Beste lezers,

Sinds 3 weken is het uit met mijn vriendin en kan haar niet vergeten. Wij zijn 2,5 jaar samen geweest en hebben hiervan 2 jaar samen gewoond. Wij hebben de laatste periode heel veel ruzie gemaakt en heb ook dingen gezegd waar ik achteraf heel veel spijt van heb gehad. Nu op dit moment is ze weer terug verhuisd richting haar ouders en wil ze ook echt geen kans meer geven. Ze zegt dat ze tijd en ruimte nodig heeft om aan haar zelfvertrouwen te werken. In principe hebben we al veel over onze problemen gepraat en heeft ze mij het laatste jaar kans op kans gegeven.

Ze was nadat wij veel ruzie hebben gehad naar haar vriendinnen gegaan en dat weekend kwam ze op zaterdag weer terug. Ik heb toen voor haar gekookt en echt een romantische avond voor haar gemaakt. Zondagochtend ging ze weg naar een dans workshop en toen ze terug kwam maakte ze me wakker. Ze keek me aan en zei ik moet je wat vertellen, ik ga je verlaten. Vervolgens heb ik er alles aan gedaan om haar van gedachten te doen veranderen maar dit heeft helaas niet tot de gewenste reactie geleid.

Ik heb heel veel spijt van de dingen die ik heb gezegd en heb echt het gevoel dat zij mijn droomvrouw is. Helaas heb ik het zelf verpest en kan ik alleen mijzelf de schuld geven van dit hele verhaal wat het extra zwaar maakt. Op dit moment zit ik alleen thuis en hakt het er extra hard in. Ik probeer wel zoveel mogelijk leuke dingen te doen met vrienden maar ze blijft continu door mijn hoofd heenspoken. Wel heb ik haar even gesproken deze week en afgesproken een maand geen contact te houden. Ze vind het zelf ook heel erg maar zegt dat dit echt beter is en dat de relatie met al deze ruzies geen zin heeft en dat ik mijzelf dit eerder had moeten bedenken. Ik kan haar alleen maar gelijk geven maar haar niet loslaten. Ze is zelfs nog voor mijn deur geweest om te kijken hoe het ging en in tranen uitgebarsten. Ze heeft het er zelf ook heel erg moeilijk mee, 2.5 jaar en samenwonen is natuurlijk niks.

Ik voel mezelf zo nutteloos en radeloos op dit moment. Wil mijn bed eigenlijk niet uitkomen omdat het leven op dit moment zonder haar zo zinloos lijkt. Ben veel sociale contacten verloren in de tussentijd en bouw dit wel redelijk snel weer op. Heb bijna iedere dag wel wat te doen maar het vult nooit de leegte op die zij heeft achtergelaten. Sommige delen van het huis staan leeg die wij samen hebben ingericht en dit doet ook iedere keer pijn wanneer ik dit zie. Dit is de vrouw die ik nooit had moeten laten gaan. Ben soms echt respectloos naar haar toe geweest en vind mezelf echt een eikel. Ze zegt wel beidde hebben schuld maar ik ben toch de grootste veroorzaker van het probleem. Wat ik precies heb gezegd zal ik hier niet posten maar ik kan mezelf echt voor mijn kop slaan.

Heb al eerder een relatie gehad van een half jaar waarna ik toen een half jaar in de put zat. Op dit moment weet ik dat deze relatie veel langer zal door blijven werken. Ik ben inmiddels bij de dokter geweest om mij te helpen met mijn problemen omdat ik dit niet nog een keer wil meemaken. Wat iedereen ook zegt de pijn word niet verzacht en kan niet stoppen met aan haar denken. Helaas heb ik haar gisteren nog een whatsapp bericht gestuurd dat ik haar mis. Omdat we hebben afgesproken een maand geen contact te hebben heeft zij niet gereageerd en terecht. Heb ook gezegd dat het egoistisch is om haar te contacteren. Nadat ik dit bericht heb ik haar telefoonnumer( verwijdert om mezelf en haar in bescherming te nemen. Inmiddels heb ik ook al haar berichten op verborgen op facebook gezet.

We hadden ook samen een kat genomen die hier nu nog is en dit doet mij ook enorm veel pijn. Ik kan dat beestje eigenlijk niet meer zien omdat hij aan haar doet denken. Ik word letterlijk helemaal gek en zit echt in een diep zwart gat. Ik probeer hier een beetje mijn problemen van mij af te schrijven en hoop mensen te vinden waar ik ermee over kan praten. Op momenten dat ik veel praat gaat het wel wat beter.

Groeten,

Henk