Hey Niels,

Ik heb net je verhaal gelezen en herken er heel veel van mijn situatie in. Ik denk niet dat er een vaste manier bestaat om hier mee om te gaan. Maar het zal ooit wel beteren. Ook al ziet het er nu zo niet uit en eerlijk gezegd, ik heb het er ook moeilijk mee om het te geloven. Maar lees wat de mensen hier schrijven. Dan merk je ook wel dat het goed komt. Stort regelmatig je hart hier maar uit. Dat helpt ook.

Sterkte!

Ik weet niet of ik de enige ben die dit nu voelt maar ik begin gewoon kwaad te worden als ik lees dat er weer iemand in de steek is gelaten. Hopsekee, ik ben verliefd op een ander, doei doei en zoek het uit. Niet ff wachten, nee meteen het bed in met een ander, zit meestal, zo blijkt (ook bij mijn ex), nog geen week tussen en dan vooral niet denken aan de persoon die je laat barsten, na een aantal of misschien wel vele jaren. Om pisnijdig van te worden. En het geeft mijn geen goed gevoel over de toekomst. Straks tref ik weer zo'n sn.l met kuren, die denkt dat zij het allemaal wel weet en dat alles vanzelf moet gaan. Daar bedank ik voor, maar ja, je ziet het toch niet van te voren en mensen veranderen gedurende hun leven. Sommige ten goede en andere, nou ja, laten we het over die anderen maar niet hebben.

Sterkte NielsdeR, ik leef met je mee. Het is herkenbaar, 1e liefde, denken dat je diegene hebt gevonden waar je mee oud wordt. Maakt het misschien wel extra pijnlijk. Zo voelt dat bij mij althans. Het enige wat ik je als advies kan meegeven is uit je gevoelens, hoe die ook zijn. Kwaad, verdietig, of wat dan ook. Niet opkroppen. Je zult nog vele fases doorgaan en sommige fases misschien wel meerdere malen. Verder moeten we het kennelijk van de tijd hebben. Ik hoop dat je er snel uitkomt.

Ja, ik herken alles. Het is allemaal heel moeilijk maar de enige weg is toch voorwaarts. Ik zelf zit ook steeds achterom te kijken, hoe mooi het allemaal niet was. Je vergeet bijna de mindere kanten van je relatie. Een aantal vrienden van mij hebben mij keihard een spiegel voor gehouden. Dit was heel confronterend voor mij. Eigenlijk accepteerde ik de hele situatie nog niet want mijn gevoel gaf aan dat ik haar terug wil. Door deze confrontatie ben ik me wel bewust geworden dat ik alleen verder moet. Dat ik er weer wat van moet maken hoe moeilijk het ook is. Ik heb het er soms echt heel moeilijk mee, want dat is je gevoel. Ik zelf heb mij in mijn relatie heel afhankelijk opgesteld. Veel gezamenlijke vrienden en weinig eigen vrienden. Dat is nu allemaal weggevallen wat het allemaal weer moeilijker maakt. Maar wat moet je? Thuis alleen zitten? Nee, ik ben meer waard. Ik wil ook weer gelukkig worden dus ik moet weer wat gaan doen. Ik ga lid worden van een sportvereniging en ga naar de fitnessclub. Misschien ook maar weer eens alleen naar de film en op een terras zitten. Allemaal niet ideaal maar je moet verder. Dat is de enige manier om het achter je te laten. Dingen doen, of je ze nu leuk vindt of niet maar je moet iets doen. Geef weer structuur aan je leven. Ik weet het, het is allemaal heel moeilijk. Ik heb ook mijn ups en downs maar ja we maken maar het beste er van. Probeer nooit te vluchten voor je gevoelens want ooit kom je ze weer tegen.

Hi Niels,

Wat een klap in je gezicht moet je hebben gekregen zeg. Ik lees hier zoveel dat mensen elkaar veels te snel verlaten. Niet knokken, je er tegen verzetten maar gewoon zo makkelijk je biezen pakken. Niet te begrijpen. De mensen zouden eens wat meer moeten waarderen wat ze hebben, en niet altijd denken dat het gras aan de overkant groener is! En vaak komen ze er vroeg of laat ook wel achter... Spreek uit eigen ervaring. Ik ben ook eens gedumpt na een relatie van zes jaar en achteraf gezien kwamen de spijtbetuigingen eruit! Twee jaar later weliswaar...maar toch.

Hoe moet je hiermee omgaan vraag je... Dat is zo verschillend per individu. Voor de een is het de oplossing op je agenda vol te plannen en de ander heeft een periode van tijd voor zichzelf nodig.
Uit in ieder geval al je emoties.. wat voor een het dan ook moge zijn. Veel praten, schrijven, gedachtes met andere mensen erover uitwisselen is erg fijn. Dat werkt bij mij erg verlichtend. Want als ik het uit, dan voelt het alsof er weer een stukje uit mijn lichaam verlaat!
Helaas zul je hier gewoon doorheen moeten, door de zure appel heen moeten bijten, om er vervolgens wel veel en veel sterker uit te komen hoor! Denk niet dat het nooit over zal gaan, dat alleen zij je gelukkig kan maken want dat is niet zo.

Hoop dat je er iets aan hebt en ik wens je heel veel sterkte. En net wat je zegt, het is inderdaad een kwestie van tijd!!!!