tsjah ingewikkeld allemaal :<

Het is vaak zo dat iemand het zomaar ineenso onverwachts uitmaakt.
Het lijkt me sterk dat die gevoelens zomaar ineens verdwijnen. Ik denk dat de personen die het uitmaken er altijd al een tijdje mee rondlopen in hun hoofd en het al aan het verwerken zijn voordat ze hun partner uiteindelijk vertellen dat ze niet meer verder willen. Hierdoor hebben ze dan al een voorsprong op de ander met verwerken, maar of die verliefde gevoelens voor het andere meisje wel echt zijn?
een jaar en 2 maanden is niet niks natuurlijk. Ik weet hoe erg het aan je knaagt als je machteloos moet toekijken hoe de ander weer verliefd word en jij nog met zoveel verdriet zit, maar of je echt pogingen moet ondernemen om hem terug te winnen? ik denk dat zoiets toch vanzelf moet gaan, anders duw je hem alleen maar meer van je weg lijkt me, maar wie ben ik . En die leegte in je hart dat is onvermijdelijk, maar uiteindelijk ga je weer de lol in andere dingen inzien en word je hart stukje bij beetje weer gevult.

veel sterkte

Dit is toch het eerste goeie ding dat ik gedaan heb sinds mijn vriend het heeft uigemaakt, me op deze site inloggen. Het sterkt me echt dat jullie een reactie geplaatst hebben! Ik heb vandaag ook alweer met een vriendin van me gepraat die net hetzelfde heeft meegemaakt. Het lijkt wel of alle jongens ineens toch de vrijheid terug willen, terwijl ze ongelooflijk gelukkig waren in de relatie. Net als bij mij vertelde mijn vriend me dat hij nog nooit zo gelukkig geweest was, dat hij nooit iemand anders wou en altijd bij mij zou willen blijven, hoe vergeet je zoiets? Het is zo verwarrend allemaal.
In ieder geval, we hebben een gezamelijke hobby die we elke vrijdagavond met onze vrienden doen, dus morgen zie ik hem. Ik ga doen wat iedereen me aanraad, gewoon niet achter hem aanlopen en zorgen dat hij zelf naar me toekomt. Dat is het beste zegt iedereen me. Als we nooit meer samenkomen wil ik toch onze intense vriendschap terug aansterken, want hem helemaal verliezen zou ik nooit aankunnen!
In ieder geval erg bedankt allemaal!

Ik kan begrijpen hoe je je voelt. Ik had 1 jaar en 3 maanden een vriend. Ik was helemaal weg van hem. Toen besloot hij dat we beter even rustig aan konden doen. Hij wilde ook zijn vrijheid terug en was, zoals ik begreep, nog niet toe aan zo'n serieuze relatie. We zouden elkaar een week niet spreken. Maar na 5 dagen belde ik hem op. Hij zei me dat hij niet meer van me hield en me niet had gemist. Ik was kapot. Later is hij hier wel op terug gekomen. Hij hield nog wel van me, maar wilde niet samen verder. Hij wilde vrijheid. 2 weken later ben ik hem gedag gaan zeggen. Dat was het laatste wat ik zou doen. Ik wist dat ik, hoewel ik nog heel veel van hem hield, gewoon verder moest. De volgende dag hoorde ik dat hij al een tijdje (naast mij dus) een vriendin had. Wat nou vrijheid terug? Vanacht kreeg ik een smsje dat hij me miste. Wat moet ik nu?
Hij had eerder al een keer met een ander meisje gezoend, maar hij heeft er toen alles aan gedaan om mij bij hem te houden. Als ik nu terug kijk op onze relatie, zie ik dat hij eigenlijk helemaal niet onwijs lief voor me was. Ik weet ook dat het beter is om niet op hem te reageren. Dat doe ik ook niet. Maar moeilijk vind ik het wel. Hoewel ik weet dat het nooit meer goed zou komen tussen ons (ook al zou hij dat willen) voel ik nog steeds iets heel speciaals voor hem. Ik kan het niet verwoorden. Het is meer of anders dan 'houden van'. Ik vind het moeilijk te bedenken dat ik niet meer elke ochtend naast hem wakker kan worden.
Jongens zijn soms echt niet te begrijpen. Ik hoop dat het inmiddels iets beter met je gaat. En dat je er zo snel mogelijk over heen bent. Het is een moeilijk strijd, maar het is er niet een waarbij je kan opgeven. Laat je niet kennen naar hem toe. Hij weet waarschijnlijk dat jij nog van hem houdt. Als hij jou terug wilt zal hij dat zeker laten weten. Maar hij is jou niet waard. Je moet een jongen hebben die voor jou door het vuur gaat, alles voor je doet. Een jongen die net zoveel van jou houdt als jij van hem. Iemand die jou voor geen goud zou laten gaan. Dat is wat mij steeds verteld wordt.
Ik weet dat het heel moeilijk is, maar denk aan jezelf aan hoe jij hier het beste uit zou komen. Zorg dat je veel afleiding hebt. En als je hem tegen komt, doe dan wat jij denkt dat het beste is. Ook al zou je hem gelijk om zijn hals willen vliegen, dat zal je later alleen maar weer pijn doen. Probeer zoveel mogelijk goede dingen te bedenken die er zijn nu jullie niet meer samen zijn. Bedenk zijn slechte eigenschappen. De dingen die je niet leuk vond aan jullie relatie. Ook al is dat nu moeilijk om te bedenken, geloof me, die waren er. Die zijn er altijd.
Heel veel sterkte!

Hij heeft al een nieuwe vriendin, het ergste is dat hij niet eens het lef heeft om me dat zelf te vertellen. Hij zet het gewoon in zijn nickname op msn en ik zal het dan wel lezen, zeker... Ik had verschrikkelijk veel zin om kwaad op hem te zijn en hem uit te schelden voor alles wat lelijk was, maar ik heb besloten om niets te zeggen. Nu kwel ik mezelf niet meer en ben ik sinds zaterdag (toen ik zijn nickname zag) niet meer online gegaan. Ik zag in dat ik daarmee enkel mezelf kwel, en ik moet er door geraken. Ik probeer mijn leven voort te zetten, er moet toch een leven na hem zijn? En als hij mij niet meer de moeite waard vindt, waarom zou ik hem dan nog steeds de moeite waard moeten vinden? Ik besef dat ik niet verdient heb wat hij me aandoet. Het ergste is dat ik alles voor hem zou gedaan hebben, en alles voor hem zou opgegeven hebben, gelukkig heb ik dat niet gedaan want anders had ik nu niets meer. Dit gevoel overheerst op dagen dat ik me goed voel en wanneer ik mijn zelfvertrouwen helemaal terug heb.
Maar ik moet elke dag doorvechten om mij niet te concentreren op hoe goed we het samen hadden en hoe mijn ware jongen mij deed voelen. Ik mag ook niet denken aan hoe het nu zou zijn voor hem met HAAR, of hij echt verliefd is op haar, of hij haar ook zo speciaal doet voelen en haar ook beloofd altijd bij haar te blijven...

Ik snap hoe je je voelt. Ik heb mijn ex gelijk geblokkeerd en gedelete. Het is een grote stap geweest, maar ik ben heel erg blij dat ik het heb gedaan. Gister kreeg ik weer een emailtje van hem, dat hij een ongeluk heeft gehad. Met hem is alles gelukkig oke. Ik vond het moeilijk, maar heb er niet op gereageerd. Hij zou nog geld van me krijgen, maar na me zo belazerd te hebben geef ik hem dat echt niet. In zijn mailtje gaf hij nog een keer zijn rekeningnummer. Ook zei hij dat ie me miste. Zegt hij dat alleen voor dat geld? Ik snap het niet meer. Ik weet wel dat ik beter af ben zonder hem, hoewel ik hem ontzettend mis. Ik denk de hele dag aan hem, maar weet diep van binnen dat onze relatie nooit eerlijk is geweest. Wat moet ik nou met zijn mailtjes en smsjes? Wat wil hij daarmee? Mij terug? Of wil hij alleen maar dat ik hem ga missen?
Het is heel goed dat je je niet laat kennen. Dat is de beste manier om hem te laten zien hoe goed het met je gaat. Ook heb ik gemerkt dat als ik doe alsof alles oke met me is, dat ook even zo voelt. Ik heb voor mezelf bedacht hoe ik tegen hem ga doen als ik hem tegen kom, zodat ik niet ineens met een bek vol tanden sta.
Een mens kan zo veel meer aan dan hij denkt. Dat is bij ons allemaal zo. Duw het geluk niet aan de kant, zoek het op. Ga leuke dingen doen, mensen ontmoeten, echt het zal je goed doen!
Kop op!