En misschien ook wel niet.... Ik zit weer eens in dubio.... Ik zal voor de aanwezigen onder ons even de situatie schetsen:

Tussen mij en Joris gaat het de laatste tijd eigenlijk best goed. Vrij rustig op wat discussies na, maar niks noemenswaardigs.

Een paar weken geleden was Joris weer eens kaarten op vrijdagavond. Hij had die dag gewerkt en was aardig moe, maar vroeg mij of ik zijn dochter na mijn werk gelijk op wilde halen, zodat hij haar nog even kon zien voordat hij ging kaarten. Ik vroeg of het ook ok was als ik haar na het eten ophaalde. Ik had immers ook de hele week gewerkt en om nou op vrijdagmiddag de spits in te rijden zag ik ook niet zitten. Joris vond dit een heel slecht idee en werd er boos om, waardoor ik (jaja hoe neerbuigend) besloot gelijk na mijn werk maar haar op te gaan halen. Joris zijn nichtje wilde graag met me meerijden, dus die moest ik ook nog even ophalen voor die tijd. Uiteindelijk natuurlijk vet in de spits, nog niet gegeten en Joris zat vrolijk aan het bier op zijn werk. Toen hij doorhad dat ik het niet ging redden om nog thuis te zijn voordat hij zou gaan kaarten, besloot hij maar gelijk naar het kaarten te gaan, en moest ik daar maar even langskomen om geld af te gooien. Toen ik uiteindelijk om 9 uur s'avonds daar aankwam, gaf hij zijn dochter een knuffel, kreeg ik een zoen en ging ik weer weg na geld af te hebben gegeven. Om half 10 zat ik eindelijk aan mijn avondeten....

Toen ik bij het kaarten langskwam zei Joris tegen me: Ik zie je straks! Kaarten duurt tot 11 uur.... Daarna was hij dus nog mee de kroeg in gegaan (zonder dat even mee te delen ofzo... Want "zijn telefoon was leeg"). De kroeg gaat om 2 uur dicht.... Joris kwam om 5 uur straalbezopen thuis.... Iets over dat hij met zijn vader in de kroeg zat, en die kende de eigenaar en mocht nog even blijven gokken (3 uur lang... uhu....).... En ik maar stressed out op de bank aan het wachten... Want slapen kan ik niet op dat moment.....

Anyway, ik besloot dit te laten voor wat het was (ja... alweer)......

Eigenlijk ging het de laatste tijd verder goed tussen ons. Het werd weliswaar weer gezellig in huis en we trokken naar elkaar toe. Zelfs ons seksleven nam weer toe, en we zaten allebei weer lekkerder in onze vel.

Tot gisteren. Zowel Joris als ik kwamen vrolijk uit ons werk. Joris had even boodschappen gehaald, en ik was al thuis bezig met de huishoudelijke dingen. Samen even eten gekookt en gegeten. Niks aan de hand zou je zeggen. Ik had Joris mijn pinpas meegegeven (mensen die mijn voorgaande blog kennen snappen dat dit voor mij echt heel spannend is) om zijn ov chipkaart op te laden. Ik kon dus zelf geen boodschappen doen dus vroeg dat aan Joris. Stuurde een lijstje door. Toen Joris thuis kwam had hij spul voor zijn kalknagels gehaald... € 28,= ..... Ik had het persoonlijk niet meegenomen en een andere oplossing gezocht. Ook had hij een kadootje voor me meegenomen... Een lekker luchtje... Hij zei nog: Ik weet wel dat het van je eigen geld is, maar het gaat om het gebaar. Financieel zitten we deze maand niet heel erg ruim, maar ik besloot het maar te laten voor wat het was en er een keer niet om te zeuren (want dat doe ik volgens hem sowieso al teveel).

Gisteravond zaten we samen op de bank een serie te kijken. Joris heeft sinds een week weer even werk via een uitzendbureau. Ook volgende week moet hij de hele week werken (muv koninginnedag) en daarna weer een week niet. Toevallig kwam er een reclame voorbij van Preston Palace waarop Joris reageerde: Ow, daar kunnen we ook wel een keer heen gaan saampjes. Ik viel bijna van de bank....

Dus terwijl Joris op de bank zit zegt hij op een gegeven moment: Ik ga morgen maar eens een ticket boeken... Waarop ik hem vraag waarheen. Hij zegt: Ja, naar mijn oom in Parijs... Ik heb afgesproken dat ik er 6 mei heenga.... UHHHH PARDON???????? Ik wist van niks? Ok ok, niet gelijk stressen dacht ik... Dus ik zeg: Zou je dat misschien niet beter een andere maand doen, want we hebben nogal wat extra kosten deze maand, dus het komt financieel niet zo goed uit..... Waarop Joris helemaal uit zijn slof schiet..... Hij verteld me dat hij het helemaal zat is met me, dat ik een teringwijf ben en overal nee op zeg. Maar over een paar maanden heeft hij toch weer zijn eigen inkomen, dus dan kan hij zelf een huis gaan huren en dan ben ik van de extra kosten af.... Ik luister naar het kleine kind wat Joris neerzet, en besluit maar gewoon op te staan en mezelf uit de situatie te halen.... Zo kwaad dat ik de tranen in mijn ogen voelde springen van boosheid.....

Ik zeg altijd nee????????????? Godverdomme 2 jaar lang alles alleen betaald. Hij had geen inkomen (en nee, ook geen uitkering), dus ik betaalde alles... Van zijn shag tot aan zijn eten.... En elk salaris wat hij had verdween... Aan drugs, drank of weet ik veel wat voor onzin.... In elk geval niet naar de rekeningen. En toen hij nog aan de drugs zat werd zelfs geld van mij gejat waar ik nooit over gezeikt heb.... Maar nu knapte dat draadje toch echt ff..... In korte tijd hebben we 2 aquariums, een nieuwe bank, een nieuw kleed, een playstation 3 met weet ik hoeveel spellen, een nieuwe salontafel, een nieuw stapelbed en weet ik hoeveel vis spullen aangeschaft.... Om maar even een greep te doen uit de ideeën van Joris waar ik geen nee op gezegd heb... En dat is alleen maar in de periode van december tot aan nu..... En dan hebben we het nog niet over de nieuwe kleding die Joris nodig had, zijn rijbewijs die hij van mijn vakantiegeld kan gaan halen en de luchtjes die Joris graag wilde.... Maar als meneer een keer nee krijgt, verandert hij in een klein kind wat gaat stampvoeten....

Joris is bezig zijn financiële situatie op de rit te zetten met behulp van zijn familie en instanties. Hier ben ik heel blij om, en om mij hier niet bij te betrekken is de snelste weg nu voor Joris om zelf een huis te huren. Een huis waar hij naar eigen zeggen niet van plan is in te gaan wonen, maar wat voor de instanties wel een vereiste is... Nou hier kan ik heel goed inkomen... Maar nu ineens begon meneer keihard te roepen dat ie over een paar maanden toch een eigen huis ging huren dus ik dan van alle extra kosten af was???? Is hij een escape aan het plannen ofzo en zit hij nu noodgedwongen de laatste maanden bij mij uit??? Dacht ik dat het beter ging, maar was dat slechts een illusie om de goede vrede maar te bewaren????

Dus terwijl ik mezelf in de keuken boos stond te maken en mezelf van alles af stond te vragen kwam Joris naar de keuken. "De kat sprong ineens in het raam..." zegt Joris... Ik zeg: "Leuk". Waarop Joris vraagt of ik nu misschien weer ff normaal kan doen.... Waarop ik zeg: IK??? Jij..... Waarop Joris me aankijkt en zegt: "Ik ben jou zo zat aan het worden he"... Waarna Joris wegloopt en weer naar de woonkamer gaat. Mooi.... Ik ga weer door met de afwas en de was... Sta terwijl ik boos ben toch de boterhammetjes van Joris te smeren, en schil nog even de aardappels.

Terwijl ik mezelf klaar sta te maken om naar bed te gaan komt Joris naar de slaapkamer. Hij gaat ook naar bed. Ik ben nog even bezig in de badkamer en ga daarna naast Joris in bed liggen. "Welterusten" zegt Joris. Ik zeg niks terug. Na een tijdje slaat Joris zijn arm om me heen... Joris zegt nooit sorry... Joris doet gewoon ineens weer normaal, en dat is dan zijn manier van sorry zeggen. Zwak als ik ben kruip ik tegen Joris aan.... Joris vraagt me of ik zijn rug wil kriebelen... Ik heb hier na de voorgaande gebeurtenissen natuurlijk geen zin in dus weiger dit... Na een paar keer "lieffie" "schatje" wordt Joris boos.... "Donder op dan joh, teringwijf". Als een blad aan een boom slaat Joris elke keer om.... Kan me niet indenken dat Joris weer aan de drugs zit, maar dit doet me er wel behoorlijk aan denken. Die stemmingswisselingen. Terwijl ik me omdraai om te gaan slapen zegt Joris nog: "En ik kwam nog wel zo vrolijk uit mijn werk". Ja... ik ook... dacht ik.....

Vanochtend was Joris al weg voordat ik uit bed kwam. Dat is elke ochtend zo, maar meestal is Joris heel slecht in het rekening houden met slapende mensen. Doet hij gewoon het grote licht aan en doucht me de radio aan. Vanochtend niet.... Hij douchte zonder muziek, liep op zijn tenen door onze slaapkamer en toen hij heel even het licht aan deed om zijn zomerjas in de kast te zoeken fluisterde hij: "Sorry, ik zoek mijn zomerjas". Daarna tot op heden niks meer gehoord van Joris.

Ik ken Joris langer dan vandaag.... Of straks belt of appt ie ineens alsof er niks aan de hand is, of als ik vanmiddag thuis komt doet ie daar alsof er niks gebeurd is..... Ik zit mezelf te bedenken... Zal ik hem eens een simpel lijstje geven van dingen die betaald moeten worden. Om hem een idee te geven van wat er eigenlijk uitgaat elke maand en dat ik dus heus niet zomaar zeik??? Een lijstje sturen van dingen waar ik geen nee op gezegd heb om te laten zien dat er genoeg dingen zijn die hij wel erdoor krijgt? Of moet ik maar gewoon niks laten horen..... Om vervolgens vanmiddag ook te doen alsof er niks gebeurd is...... Alweer.... Ik ben gelukkig heel rustig vandaag... Voel me zelf ergens wel vrolijk... Maar ben ik rustig omdat ik weet dat het toch wel weer goedkomt? Of ben ik rustig omdat ik vrede heb met hoe dit ook afloopt?

Misschien moet ik het maar gewoon op gaan geven.... In de 2 jaar dat we samenwonen is er telkens iets geweest. Ik heb teveel gegeven te weinig genomen. Ik ben al 2 jaar aan het vechten... Tegen drugs, drank, vreemdgaan, stelen, slaan.... En natuurlijk gaat het tussendoor periodes enorm goed... Maar ik ben bang dat hij weinig verandert is in veel opzichten.... Dat blijkt maar weer uit zijn uitgavepatroon als ik mijn pinpas een keer noodgedwongen meegeef.... Ik bedoel... Wanneer houdt het op? Ben ik niet tegen beter weten in door aan het gaan? Gaat dit niet teveel ten kostte van mezelf? Ik ben het zat om nachten op te zitten wachten op hem.... Ik ben het zat om continu te vechten... Ik ben op... Geestelijk en lichamelijk... Maar voel me toch heel sterk.... Laat de boel maar klappen... Scheelt een hoop stress en financieel scheelt het me ook enorm.... En aan de andere kant... Heb ik dan al die tijd voor niks gevochten??? Ik houd helaas van die jongen... Maar begin nu ook net weer het maatjesgevoel terug te krijgen. We trekken net weer naar elkaar toe..... Misschien dat het dit keer wel echt gaat worden zoals het hoort? Hij is nu van de drugs en de drank af.... Maar misschien is ook dit weer van korte duur en klappen we straks WEER terug.... Moet ik geen eieren voor mijn geld kiezen om te voorkomen dat hij straks ineens zijn biezen pakt om in zijn nieuwe huis te gaan wonen en ik dan de klap pas krijg???

Terwijl ik dit zit te typen krijg ik een app van Joris: "Hey, ik ga niet naar Parijs 6 mei".... Ik heb nog niet gereageerd.... Suggesties meer dan welkom!!!!