misschien eens tijd om mijn verhaal hier neer te pennen....4maand geleden heb ik een toffe, leuke, lieve jonge man leren kennen. Heel snel is het uitgegroeid tot een intense liefdesrelatie, we zagen elkaar bijna dagelijks, deden heel veel leuke dingen samen, hij wou mij overal erbij hebben. Ik voelde mij echt als zijn prinsesje, hij belde mij dagelijks soms meerdere keren per dag, hij overlaadde mij met lieve smsjes, kadootjes,....ik genoot echt van al die aandacht.(kwam nog maar net uit een relatie van 16j met de vader van mijn dochter, waar echt geen liefde meer aanwezig was, leefden als broer en zus).

het was wel al eens voorgevallen dat hij een ganse dag niets van zich liet horen, zijn telefoon niet opnam, smsje s niet beantwoordde, tot hij uiteindelijk per sms aangaf dat ik hem effetjes met rust moest laten en dat het niets met mij had te maken maar dat hij soms zich niet goed voelde en dan niets van zich laat horen, dat het een 'gevoel' was waar hij niet tegen kon vechten hoe hard hij dit ook wou. Hij zei mij dan ook dat zijn vorige relatie hierdoor kapot was gegaan omdat dat meisje daar op den duur niet mee kon omgaan. Hij stelde toen ook voor om het bij vrienden te houden omdat ik dit niet verdiende zo'n vriend, en hij bang was om gekwetst te worden als het bij ons uiteindelijk ook op niets zou uitdraaien. Ik zei hem toen dat ik nog niet zomaar wou opgeven, dat ik nog wilde proberen en wel zou zien hoe het zou verlopen. Hij vertelde mij ook dat hij niet op voorhand wist hoelang zo'n bui zou duren, dit kon 1dag zijn tot meerdere weken...De volgende dag belde hij mij al 's morgens vroeg terug op en deed alsof er niets ad hand was en het werd weer even leuk als voordien.

tot 2 weken geleden, we waren samen met nog enkele vrienden op vakantie geweest en na enkele dagen voelde ik een bep afstand van hem, hij werd prikkelbaar, gaf me weinig aandacht kortom ik voelde me rot hierdoor en vroeg hem wat er scheelde. Hij ontkende dat er iets ad hand was, op het einde vd reis gaf hij wel toe dat hij zich terug niet zo goed voelde.

terug thuis bleef hij afstandelijk doen, nam geen initiatief om mij te zien,enz... uiteindelijk heeft hij dan toegegeven dat hij twijfelde aan onze relatie omdat hij er meer van had verwacht, dat het zeker niet aan mij lag maar enkel bij hemzelf, dat hij altijd naar uitdagingen zoekt en dat hij op relationeel gebied nooit gelukkig zal worden zolang hij dit gevoel heeft.

hij zegt het niet met zoveel woorden maar er blijkt toch iets niet helemaal inorde te zijn met hem, ik denk daarbij aan manisch depressiviteit, hij kan soms heel erg vrolijk zijn, praat veel en luid, buitensporig alcholgebruik, en dan op andere momenten heel erg stil, soms heel raar...

maar ondertussen ben ik dus wel gedumpt, voel mij slecht, wil gewoon dat alles terug was zoals voorheen maar aan andere kant besef ik ook dat een leven met hem heel moeilijk zou zijn met al zijn ups en downs.

ikzelf heb sinds de dag dat het uit is nooit geen contact meer met hem gezocht; hij heeft mij wel al 2 keer opgebeld en onze gesprekken gaan dan over alledaagse dingen, we zijn elkaar al 2 keer tegen gekomen bij het uitgaan. De laatste keer was nu dit weekend en hij deed echt raar, zag er depri uit, zei bijna niets en is toen ook zomaar weggelopen van een feestje omdat hij er geen zin in had. Mijn vrienden begrepen het niet, hij die altijd haantje de voorste is, was nu heel stil , heeft tg niemand een woord gezegd.

was er kapot van hem zo te zien, had medelijden met hem, heb hem dan gisteren een sms gestuurd nadat hij mij één had gestuurd om hem te excuseren dat hij zomaar was weggelopen maar dat hij er geen zin in had.
in mijn smsje heb ik hem gezegd dat ik het had aangevoeld dat hij zich niet goed voelde, dat hij altijd bij mij terecht kan, dat ik hem niet zomaar id steek laat en dat ik hoop dat we ooit nog eens een goed gesprek kunnen hebben over onze gevoelens.

ik leef nog altijd met een beetje hoop dat het terug goed zal komen, het gevoel is zo dubbel, begrijp ook niet waarom hij mij nog opbelt of zelfs via sms laat weten dat hij uitgaat en dat we elkaar dan msh zullen zien want uiteindelijk probeert hij ook niet meer. Moet ik hem nu loslaten, is weet het echt niet meer lieve mensen!!