Je schrijft over een hoop ernstige feiten die je hebt mee moeten maken! Hou je vast aan je vrienden. Ik hoop dat ze je kunnen steunen en opvangen. Spreek met ze af dat je ze kunt bereiken als jouw suicidale gevoel te sterk wordt. Het beste voor je is om direct professionele hulp te zoeken. Ga zo snel mogelijk naar je huisarts voor een gesprek. Deze kan je doorverwijzen naar een psychologe of hulpverleningsinstantie bij jou in de buurt. Voor acute hulp, bel je huisarts of huisartsenpost, deze kunnen je acuut helpen met opvang, stop het telefoon nummer bij je, zodat je direct hulp kunt vragen. Praten helpt echt ook al denk je nu misschien van niet. Zoek positieve afleiding op het moment dat je gedachten te sterk voor je worden. Je ziet ze misschien nog niet, maar er zijn nog redenen genoeg om door te gaan met je leven. Hou jezelf sterk en buig niet voor je negatieve gedachten, hoe moeilijk het ongetwijfeld voor je is. Ik hoop dat je nog mensen om je heen hebt die van je houden, om je geven en waar jij van houdt, om geeft. Denk aan hun en het verdriet wat je deze mensen zult doen als jij uit het leven stapt op die manier. Echt die zul je achterlaten met een trauma voor het leven. Zoek ajb zo snel mogelijk hulp! Heel veel sterkte!

dag Natasja,

van je "vriend" is echt een rotstreek. Natuurlijk ben je daar kapot van maar waarom mag je het niet laten merken? Voor je omgeving? Je hebt gelukkig vrienden probeer ze er voor je te laten zijn. Vaak als het in een mensenleven mis gaat gaan er een hele reeks van dingen mis ik spreek hier uit eigen ervaring. NU is dat misschien zo maar dat gaat ook weer weg, geloof dat alsjeblieft! Ik denk dat het gevoel dat niemand je begrijpt je het meest eenzaam maakt. Zo voel je dat vaak, maar iedereen worstelt, en mensen begrijpen de pijn van een ander vaak wel maar kunnen zich zelf soms zo moeilijk uiten..
Ik vind het heel erg van je verkrachting. En ik denk dat je zelf niet zo goed in de gaten hebt hoe waardevol je bent..

Sterkte meid en please laat van je horen.
Heel knap dat je dit doet.

Veel liefs van Niek

Natas, wat een schokkend verhaal. Ik vak in het niet wat je hebt meegemaakt. Ik had net een enorme lap tekst maar het duurde te lang voordat ik poste dus het is verdwenen.

Je moet absoluut niet jezelf het recht ontnemen om die dag mee te kunnen maken waarop je de zon w?ɬ©l weer kan zien schijnen. Je hebt verschrikkelijke dingen meegemaakt. Diegene die dat heeft gedaan is enorm ziek. Maar je kan hier doorheen komen als je er diep van binnen toch nog voor wilt gaan. Het wordt heel moeilijk maar het kan echt.

Je kan hier altijd terecht hoor!

Ik weet even niet hoe ik hier af moet sluiten... sterkte is niet genoeg hier...

Hoi Natasja,

Jeetje das heftig. Maar dat je op deze site hulp zoekt geeft aan dat je eigenlijk je keuze heb gemaakt voor genieten van leven. Ook al is het nu moeilijk een mens is slim genoeg om te gaan voor wat hem of haar voordeel biedt/ wat jouw weg naar geluk is. Zie dat je die stap nu ook zet door op onze site te je verhaal te doen en deze site op te zoeken. Dat zegt wat over jou als persoon! Namelijk dat je moed en power hebt om te zorgen dat je krijgt wat je nodig hebt iom te groeien en dat je wilt groeien. Dan gebeurd dat ook. Misschien vind je nu niet meteen de weg die direct naar je doel loopt, je zoekt nu al wel naar die weg en zal dit blijven doen en je steun en kennis bij anderen vragen. Dus lijdt dat je naar de weg die je geluk zal brengen. Dus zet door, je bent op de goede weg.

Dat steun en hulp bij anderen vragen is al stap 2. Dus stap 1, de erkenning van t feit dat je iets hebt waar je probleem mee hebt, dat gedeelte heb je al gehad. Maar de dingen die je mee hebt gemaakt zijn hard en moeilijk. Ik zou daarom als ik jou was de dingen niet in je eentje dragen maar hulp zoeken in het professionele circuit, bijvoorbeeld therapie of een psycholoog. Dat maakt dingen een stuk dragelijker en biedt je ook steun bij het vinden van vaardigehden om het geluk te vinden en blijven vinden. Ga een keer met je dokter praten als je dat wilt, die kan je verwijzen.

Daarnaast zijn er denkik ook wel forums om te delen over de dingen die jij hebt meegemaakt. Wellicht vind je daar ook meer steun.

Maar mensen komen niet zomaar in de situaties zoals jij beschrijft daar gaat bijvoorbeeld een bepaald zelfbeeld aan vooraf en andere kwetsbaarheden die je hebt aangeleerd toen je jong was. Het is moeilijk om dat in je eentje af te leren zeker nu je in de put zit. Daarom schrijf ik nog een keer, doe het niet alleen en zoek -structurele- hulp, die je dus langere tijd kan ondersteunen en helpen bij het opbouwen van je leven, en van jezelf en dan komt de juiste liefde vanzelf. Je hebt niemand anders nodig om je gelukkig te maken, dat kan je zelf. Kies voor jezlef, keer op keer en zie dat je dat waard bent. En blijf niet afhankeijlijk van anderen die je vertellen dat je iets waard bent. Richt je op wat jij leuk vind waar jouw wensen, behoeftes, verlangesn en dromen liggen en dan komt het geluk vanzelf. elk beetje groei maakt het al iets zonniger en is al fijn en geeft genoeg voldoening. Maar er is nog zoveel meer mogelijk voor jou, dat sta je nog van versteld straks...

Ga voor jezelf, jij bent de enige die jouzelf gelukkig kan maken Je doet het zelf maar dit hoef je niet alleen te doen. Vraag steun en ik zou dit als ik jou was bij professionele instelling doen. Er is niets mis met jou, alleen moet je dit nog leren zien en ook wat een mooi persoon je bent.

Maar onderneem iets!

SiX

Natasja,

Lieve meid, ik heb verschrikkelijk met je te doen....Zoveel verdriet en onmacht en aangedaan leed, en zo weinig troost...Wat ik hier neer ga zetten klinkt misschien cru, maar is misschien het zetje wat je nodig hebt. Natasja, om uit deze situatie te komen zal jij de nodige stappen moeten ondernemen, anders lig je dalijk inderdaad onder de grond...Kijk, als dat het is wat jij werkelijk wil,...sterven... dan houd niemand je tegen...Dat weet jij zelf ook wel....Maar WIL je werkelijk dood? Denk je werkelijk dat dit de beste oplossing is voor jou? Of denk je dat er nog andere opties zijn om over dit verdriet heen te komen?
Ik denk namelijk van wel, al ziet het er nu somber uit...Ik denk dat aan alles een begin en een einde zit, dus ook aan jou situatie. Ik zie duidelijk een uitgang voor jou, maar je moet hem zelf ook WILLEN zien! EN bereid zijn om naar die uitgang toe te werken...
Als eerste zal je de stap moeten nemen om naar je huisarts te gaan en te vertellen wat er aan scheelt, daarop zal je verwezen worden naar proffesionele hulp of maatschappelijk werk. Die heb je gewoonweg nodig, zowiezo als geestelijke ondersteuning voor je problemen. Misschien kan je overwegen naar een pleeggezin te gaan of naar een passende opvang voor meisjes in jouw situatie. Dat is een grote stap om te nemen maar wel een hele belangrijke....Het haalt je wel uit je huidige situatie met je vriend, waar je nu ongewild 'aan vast' zit. Zodra jij in die 'molen' zit, komen er andere dingen op gang, n.l er zullen gesprekken plaats gaan vinden met je ouders en met jou, er zal een oplossing gezocht worden om je school voort te zetten, en je krijgt de begeleiding om de dingen te verwerken die je hebt meegemaakt. Dat zijn al heel wat betere vooruitzichten dan die jij zelf hebt over de hele situatie..Jij ziet door het bos de bomen niet meer, en wordt overspoeld door emoties die je nauwelijks meer in de hand kan houden....en nu sta je dus voor een moeilijke keuze...sterven of doorgaan...
Maar sterven betekent niet dat jij onder het leven wat jij bent aangegaan als Natasja, uit zal komen...Ik geloof dat wij als zielen vele levens leven om uit te groeien tot een wezen, dat weet wat liefde met alles erbij en in, inhoud. Met elk leven wat we lijden, komen we een stapje verder op die ladder. Met elk leven wat we lijden worden we een stukje 'heler'.. Dat het ene leven veel kan schelen met het andere is een waar feit, maar dat we in vele vormen zullen ervaren wat bepaalde dingen inhouden is zeker...We ondervinden allemaal wat liefdesverdriet is, verlies van naaste, verdriet om verraad, misbruik, machtsmisbruik, kortom alle ellende, maar ook alle geluk en voorspoed...Dat totale pakket zit in een leven...Maar ook de groei naar incasseringsvermogen, weerbaarheid, eigen liefde,
compassie,hoe te geven en te nemen....En iedereen krijgt daar mee te maken, vroeg of laat. Voor de een beginnen die 'lessen' al op jonge leeftijd, voor de andere op latere leeftijd, maar dat we ze krijgen is zeker. Waarom we ze krijgen is een kosmische vraag, waarvan we de betekenis pas veel later, als we alles zijn ondergaan, kunnen beantwoorden. Achteraf kunnen we pas zeggen; Als ik dit of dat niet had ervaren dan had ik hier nu niet gestaan of had ik wat ik nu kan geven of betekenen voor iemand of iets, niet in mij gehad...ALLES gebeurt met een reden...hoe erg of onzinnig de ervaring die je mee moet maken ook is, en totaal het nut er niet van inziet...maar het gaat erom wat doe je ermee? Laat je het je tot waanzin drijven of de dood, of sterkt het je? Misschien kunnen jouw geleden ervaringen een rots in de branding betekenen voor iemand anders die eens je leven binnen wandeld, en heel veel troost en inzicht geven. Daar heb je nu niks aan, maar het kan een van de redenen zijn waarom je dit nu meemaakt. Het hele leven bestaat uit overwinnen van ervaringen die je sterker moeten maken, weerbaarder..die ervaringen vormen de basis hoe je in het leven komt te staan. Als ziel hebben we ook een weg af te leggen...in vele gedaantes en in vele levens..jouw leven als Natasja nu, heeft ook grote waarde en zit in je 'zielleweg', dit leven levert jou als ziel onschatbare waarde op aan ervaringen die je moet doormaken, neem jij de beslissing om te sterven, dan zullen de ervaringen die je als ziel toch moet ondergaan om te groeien, in een ander leven aan de orde komen, simpelweg omdat je die als ziel nodig hebt om te groeien naar hoger...Of dat nu als Natasja is of als Rebecca of Harry...wat je nodig hebt om te groeien krijg je...in wat voor leven of vorm ook....Sterven als Natasja op jonge leeftijd, geef je geen vrijbrief om niet te hoeven meemaken wat je nu meemaakt....Sterven zal je niet bevrijden van de te ondergane ervaringen..snap je dat een beetje?
Je staat nu met knikkende knieen en ben je de weg een beetje kwijt, en voelt het heel zwaar aan. Als jij menig advies hier ter harte wil nemen, dan is er zeker hoop op beter en bevrijding van je ellende. Mijn advies wat ik je kan geven is: Breek met deze jongen en al zijn kornuiten, hij is niet diegene die jouw de aandacht en liefde kan geven die je nodig hebt, met hem in je leven zal alles veel moeilijker en zwaarder gaan, en dat moet je uit je leven bannen...ga naar je huisarts en maak er werk van dat je geholpen wordt...Durf deze stap te zetten! Het zal de eerste stap naar je bevrijding zijn. Zodra jij deze stappen neemt zal je zien dat er dingen als vanzelf zullen gebeuren en je staat er niet alleen voor!
Wil jij helen en de zon opnieuw zien schijnen, MOET je dit doen...het is het belangrijkste ingredient om er bovenop te komen. Het is alles wat je nu weet, de rug toe keren...en dat is heel moeilijk, ik weet het... Maar wat je nu ervaart IS geen liefde van de hoogste plank..
Het is alles wat het NIET moet zijn...en dat ondervind je ook elke dag dat je ermee bezig bent...Het is aan JOU om dit te stoppen...die stekker eruit te trekken en je te focussen op de nummer 1, en dat ben jij! JIJ moet de stappen zetten om te willen helen...
Je kunt jezelf verdrinken in al deze emoties en het van kwaad tot erger laten komen..
dan hoef je alleen maar te blijven zitten in de situatie met dezelfde mensen om je heen waarvan je weet dat ze je kapot zullen maken....Dus wat wil je? Jij bent de enige aangewezen persoon die over je eigen leven kan beschikken..JIJ hebt de macht om ALLES te stoppen wat je meemaakt en voor iets anders te kiezen...JIJ ALLEEN! niemand anders!
Als jij serieus je hand uitsteekt zal je geholpen worden...als JIJ het wilt!
Een van de belangrijkste dingen is een feit, en dat is dat JIJ de keuze ?ɬ®n de mogelijkheden bezit om veranderingen in je leven aan te brengen..het HOEFT niet te gaan zoals het nu gaat...en jouw oplossing om eruit te stappen, IS niet de oplossing!
Het is een pleister op de wonden waar je echt niet wijzer van wordt...
Je bent nog jong met al heel wat ervaringen achter de rug, maar laat het je niet klein krijgen Natasja....Vecht voor jezelf...Doe er alles aan om dit het hoofd te bieden en een oplossing te zoeken, met eventueel hulp van buitenaf. Geef jezelf de kans om ook mooie en leuke dingen te ervaren, want die zijn er ook hoor...in overvloed....en ook voor jou!
Het kan ook anders....wil je dat zien en geloven? Neem dan dit advies en al die andere ter harte...het is aan jou...

Natasja, ik hoop dat je nadenkt over mijn schrijven, en dat het je zal weerhouden om de grootste fout in je leven te begaan...en dat is je leven niet leven....Vecht voor jezelf!....

Een dikke knuffel van mij,
FreeSpirit

Ik ben slechts jou in een andere vorm...

Jeetje wel heftig allemaal, en volgens mij ben je nog erg jong dan aangzien je zegt dat je te jong bent om je vrienden te ontmoeten?
Oh sorry ik lees nu net wat meer, je bent dus 15..
Jeetje zeg zo jong en zoveel ellende, nou je kunt hier ook je ei kwijt hoor, Hoop echt dat je een instantie vindt waar ze je wel kunnen helpen en wat een rare site waar je over vertelde waar ze niet aardig voor je waren, nou hier wel hoor

Maar meisje ik hoop echt dat ze je kunnen helpen hoor, je moet je zelf niet doodwensen!

Sterkte
Groetjes Incognito78

'We all stand together'

oh sorry twee keer het commentaar gepost

Hoi natasja,

Ik denk dat het toch echt heel belangrijk is dat je doorgaat met hulpzoeken, en dat je als je die hulp krijgt er mee door gaat. Heb je niet een familielid misschien een oom of een tante die je in vertrouwen kan nemen om je problemen mee te bespreken en hulp te krijgen met het zoeken naar een oplossing. Het leven kan zo mooi zijn, ook voor jou weer. Zorg gewoon dat je hulp krijgt en je leven beetje bij beetje weer op orde krijgt. Je zegt dat je een kind wil, maar je bent pas 15, een kind zal je problemen alleen vergroten nu, je kunt er niet voor zorgen. Zorg eerst dat je hulp krijgt, zoek een school waar je mee verder kunt. Bouw je leven langzaam weer op.
sterkte

JA ik heb mijn reactie ondertussen wat aangepast want ik las je leeftijd pas nadat ik gepost had, sorry

Maar alsjeblieft joh wens je zelf niet dood, daar zullen een hoop mensen een hoop verdriet van hebben hoor, je vrienden bijvoorbeeld en hoe is het met je ouders, volgens mij niet zo goede band?

Ben bang dat je echt te jong bent voor een kindje hoor, misschien verlang je er naar om dat je dan zo'n kindje veel liefde kan geven die je nu misschien niet kwijt kan? bedoel ik niet gemeen hoor,

Wil beetje meedeken..

Maar heus jij vind echt wel een keer een goede man maar neem nu je rust je hebt een hoop te verwerken en ik weet hoe frustrerend soms de instanties kunnen zijn ja...blijf hoop houden hoor

Liefs Incognito78

'We all stand together'

Jeetje Natasja, ik lees nu pas alles en wat je meemaakt is niet niks.
Ik heb hier totaal geen ervaring mee (behalve dat mijn dierbare geliefde ook met suicidale gedachten rondliep) en misschien krijg ik er ruzie met andere leden of met jou...maar als je echt zoiets hebt van dat je leven geen zin meer heeft waarom stap je er dan niet uit??

Ik zal je vertellen waarom je nog niet eruitgestapt ben: omdat je ondanks alles nog hier blijft komen en dus aangeeft dat je echt niet echt dood wilt anders had je allang een einde aan gemaakt.

Sorry dat ik het zo opschrijf, ik heb het echt goed met je voor zoals alle andere leden!! Hoe zwart het ook eruit ziet, geloof erin dat iemand daarboven (als je erin gelooft..) echt niet zou willen dat je een einde eraan maakt...maar zou willen zien dat jij toch een hele sterke meid bent die LEVEN wilt!! Doe jezelf een plezier en volg de adviezen op van anderen...

Misschien kun je de kindertelefoon bellen ik weet zeker dat je daar geholpen kunt worden, ze kunnen je vertellen wat je kunt doen en misschien zelfs is daar een vertrouwenspersoon aanwezig die voor je hulp gaat zoeken...

Doe het aub voor jezelf want JIJ bent het waard!!!!!

Liefs en knuffels van mij, Pino

Lieve Natasja,

Ik weet eigenlijk niet zo goed waar ik moet beginnen meid, na al wat ik gelezen heb...
Je houd er voor jezelf een verkeerd denkbeeld op na..n.l het denkbeeld dat als jij een kindje zou hebben, dat alle problemen verdwijnen als sneeuw voor de zon, omdat je dan iemand heb om van te houden en die van jou houd...Op zich is dat een mooie gedachte, maar als dit waarheid zou worden, is 'je leed compleet'...Jij ziet momenteel alleen de leuke kanten van een kindje hebben, en wat het je geeft...maar zie je ook wat je er voor moet doen Natasja? Een kindje opvoeden is een enorme verantwoordelijkheid, en daar moet je heel stevig voor in je schoenen staan. Denk jij werkelijk dat jij stevig staat? Zeg eens eerlijk?
Denk je echt dat jij die loodzware taak 'fluitend' kan dragen? Ben je in evenwicht?
Ben je in balans? Ben je zo ver dat je voor je kindje een stevige emotionele basis kan zijn? Kan je het aan om ?ɬ®lke dag de zorg te geven die het nodig hebt? Wassen, aankleden, voeden, verschonen, bezoekjes aan consultatieburo en dokter..creche, peuterspeelzaal...
En dan nog de financiele kant...een kindje kost heel veel geld, en die vraagt er niet om of jij wel of geen geld heb voor kleertjes, schoentjes of melk....Dan nog je woonsituatie...
Denk je werkelijk dat als je nu of over een jaar een kindje zou hebben, dat dat kindje in een rustige stabiele omgeving kan opgroeien, gezien je eigen situatie? Ik denk dat als je echt heel eerlijk bent en kijkt naar de situatie zoals die werkelijk is, dat je het toch met mij eens moet zijn dat dat voor jou geen haalbare kaart is? Al is je hart er goed voor, je weet dat je zelf nog een hoop te verwerken heb, en dat een kindje alleen maar heel veel zou lijden en schade op zou lopen, omdat er niet voor de volle 100% voor gezorgd kan worden...soms moet er 200% voor gezorgd worden...Je bent 15 jaar...je hebt nog een heel leven voor je...Als jij ooit graag een kindje wil zal je er aan moeten werken...Zorgen dat hij of zij een moeder krijgt die goed voor zichzelf kan zorgen, die een dak boven haar hoofd heeft en ook kan geven aan je kind...Dat je een goede baan heb, zodat je de dingen die je kindje nodig hebt kan kopen, zonder te hoeven bedelen of afhankelijk te zijn van ouders of anderen...Dat je geestelijk en lichamelijk zeer stabiel bent, zodat je ook een stabiele omgeving kan creeeren voor je kindje...DAT is toch wel het minste wat jij je kindje gunt? Een gelukkige en zorgeloze kindertijd..? Die jij niet gehad heb... Zou je kindje dat nu of over een jaar hebben? Wees eerlijk Natasja...dat zou het nu toch niet hebben, of wel?
Zou jij je kindje nu een goede start kunnen geven? Alleen van jou liefde kan het niet leven hoor meissie..
Ik ben zelf moeder van drie kinderen en weet hoe moeilijk het soms kan zijn om je kinderen te geven wat ze behoeven...en dan heb ik het niet over aandacht,affectie of liefde... Mijn kinderen zijn ook 15 geweest weet je....en dat is een moeilijke leeftijd...
Voor jou is gezien je bagage, deze fase n?ɬ?g moeilijker....en een kindje voor jou betekent nu een achteruitgang, waar geen vooruit in zit..voor jullie allebei...
Je hebt het over een kindje...maar zou je niet eerst ervoor zorgen dat je zelf uit de sorres komt? Dat is toch al een uitdaging op zich? Jij zal ook je eigen verantwoordelijkheid moeten gaan dragen als 15 jarige...het is niet alleen maar een ander zijn schuld, ook jij draagd daar aan bij...Dat jouw ouders grenzen stellen aan je kinderwens kan ik heel goed begrijpen..ze willen je alleen maar beschermen om jou voor een enorme misstap te behoeden...uit liefde voor jou, al denk jij daar anders over...
Je zal eerst de verantwoordelijkheid voor jezelf moeten leren dragen, eer je het kan dragen voor een ander, of niet? Ik denk ook dat als jij wat wil bereiken,en inderdaad de verantwoordelijkheid gaat dragen voor jezelf, dan zal je eens een open en eerlijk gesprek aan moeten gaan met je ouders en je oom en tante...bij elkaar...
Dan zal je open en eerlijk moeten vertellen wat er aan scheelt en wat je met jezelf doet (snijden) en dat je de problemen in je leven zonder hulp het hoofd niet meer kan bieden..
Je zal eerlijk moeten vertellen waarom je opgenomen wil worden en dat je graag beter wil worden. Zeg hen dat je bang en moe bent, je zeer verdrietig voelt, eenzaam, onbegrepen, verloren... en hun steun nodig hebt...Zeg dat je het niet heb durven vertellen omdat je bang was voor hun reactie en dat jij je vreselijk klote voelt als je ziet dat je moeder er onder lijd of dat het in jouw ogen ernstige situaties oplevert...Dat je niemand verdriet wil doen...Maar dat je het nu echt allemaal niet meer aankan...
Je familie zal geschokt zijn en verdrietig op dat moment, maar dat komen ze te boven...
Het zijn volwassen mensen en jij bent niet verantwoordelijk voor hun gevoel of emotie die ze zullen hebben, ook al flipt je moeder op dat moment...ze komt wel tot zichzelf...
Jij zal die stap moeten nemen, hoe moeilijk die ook is...JIJ zal de kaarten op tafel moeten gooien, want zij zitten met jou op een verkeerd spoor...zij weten niet alles..het hele verhaal...waarom je zo doet, waarom je niet luistert, waarom jij je snijd, wat voor verdriet je meedraagd...Wil jij ondersteuning in je poging er bovenop te komen, dan zal je die gok moeten wagen om het te krijgen....Mislukt het en loopt het mis...dat ze het alsnog niet begrijpen, dan stap je weer naar de huisarts en vertelt hem ook ALLES! Dan verzeker ik je dat jouw huisarts de nodige stappen gaat ondernemen om jou 'beter' te maken...
Jij zal ook bepaalde dingen in je doen en laten moeten aanpassen en anders leren zien...
Wil jij dit werkelijk serieus verwerken, dan zal je ook soms moeten buigen, kritiek kunnen velen, een 'andere kijk op alles' willen aannemen...Want het is niet allemaal, zoals jij het ziet...Als je dat al kunt erkennen, dan zet je al de eerste stap naar genezing....En dat zal niet meevallen Natasja...Daar zal je 'diep' voor moeten gaan, kost veel tranen en hartenpijn...Maar dat ben jij meer dan waard, toch? Waard om een lieve en zorgzame moeder te worden voor je eigen kindje, een mooie relatie met 'n lieve man, een gezinnetje..
Als jij werkelijk diep in je hart, ooit een 'moeder' wil worden die liefde wil ontvangen en geven, zal je daar NU aan moeten werken...met alle shitellende waar het mee gepaard zal gaan op de koop toe....
Het IS moeilijk Natasja..dat zal niemand bestrijden...en in de spiegel kijken of je open gooien met het risico gekwetst te raken IS heel moeilijk om te doen...maar het is de enige weg om te gaan...dat is groeien, dat is ervaren, dat is sterker worden, leren incasseren...
Volwassen worden...
JIJ moet JOUW doel voor ogen krijgen en er naar toe willen vechten...niemand anders..
Wil je worden wat je wil worden? Maak plannen, heb wensen,creeer een doel...Zie je zelf in een mooi huis,fantastische vent, goede baan, lief kindje, auto voor de deur, fantastische vacanties, hobbies....
Allemaal voor jou Natasja.....Allemaal in jou bereik....Zie je het voor je?
Als je het kunt zien, is er al licht aan het einde van de tunnel...het begin heeft al een einde gekrgen..Alles komt op zijn pootjes terecht...JIJ kom op je pootjes terecht...
Geloof kan ik je niet schenken, maar je moet het wel in je hebben om dit te kunnen dragen...
Geloof in jezelf Natasja....Geloof jij in jezelf? ........

IK WEL!.....Natasja...IK WEL....IK geloof dat jij dat zal bereiken...

Ik hoop dat je wat aan mijn schrijven heb.....

Een dikke knuffel van mij, FreeSpirit

Ik ben slechts jou in een andere vorm...

Natasja,

Heb je blog eens goed gelezen en ook de diverse reacties daarop.
Je hebt hulp nodig, en ook wel erg snel.
Je verdrinkt ik je eigen sores, en iedereen en alles is de schuld daarvan.
Dat vind ik een beetje kort door de bocht, en alhoewel ik weet dat je nog vrij jong bent, houdt dat niet in, dat je je eigen verantwoordelijkheid niet uit de weg kan gaan.

Een kind, want dat ben je in principe nog, wil een kind. Alsof je een stuk speelgoed aanschaft in de winkel. Dat gaat natuurlijk zo niet werken, en dat weet je zelf ook wel, toch?

Mijn advies, ga hulp zoeken, en probeer daarmee de rust in je onstabiele leventje weer te vinden of terug tevinden.
Er is niemand die jou kapot maakt, dat doe je jezelf aan.
Iedereen heeft het beste met je voor, ook al zie je bepaalde dingen anders.

Kom op meid, je bent nog jong, je kunt nog alles van je leven maken.
Hoe diep een mens ook zit, als je werkt aan jezelf, en positief de dingen benaderd, is er altijd licht aan het einde van de tunnel.
Maar dat ligt helemaal aan je zelf.

Ron

Er is geen weg terug, je moet er verder doorheen!

Beste Natasja

Je schrijft vol emoties. Dat voelt iedereen aan je schrijfstijl. Je zit niet lekker in je vel en denkt aan zelfmoord. Je wil het niet echt, het is eigenlijk een schreeuw om hulp. Je weet ook al, dat je als je in die emotie zit, dat je dan afleiding moet zoeken. Bv op de chat gaan of een koude douche nemen, dat is heel goed.

Je snijd je zelf om geen pijn te voelen. Je hebt dromen of gewaarwordingen en merkt dat je ogen nog open zijn. Dit zijn hele serieuze problemen meisje en daarbij komt dat je bijna niemand vertrouwt. Dat is logisch gezien je verleden, maar het veroorzaakt ook deels een een stuk verzet vanuit jouw kant. Daar kun je door je pijnlijke situatie niets aan doen, maar het blokkeert jouw weg om goede hulp te vinden. Bv je durft niet alles te vertellen aan een hulpverlener, omdat je hem of haar niet durft te vertrouwen. Ik denk dat je huisarts of een jongerenopvang of crisiteam, jou verder kan helpen. Maar dan moet je echt alles vertellen, dan zullen ze je ook heel serieus nemen en meteen hulp inschakelen. Echt alles en dat is niet makkelijk, maar wel nodig. De financiele kant speelt dan geen rol meer en als je opgenomen wilt worden, weten zij de manieren. Dan is toestemming van je ouders wellicht niet of nauwelijks nodig, zij praten dan met hen, zonder dat ze dingen vertellen die jij niet wilt. Zij hebben allen beroepsgeheim, dus je verhaal is veilig.

Als mensen hier zeggen, dat je jezelf voor een stukje stuk maakt door wat je aantrekt in het leven, bedoelen ze niet dat ze niet geloven dat je veel ellende hebt gehad. Dat heb je inderdaad!!!!! Dat zien ze ook maar ze zien ook dat je het kan gaan voorkomen in de toemost door anders in het leven te gaan staan. Ze zeggen het om je te helpne en niet om je pijn te doen. Want je hebt heel veel meegemaakt en dat zien ze ook en wel zoveel dat het bijna "gewoon" voor je is geworden. Gewoon, dat je mensen, die lieve en vertrouwde dingen zeggen, snel gelooft. Maar die mensen zien jouw zwakke plek en gebruiken dat op een heel gemene manier. Die mensen laten je in the end vallen of gebruiken je, dat bedoelen ze hier op de site met je trekt (met de beste bedoelingen dus) de verkeerde mensen aan. Althans de kans is groot.

Een goede psycholoog kan jou leren, hoe je het kaf van het koren kan scheiden en kan jou ook leren dat respect en liefde iets anders is dan pijn. Ik zal het je uitleggen, door alles wat je meegemaakt hebt, heb je om een beetje liefde te krijgen moeten knokken en dan kreeg je wel wat liefde of aandacht, maar ook veel verdriet en pijn. Als je nu pijn krijgt via iemand denk je: die zal wel van me houden, dat doet hij of zij uit liefde, want zo ben je het gewend. Dus omdat je het herkent. Misschien een wat simpel voorbeeld om het te verduidelijken, een moeder met heel veel problemen die een kind heeft en af en toe gek wordt van haar problemen, zal haar kind een klap geven als het teveel huilt. Het kind denkt mama vindt mij niet lief. Dan later krijgt de moeder spijt het kind is dan al ff stil en de moeder haalt het kind aan, troost het en zegt: Zo heeft mama het niet bedoelt. Het kin ddenkt ik mag niet huilen en niet mijn emoties laten zien. Als dit nu te vaak gebeurd associeert het kind slaag ook met een vorm van liefde. Want daarna als ze het goed doet komt immers de beloning. Dus later als ze een man heeft die haar slaat en spijt heeft, ziet ze dat als echte liefde. Als hij haar slaat omdat hij bv teveel gedronken heeft en al zijn geld kwijt is geraakt, zal zij alleen maar haar best doen hem te pleasen. Als hij dan zegt: ik heb spijt, is het goed. Dan denkt ze : Kijk hij houdt wel van me en kan er ook niets aan doen en dat kan hij dus wel. Ze zal hem nooit kunnen zeggen gvd je maakt alles op in de kroeg en onze kinderen dan? Misschien is dat dan ook zo, dat hij van haar houdt, maar het is niet de manier. Daar wordt ze nooit zeker en zelfstandig van, maar eerder bang, bang dingen fout te doen. Okay een heel eenvoudige manier om het uit te leggen maar ik hoop dat je het een beetje snapt?

Dus het is een heel moeilijk proces om te leren, dat echte liefde heel warm en mooi is en dat de ander echt naar je luistert, niet met slaag of vernedering of zo iets gepaard gaat.

Je bent 'n aantal keren verkracht en diep in je zit een stemmetje dat zegt: ik ben niet de moeite waard, vermoed ik, daarom zeg je ook dat je niet meer wil leven, dat doet je geest. Jij moet nu leren dat je er niets aan kan doen, maar wel vanaf nu erger kan leren voorkomen, samen met een persoon die je vertrouwd, bv een psycholoog. Want de verkrachter, die volwassen was heeft jouw jongheid en onervarenheid misbruikt. Dat is heel fout van hem, maar jij kan leren hoe je die mensen eerder door kan hebben en dan uit de weg kan gaan. Je kan leren dat je de moeite waard bent, snap je een beetje wat ik uitleg?????

Dan wil je een kind. Dat geeft je zonnestaralen en ik weet dat je heel goed kan zorgen voor jezelf en je kindje. Maar wat je niet kan en daar kun je niets aan doen, is voorkomen dat je kindje jouw pijn voelt. Een kind voelt heel veel aan en als zijn of haar mama niet helemaal gelukkig is, dan voelt een kind dat en neemt hij dat mee als hij volwassen is. Dan heeft hij/zij daar nog last van en weet je hoe ik dit weet, omdat mijn moeder heel veel problemen had. Andere dan jou hoor en ik draag dat tot op de dag van vandaag mee en weet je meisje als mijn ma mij niet genomen had of later pas, als ze sterker was, was ik ook een ander mens geweest. Veel gelukkiger door een sterke moeder, die een sterk persoon voortbrengt. Zo gaat t in het leven, kijk ze heeft me echt heel veel liefde gegeven, echt waar maar haar pijn en verdriet', daar leef ik nog mee. Ik heb nog steeds zo veel verdriet en pijn en kan er niet echt bij waarom ik zo gevoelig ben geworden. Maar daar ligt de kern. Snap je wat men je hier duidelijk wil maken? Het zal jouw kindje tekenen uiteindelijk. Je zal het willen verstoppen, je verdriet, maar een kindje voelt dat en dan kun je het later uitleggen, maar dat kindje heeft daar niet zo heel veel aan. De emoties zijn dan al in haar of hem geslopen, snap je dat een beetje? Ik probeer het voor jou zo helder mogelijk uit te leggen. Je moet doen wat je wilt, maar ik hoop dat je over deze dingen even wil nadenken en als je het niet snapt vraag het dan okay?

Wat er gisteren gebeurd is met die handen over je lichaam, die je voelde en de stemmen die je hoorde, kan een psychose zijn. Maar het kan ook heel zware paniek zijn geweest. Eerlijk gezegd denk ik dat je dat tegen de huisarts of psycholoog moet vertellen, die kan je er veel meer over uitleggen.

Dat je je verkracht voelt door je ex, is logisch. Kijk hij wil je geen echte oprechte aandacht geven, hij wil je commanderen en onderdrukken. Hij wil zijn macht laten zien, net als een verkrachter geen respect heeft voor een vrouw, maar zijn macht wil laten zien door haar pijn te doen en lichamelijk en/of geestelijk te kwetsen en beschadigen. Hij vroeg je intieme delen te laten zien en handelingen uit te voeren. Je hebt heel goed gehandeld door hem te zeggen het niet meer te willen. Gelukkig heb je niet gedacht, hij doet dit omdat hij van me houdt, want nee hij houdt niet van je, als hij je op een kwetsbaar moment zoiets vraagt. Als hij van je hield, had hij gevraagd hoe voel je je. Dan had hij gezegd ik snap na het gedoe op msn dat je me niet vertrouwd en was hij gaan uitzoeken wie dan op zijn msn botte dingen tegen jou had gezegd.

Je vraagt waarom overkomt me dit steeds? Je trekt dus onbewust dat soort mensen/mannen aan en dat wil je niet, maar het is zo gewoon voor je. Je onbewuste herkent het ergens als liefde. Alleen daarom kan een goede therapeut je leren hiervan los te komen en andere keuzes te maken. Weet je wat dan? Dan gaat de zon echt schijnen en kun je de wereld op zo een andere manier zien. Een manier die je tot nu toe nog nooit gezien hebt, misschien wil je dat heel graag proberen. Maar het vraagt heel veel geduld en inzet van jou.

Heel veel sterkte, ik hoop dat je begrijpt dat jouw verhaal me aangreep en ik heb geprobeerd zo goed en kwaad mogelijk alles uit te leggen, om je tot denken aan te zetten. Ik hoop dat je hele wijze beslissingen gaat nemen en weet je als je straks goede hulp hebt en je wil nog steeds een kindje, dan kunnen zij je daar ook weer in steunen,

Sterkte eeffie

ben best geschrokken van je verhaal, heb echt verschrikkelijk met je te doen. hoop voor je dat je echte goedie hulp krijgt en verder sluit ik me helemaal aan bij eeffie. kan het niet beter vertellen.
je kunt me ook maile moniekie_44@hotmail.com

heel erg veel sterkte meid

veel liefs angel eyes

ik zal niet doen, alsof ik weet hoe je je voelt, maar mijn jeugd was (om andere redenen dan de jouwe) ook niet echt prettig, eerlijk gezegd vind ik het nog moeilijk om erover te praten, en dat doe ik NU ook niet. Wat iedereen zegt is waar, ga hulp zoeken, laat je niet wegsturen, bij mij heeft het geholpen. De eerste keer werd ik ook zo'n beetje weggestuurd, maar daarna ben ik NOG een keer teruggegaan en ben niet meer weggegaan totdat ze me serieus namen, dat is de eerste keer dat ik NIET over me heen liet lopen en het heeft geholpen. Ik was mn ei kwijt, en hun hebben me advies gegeven; ja, uiteindelijk moet je het allemaal zelf doen, dat is waar, maar je gaat er wel steviger door in je schoenen staan!!! Hun hebben me geholpen en de sport heeft de rest gedaan, zelfvertrouwen en geloven in jezelf, dat is belangrijk!!! En je hebt er niet alleen nu iets aan, maar je hele leven, je leert met bepaalde dingen omgaan. Weet je, 1 ding wat ze zeiden heeft me toen erg aan het denken gezet en heeft er voor gezorgd dat ik nu heel anders in het leven ging staan, zal me ook altijd bijblijven (letterlijk citaat): "Bedenk je dat de wereld 6 miljard mensen heeft, er is ALTIJD iemand die het slechter heeft dan jij". Niemand kan je natuurlijk dwingen, maar GA gewoon. Echt, niet iedereen bedoelt het kwaad. En dan nu... ACTIE

grtz, zwemmertje

Is it not beautiful to watch the sunrise?