hallo allemaal ik ben bastiaan,
onlangs heeft mijn vriendin het uitgemaakt met een hele vage reden.
ik zal misschine een beetje van hak op de tak springen maar zal het proberen.
5jaar geden is dus mijn vader overleden wat ik echt heel goed heb kunnen verwerken, in die zlefde periode kreeg mijn moeder en hersen tumor, of het al niet lastig genoeg was.
maar goed je probeerd er voor elkaar te zijn, maar de vriendin die ik destijds had dacht alleen maar aan geld dus de erfenis die er dus was.
nou dat was de druppel.
over en uit en ik had er niet eens verdriet van, ik kon weer adem halen.
dat is dus weer een paar jaar later.
toen kwam ik vrij kort na mijn oude relatie een een lief meisje tegen.
vrij volwassen voor der leeftijd bleek.
mar goed we gaven het eens kans en dat ging allemaal goed.
na een klijn jaar begonnen de ptoblemen, het bleek dat zij last had van onverklarbare huilbuien en zeer neerslachtige buien.
de artsen spraken over een serotonine te kort in de hersenen wat dus in die familie heerst.
algoed ik kon dus heel goed overweg met al haar psychische dingen van agressie aanvallen tot scheld buien.
zelfs toen ze het een een flikte te stoppen met haar pillen, wat niet zomaar mag.
ik had haar in de hand en haar buitjes werden minden tot alleen een saggo bui.
nou moet ik zeggen dat ik toch goeie invloet had op har.

maar nou komt het rare van het verhaal, mijn moeder was zodanig onder invloet van de nu al 2 hersentumor en met noggal al slechte invloet van haar nieuwe vriend dat ze mij dus veel pijn ded.
en hij maakte daar zo'n misbruik van om mij uit het leven van mijn moeder te bannen.
maar goed mijn vriendin die pikte dat niet en nam het voor me op als er wat gebeurde, ik deed het niet en datcht van laat maar joh ze is ziek.
waarop zij weer zij, ziek of niet ze doet het wel zelf met of zonder invloet.
want mijn moeder heeft voor de rest geen bijwerkingen van de operatie en de chemo die ze nu heb.
ze mag blij zijn dat ze niet iin een rolstoel zit.

algoed, mijn vriendin waar ik dus een beetje te lief voor was, de reden kwam door mijn moeder der rotte gedrag tegen mij.
ik deed te lief zij 10 keer per dag hoe mooi ze wel niet was en houveel ik van der hou en dat ik er niet meer kwijd wilde.
en ze had me al eens gewaarschuwd ervoor.
dan deed ik dat dus een par dagen niet meer en begon ik blijkbaar weer zonder dat ik het inde gaten had.
totop 5 dagen geleden toen zij ze zomaar ineens het is over en uit.
ik dacht wat is dat nu we hadden geen ruzie alles was verder goed.
haar reden je doet te slijmerig en te lief en dat heb ik al zo vaak tegen je gezegt.
waarop ik antwoorde nou dan ga ik naar een psycholoog toe dan kan die me helpen.
die psycholoog zij dat ik daar zo vanaf kon komen.
tot dat ze na een paar aan en ui en aan en uit besloot er echt en end aan te maken.
haar uoders kwamen der spullen halen .
oja ik woon in het huis van mijn moeder en mijn ma woond bij der vriend ver hier vandaan dus ze is er niet zo vaak.
ik had met mijn vriendin dus een eigen stekkie.
maar goed alles weg, dingen van haar natuurlijk.
maar wel dingen waar ik ook aan gehecht was.
alle kleine dingen die we samen haden, zoiets kan ik niet meer krijgen ze deed allemaal van die gekke dingetjes zoals stikkertjes overal op plakken en een knuffelbeer bij het vuil vanddaan halen en repaeren en die zette ze dan in mijn kamer.
allemaal van die dingen die haar zo bijzonder maakte.
ze wilde ineens alleen zijn weer bij dr ouders waar zo juist geen rust had.
dus een nieuw leven opbouwen en andere mensen leren kennen.
dat was het probleem ze wilde juist helemaal niks zij ze.
geen nieuwe relatie alleen aan haar problemen werken.
dus hoorde ik weer van har naaste vrienden dat ze nu ineens wel wil gaan stappen en uitgaan.
mensen ontmoeten en zelfs ook jongens.
terwijl ze 2 dagen geleden nog bij me is geweest omdat het thuis even niet lekker ging.
ik dacht met mijn zwakke hard ik hal je wel op.
ze is hier blijven slapen lekker tegen elkaar aan liggen, en dan zegtze hoeveel ze om me geeft met kusjes en alles erbij en dat ik de leifste jongen ben die ze maar kan wensen.
maar goed de andere ochtend ging ze naar huis en zij het betekende niks we blijven op afstand vrienden en niks meer.
ik dacht wat betekende dit dan.
ik sorry hoor ik kan geen vrienden bijven op deze manier.
en het enige wat ik doe ik emailtjes sturen en bijna smeekt of ze bij me terug komy.
kan mezelf gewoon niet helpen.
het is te klote en de reden is te vaag allemaal.

ik zeg nog wel even we hadden 2,5jaar ik ben 29 zij is nu 19
ik was er niet op uit een jonger meisje mar het gebeurde en zij wist niet dat ik ouder was en ik niet dat zij jonger was.

ik zit na ook nog eens aan de oxazepan 10mg
en bij een psy.
en ik hoop dat iemand die advies heeft en of ook zoiets heefd meegemaak me advies of tips kan geven

groetjes bastiaan