog niet laten, maarja....