Ik ben niet echt een schrijfster. Dus waarschijnlijk zal deze blog niet zo heel lang zijn. Toch niet in vergelijking met de blogs die ik intussen vluchtig gelezen heb.
Ik ben er 22 en hij is er 50. En ik ben smoorverliefd op hem.
Nu de situatie, waarom een meisje van 22 op een man van 50 verliefd is geworden.
Het is eigenlijk allemaal 4 jaar geleden begonnen. De eerste keer dat ik hem zag.
Dat was in augustus op de bus. We hadden een gemeenschappelijke kennis. Hij was onderweg naar zijn werk, evenals ik. We hebben elkaar toen eigenlijk nauwelijks gesproken.
Anderhalf jaar later, dus januari 2012 heb ik hem opnieuw gezien, beetje gepraat. Hij was op dat moment aan het werk.
Ik voelde toen al een soort aantrekkingskracht, maar zeker nog geen liefde. Trouwens toen ik hoorde dat hij getrouwd was, was ik wel beetje teleurgesteld, maar er waren geen potten gebroken.
Nu dit jaar in maart kwam ik hem weer tegen. Hij vertelde toen mij dat hij momenteel apart woont, omdat hij niet meer welkom was thuis. Niet door zijn vrouw, want die ziet hij graag. Maar door zijn stiefdochter, die de thuissituatie ondraaglijk maakte. We hebben toen elkaars gsm nummers gewisseld, zonder echte bijbedoelingen. En ook af gesproken om es iets te gaan drinken en bij te kletsen.
Die avond kreeg ik sms van hem, waaruit bleek dat hij wel meer wilde dan enkel kletsen, maar wel met alle respect. Ik kon toen niet weg en vertelde ook dat we elkaar wel snel zouden zien (die gemaakte afspraak).
maar hij bleef wel regelmatig smsje sturen die avond, de zondag avond ook , gewoon zomaar.
Nu ik was nog steeds niet verliefd, maar iets drinken met hem zag ik wel zitten, als vrienden. Hij vertelde toen mij dat hij gevoelens voor mij had, maar die waren nog niet wederzijds, toen toch niet.
Ik was wel heel graag bij hem. We hebben sinds maart dan na de 'terug' ontmoeting, regelmatig gezien (afgesproken dus).
En mijn gevoelens zijn dan beginnen komen in april.
Toen begon hij te twijfelen, wou hij stoppen met mij, ons, maar na een paar dagen, wou hij mij terug,
De periode dat het goed ging was in het begin toch aantal weken, maar telkens weer begint hij weer te twijfelen,
en die periodes van twijfelen kwamen steeds dichter op elkaar.
Maar ik voelde wel, nog voordat hij iets stuurde dat er iets niet klopte. Het aantal smsjes dat hij naar mij stuurde verminderde ook drastisch, naar laat ons zeggen 40 per dag, naar bijna geen per dag, als ik hem een dag niet hoorde, stuurde ik zelf maar sms. Dat is 1 van de zaken waaraan ik wist dat er 'onweer' op komst is.
Nu hij is nog steeds getrouwd, maar woont apart. Hij ziet zijn vrouw heel graag, maar waarom is hij dan iets met mij begonnen? Hij zegt ook dat hij mij graag ziet. Hij noemt mij zijn engel, maar een engel behandel je toch ook anders?
Hij gaf mij wel de sleutel van zijn appartement in april, ik wou, bij 'onweer' de sleutel terug geven, maar dat wou hij niet.
En ik weet ook zaken van hem, die zijn vrouw niet weet.
Ik snap de mannen niet meer, en dan zeggen de mannen dat vrouwen ingewikkelde wezens zijn...