Hoe het gaat?
Tja, wat zal ik zeggen... Ondanks alle ellende mis ik hem. Vooral hoe hij in het begin was, hoor. Maar het idee dat hij nu weer zo'n leuke man is bij iemand anders steekt me enorm.
Het feit dat hij ook blijkbaar echt klaar is met mij is ook moeilijk. Sinds het bewuste mailtje heb ik niks meer van hem gehoord. Ook niks van me laten horen.
Vanavond college, ik hoop maar dat ik hem niet tegen kom, dat lijkt me echt beter.
En als ik hem tegen kom dan hoop ik dat hij niet tegen me gaat praten, want ik heb geen idee hoe ik reageer.

Het erge van alles vind ik nog dat ik me blijkbaar zo vergist heb. Ik dacht echt dat hij een lieve, gevoelige, zorgzame en bijzondere man was. Dat was hij ook in het begin. Niks lijkt daar van over te zijn.

Ik weet dat ik nu vooral de focus op mezelf moet leggen en moet accepteren dat het nu voorgoed voorbij is, maar dat blijft maar zo moeilijk. Ik accepteer het eigenlijk nog steeds niet. Er zit nog een steeds een ontkennend stemmetje in mijn hoofd, dat zegt: Hij komt wel weer terug.
Maar ja, moet ik daar dan op gaan zitten wachten??
Dat wil ik niet. Ik wil gewoon weer gelukkig zijn en genieten van alle leuke dingen in mijn leven.
Dingen die niks met hem te maken hebben. En in mijn dagelijks bestaan verandert er heel weinig, er ontbreken alleen hier en daar wat smsjes en mailtjes. That's it.

Vind het wat jammer om te merken dat ik iemand mis die me eigenlijk zo behandeld heeft. Betekent dat ik het nodige te doen heb aan mijn eigenwaarde. Dus dat wordt dan het uitgangspunt voor de komende tijd!