Hoi allemaal,
Ik heb me hier ook maar eens aangemeld. Ik hoop dat het me zal helpen van mijn klotegevoel af te komen...
Elke relatie heeft zijn ruzies... Zo ook de mijne.... Maar de laatste tijd wordt het van kwaad tot erger...
Ach als ik erover nadenk hebben we nooit allebei even veel in deze relatie gestaan... Als ik er nu over nadenk gaf ik altijd 100% en was dat voor hem nooit genoeg terwijl ik bij hem altijd het gevoel had dat ie liever bij iemand anders was....
Juli 2010 verbrak ik mijn relatie na 4,5 jaar.... Ik was hier mentaal blijkbaar al op voorbereid want toen ik de stap zette was het voor mij een soort van bevrijding.... De maanden die volgden waren de beste van mijn leven. Ik heb nog nooit zo lekker in mijn vel gezeten.... Ik ging stappen, was enorm bezig met mijn sociale leven, voelde me gelukkig en straalde dat ook uit, kon enorm genieten van het alleen thuis zijn en had alles lekker in mijn koppie op een rijtje.
November 2010.... Tijdens de gelukkigste periode van mijn leven kwam dat ene telefoontje.... Na ontrouw van mijn vader besloot hij met haar verder te gaan en bij mijn moeder weg te gaan.... Die dag stortte mijn wereld in en kwam ik in een roes terecht waarin ik emotieloos leek.....
30 december 2010.... De begrafenis van mijn opa en na een enorm heftige periode besloot ik na die begrafenis s'avonds lekker de kroeg in te gaan.... En daar was ie.... Laten we hem hier even Joris noemen..... Joris was een foute jongen... Maar wel ontzettend leuk...... Joris leek in niks op welke ex van mij ook, en dat leek me alleen maar een goed teken. Overigens moest ik die avond niks van hem weten.... Ik had mezelf voorgenomen om na continu vaste relaties te hebben gehad nu heel lang vrijgezel te blijven..... Joris dacht daar die avond anders over... Ik was zijn mikpunt van de avond.... En hij deed er dan ook echt alles aan om mijn aandacht te trekken. Ik was cynisch.... Niet echt bezig met hem... Maar hij zorgde er wel voor dat ik hem zag... Als ik aan de bar stond kwam hij er ook staan en zo kon hij zich op een gegeven moment aan me voorstellen.... Daar stond ie dan... Joris.... Stotterend en enorm dronken..... Na een paar wijntjes vond ik Joris toch wel steeds interessanter worden.... Juist door het stotteren leek ie ineens helemaal zo fout niet meer.... Hij had iets kwetsbaars.... En ach, wat maakt zoenen nou uit?
Na een jacht die de hele avond duurde wisselden we nummers uit en ging hij weg.... Toen we buiten kwamen bleek hij me echter op hebben te staan wachten en hadden hij en zijn vriend met een vriendin van me geregeld dat zij hun wel even thuis af zou zetten.... Joris zette me tegen een muur en zoende me.... Joris smeekte in de auto of ik ajb ook met hun meeging.... Ik sloeg netjes af en ging met mijn vriendinnetje mee naar huis. Joris bleef me nog de hele nacht whats appen.....
Ondanks dat ik Joris interessant vond was ik niet toe aan een relatie en dat vertelde ik hem ook. Ik legde hem uit dat ik nogal wat heftige maanden achter de rug had en dus niet open stond voor een nieuwe liefde omdat ik zelf nog genoeg op de rit moest zetten qua gevoel. Hij begreep het.... Maar ondertussen bleven we hele dagen whats appen en kwam hij zelfs regelmatig na zijn werk even 10 minuten langs om een zoen te halen, waarna hij gelijk weer wegging..... Keer op keer stond hij weer onverwachts voor mijn neus (een vriend van hem bleek een buurman van mij te zijn). Ik bleef duidelijk maken dat ik geen behoefte had aan een relatie en hij begreep dat. Ondertussen hoorde ik om me heen verhalen dat hij al een vriendin zou hebben.... Ik dacht nog: dat verklaard waarom hij altijd even snel tussendoor langs komt en nooit lang blijft..... Toen ik hem ernaar vroeg ontkende hij een vriendin te hebben... Ach wat kan mij het schelen.... Ik hoef niks met hem en heb wel wat anders aan mijn hoofd.
Ergens in Januari hebben we wel een keer echt gedate..... Althans... We hadden een avond afgesproken.... Meneer ging er alleen om 11 uur alweer vandoor... Want ja, hij ging nog stappen met vrienden.... Ik was toen in een fase waarin niks me wat deed dus ik vond het allemaal wel prima.
Eind Januari bleef hij een nacht slapen.... Dag erna vroeg ie wanneer ie weer bij me kon slapen, en zodoende kwam hij ook die nacht weer slapen..... Mijn toendertijd beste maatje bleek ook een bekende van hem te zijn en die 2 gingen steeds vaker met elkaar om.... Met mijn beste maatje heb ik een aparte band... Ik knuffel met hem, hang tegen hem aan op de bank maar we hebben nog nooit wat met elkaar gedaan en zullen dat ook nooit met elkaar doen. We zijn echt maatjes en niet meer en niet minder. Ineens gaf Joris uit het niks aan dat we geen seks meer met elkaar zouden hebben... Hij wilde net zo'n band met mij als mijn beste maatje had.....
Zoals ik al zei interesseerde het me toen allemaal niet zoveel, dus ik vond het allemaal wel prima. Toen daarna Joris ineens aan gaf een tijdje geen contact meer te willen heb ik dit maar voor lief genomen, ook al begreep ik het niet zo goed.... 2 weken hoorde ik niks.... En na 2 weken belde hij me op een zaterdagmiddag op.... Ik was bezig in huis en zou die avond met mijn moeder uit eten gaan. Hij vroeg me of ik wat te doen had, en ik zei dat ik niks te doen had, maar wel uit eten zou gaan die avond. Hij vroeg me of ik hem op kon komen halen, dan konden we samen weer eens bijpraten. Het was al vrij laat in de middag, maar ik haalde hem op.... Na 2 uur gaf ik aan dat ik uit eten moest, maar dat hij wel kon blijven hangen als ie wilde. Ik zou alleen die nacht niet thuis slapen (sliep bij een vriendin van me). Ik legde de reservesleutel op het kastje, zodat hij er weer in kon als ie de deur ff uit ging, en ook mijn beste maatje kwam naar mijn huis om samen met hem te chillen. Ik begreep het wel... Ik heb een vrij groot huis in verhouding met de simpele kamer die Joris had. Komt bij dat hij behalve een oude tv en een luchtbed niks in die kamer had liggen. Dus ja, dan is mijn comfortabele bank met grote flatscreen en digitale tv toch best een uitkomst....
Tijdens het etentje kreeg ik een berichtje met de vraag of hij de cheeseburgers op mocht eten die ik in huis had. Ik antwoordde dat dat goed was en dat hij zelfs kon blijven slapen als ie wilde, omdat ik toch niet thuis zou komen. Ik reed na het etentje even langs huis om mijn spullen te pakken en vertrok weer naar die vriendin van me.
Dat was het begin van mijn samenwonen met Joris.... Joris bleef elke keer weer een nachtje langer.... We waren maatjes..... Met af en toe benefits..... Hij had zo nu en dan een scharrel en we hadden vooral erg veel lol samen.... We lachten om alles en begrepen elkaar gewoon helemaal. Hij werkte fulltime net als ik, en ondanks dat we in hetzelfde bed sliepen waren we bovenal maatjes. Hij betaalde niet mee aan mijn vaste lasten (want ja, die had ik hoe dan ook zelf ook al) en we deelden de boodschappen. Zijn salaris ging (wat ik dacht) naar zijn kamer (waar hij nooit meer was) en andere rekeningen. Tot hij in April 2011 werd gebeld..... Door de verhuurder van zijn kamer.... Hij had al een paar maanden geen huur betaald en moest zijn kamer leeg komen halen. Ach ja, op zich ook niet een heel groot probleem..... Hij woonde toch al bij me. Vanaf dat moment betaalde hij elke maand mee aan de vaste lasten en deed hij van zijn salaris alle boodschappen. Voor een jonge meid als ik wel fijn ook... Zo hield ik ook wat meer over!
Joris had regelmatig vriendinnetjes, maar nam het niet zo nauw met trouw. Op een gegeven moment ging ik om met zijn vrienden ook, en zo kwam ik er langzamerhand achter wat voor leven Joris leidde.... Vooral veel zuipen in de weekenden, drugs gebruiken (coke, en best veel ook) en vooral zoveel mogelijk wijven meenemen. Ik zelf rookte toendertijd nog, en dronk weleens een drankje, maar drugs heb ik nog nooit geprobeerd, dus ik keek altijd nuchter toe hoe dat eraan toe ging en wist met de dag zekerder dat ik daar nooit aan zou gaan beginnen.... De dag erna was Joris altijd enorm lief en de dag daarna was hij moe en vooral chagrijnig. Ach ja, not my problem.... Hij zijn leven en ik het mijne.... Alhoewel ik mezelf weleens uitliet tegenover hem hoe hij met vrouwen omging, maar ach, ik kon daar niks over zeggen verder.
Joris nam van mij nog best wel veel aan. Joris was soms hele weekenden weg bij een scharrel van hem, en ook ik had mijn eigen sociale uitgaansleven, dus we zaten elkaar niet echt in de weg. De boodschappen werden gedaan, en de vaste lasten betaald.... Dan vond ik het allang best.....
Juli 2011.... Joris krijgt op zijn werk te horen dat ze niet langer meer een functie voor hem hebben... De precieze reden is me nooit duidelijk geworden.... Recessie of zoiets....
Joris verteld me rond die tijd ook dat hij idd een vriendin had toen hij mij leerde kennen (via whats app terwijl hij niet thuis was) en zegt me dat als ik daar boos om ben dat hij het begrijpt en op zoek zal gaan naar andere woonruimte.... Ik zeg hem dat ik waardeer dat hij het uit zichzelf alsnog tegen me verteld en dat ik eis dat ie verder wel eerlijk tegen me is.....
Ondanks dat Joris thuis kwam te zitten en dus alle kosten weer bij mij terecht kwamen, redde we het best aardig zo… Toendertijd had Joris een wat vaster vriendinnetje en was hij veel daar, dus dat scheelde mij in kosten voor boodschappen…. Echter was Joris niet altijd even goed in het even doorgeven wanneer hij wel en niet thuis at, wat nogal eens wat frustraties opleverde…. Nadat we ook hier simpele afspraken over maakten was ook dit weer uit de lucht…..
In de vriendengroep van Joris was ik de enige vrouw (op de scharrels van de mannen na die af en toe eens een keer mee kwamen, maar dit hielden ze liever buiten de deur). Ik werd degene waar ze voor vragen aanklopten, alles waar ze een vrouwelijk inzicht voor nodig hadden, daar kwamen ze voor naar mij. Ik had met geen van die jongens een relatie, dus ik was safe… Ik verlulde ze niet tegenover hun scharrels en zeikte niet over hun drugs en/of drankgebruik.
De vriendengroep van Joris viel een beetje uit elkaar toen 1 van de main persons een vaste vriendin kreeg. Hij koos steeds vaker voor het dvdtje op de bank en ook de zomer ging voorbij waardoor automatisch iedereen meer het binnenleven op begon te zoeken. Joris zijn relatie ging uit en ook Joris was steeds meer thuis. Bij mij in de vriendengroep gingen zo ongeveer alle mensen settelen, huizen kopen, trouwen en kinderen krijgen. Mijn 2 beste vriendinnen hadden allebei een huis gekocht tegenover elkaar. Allebei een grote eengezinswoning, dus elk weekend was ik daar en bleef ik daar ook logeren. Ze hadden immers alle ruimte. De 2 vriendinnen van me kenden Joris wel en de vriend van 1 van de 2 kende Joris van vroeger, maar de verloofde van mijn andere vriendin kende Joris niet. Ik hield Joris ook een beetje bewust daar weg. Mijn vrienden waren heel anders dan zijn vrienden, en ik had het idee dat Joris niet goed samen zou gaan met de verloofde van die vriendin van me. Joris is nou eenmaal alles behalve subtiel en haar verloofde ook, dus die combinatie leek me nog weleens te kunnen botsen. En aangezien we geen relatie hadden, leek het me ook niet nodig om Joris mee naar ze toe te nemen.
Toeval wil dat Joris mij op een dag daar op kwam halen en ook de verloofde van die vriendin van me er was. Joris en hij raakte in gesprek en 3 uur later zaten we er nog. Die 2 waren vanaf dag 1 twee handen op een buik…. Hij vond Joris net Najib Amhali en hij en Joris werden echt dikke maatjes. Vanaf dat moment ging Joris bijna elk weekend met me mee. We sliepen samen bij die vrienden van ons, en leefden eigenlijk als stel…. Joris maakte weleens opmerkingen naar mij toe: “Je weet zelf toch ook wel dat wij uiteindelijk samen gaan komen”. En ergens in mijn hoofd wist ik het misschien ook wel, maar als hij zoiets zei antwoordde ik steevast: “ dan zal er heel veel moeten veranderen in jouw leefwijze en gedrag Joris”.
In de zomer van 2011 leerde ik een goede vriend van me kennen… Vanaf dag 1 hadden we een klik en hij werd echt mijn maatje…. Joris had toendertijd nog zijn vaste vriendinnetje en was veel van huis, en ook ik was steeds vaker weg. Die vriend van me werkte op schip en was bijna elke dag eerder thuis als ik. Te pas en te onpas liep hij bij mij thuis binnen, en als hij thuis was at ik bijna elke dag gezellig samen met hem… In de weekenden bleef ik vaak bij hem slapen…. Joris was hier nooit blij mee… Die vond dat hij zijn plek als beste maatje kwijt aan het raken was…. En ik kon beter samen gaan wonen met die vriend van me, want blijkbaar klikte dat meer als met hem…. Ik legde Joris uit dat die vriend niks meer was dan gewoon een vriend en dat ik het gewoon heel goed met hem kon vinden. Ook als ik daar bleef slapen gebeurde er niks tussen ons. We vonden het gewoon fijn om bij elkaar te zijn, en ik kon altijd op hem bouwen!!
Ook ging ik regelmatig stappen. Ik zoende weleens met iemand en daar was Joris dan altijd gepikeerd over. Ik wuifde dat altijd weg…. “Doe eens normaal man…. Kijk wat je zelf allemaal doet, daar hoor je mij toch ook niet over?” .
In oktober 2011 kreeg ik weer contact met een ex vriendje van me. Hele dagen waren we aan het whats appen en in het weekend kwam hij bij me langs…. Ondanks dat we ons voornamen dat het allemaal vrijblijvend moest blijven, voelde het enorm vertrouwd en was het contact er echt elke dag…. Joris stoorde zich daar weleens aan…. “Je bent gewoon verliefd” riep hij dan… Ik ontkende het altijd… Verliefd was ik ook niet… Blij met het hernieuwde contact wel… En hij kende mij gewoon echt heel erg goed, en dat vertrouwde gevoel was fijn voor me! Ik had echt weer een maatje erbij!! Joris keek er met een scheef oog naar, en was maar wat blij dat mijn ex weer een nieuwe vriendin kreeg waardoor ons contact langzaam weer verwaterde…..
Al die tijd had ik contact met een vroegere vriend van me. Kende ik al vanuit mijn vorige relatie en had altijd al een soort chemie met hem. Sinds december 2009 had hij een nieuwe vriendin, en zij vond mij vanaf dag 1 al niet aardig, dus ons contact verliep niet heel makkelijk. Ondanks dat ik helemaal niet achter hem aan zat of wat dan ook, wilde ze mij zo ver mogelijk bij hem vandaan halen en haalde ze mij continu bij mensen door het slijk. Ik zou continu contact met hem zoeken als hij aan het werk was. Nou, hij belde mij altijd als hij aan het werk was… Gewoon voor een praatje pot… Niks bijzonders…. Gewoon even bijkletsen….. Via via hoorde ik dat hij tegen haar verteld had dat hij verliefd op mij geweest was toen ik een relatie met mijn ex vriend had. Omdat mijn ex vriend een vriend van hem was heeft ie er nooit wat mee gedaan, maar hij gaf aan haar aan dat ie altijd een zwak voor mij gehouden had. Wat gelijk verklaard waarom zij zo extreem jaloers werd vanaf het moment dat ik weer vrijgezel was. Ons contact werd steeds lastiger. Zij werkte in de zorg en toen ze een weekend nachtdienst had spraken we af om bij te kletsen in het park… Om 4 uur s’nachts zaten we daar…. En ik zei nog tegen hem: “Het is toch belachelijk dat dit nodig is?”. Na een uurtje te hebben bijgekletst gingen we allebei weer onze eigen weg. Ons contact nam toe en hij gaf aan dat het gevoel er nog steeds zat. In Januari 2012 sprak ik met hem af toen ze aan het werk was. Gewoon bij hem thuis…. Zenuwachtig als ie was en steeds op zijn telefoon kijkend… De spanning was om te snijden, en nadat ik hem vroeg of ie zeker wist dat ie dit wilde, gaf hij aan dat ie op het punt stond samen met haar een huis te kopen en aan kinderen te beginnen, en hij wilde zich niet de rest van zijn leven af blijven vragen wat er gebeurd was als hij achter mij aan gegaan was. Van het 1 kwam het ander, wat voor beide fijn was, maar voor ons allebei ook duidelijk maakte dat er geen toekomst voor ons in zat….. Hierna bleven we gewoon contact houden over de koetjes en de kalfjes, maar viel er voor ons beide een onzekerheid weg….. Hij kon door met zijn leven (heeft inmiddels inderdaad een kleintje en een huis gekocht), en ook ik ging gewoon door met het leven zoals ik dat al leidde.
Joris kende die vroegere vriend van me niet, maar had vanaf dag 1 al geen goed woord voor hem over…. Zodra zijn naam viel was Joris geïrriteerd en hij wilde er dus ook zo weinig mogelijk van weten. Toen ik na mijn date met die vroegere vriend thuis kwam was Joris dan ook meer dan geïrriteerd. Sterker nog, ik kreeg een discussie met hem en hij ging beledigt naar bed en heeft de rest van de avond niet meer tegen me gepraat. Ik moest eigenlijk alleen maar lachen om hem….
Kerst 2011 vierden we bij mijn vrienden. Ondanks dat Joris ze pas een paar weken kende bleven we vanaf kerstavond t/m 2e kerstdag daar slapen. Ik had tussendoor alleen een middag bij mijn familie, en Joris had toendertijd überhaupt geen contact met zijn familie. Zijn werkeloosheid en drugsgebruik had zijn familierelatie niet best gedaan. De kerst brachten we dus met 2 andere stellen door en was echt supergezellig…. Joris ging steeds minder met zijn vrienden om, waardoor hij ook als persoon enorm veranderde…. Het drank en drugsgebruik werd steeds minder en Joris werd steeds minder geïrriteerd en gewoon een steeds leuker persoon…..
Oud en nieuw 2011 vierden we met Joris zijn vrienden…. Alles was aanwezig…. Van drank tot aan drugs… Ow wat haatte ik het…. Gelukkig waren er ook wat vriendinnetjes van mij, dus al met al vermaakte ik me wel… Als ik Joris erop aansprak zei hij: “Ach het is toch oud en nieuw!!” . Ach ja, waarom maak ik me er ook eigenlijk druk om….
In Februari 2012 hadden we de verjaardag van 2 gezamelijke vrienden. Joris was all over me… De hele avond…. Hij hing bij me, kwam knuffelen, kwam een zoen brengen…. Hij gedroeg zich als dat vriendje wat elk meisje hoopt te hebben…. Als de ideale schoonzoon…. Hij liet me in alles merken dat ie blij was met me…. Tegen iedereen die het wilde horen vertelde hij dat zijn gevoel voor hem duidelijk werd toen ik met die vroegere vriend van me afgesproken had…. Het had hem zoveel pijn gedaan toen ik daar was, dat hij toen ineens besefte dat ie veel meer voor me voelde dan hij al die tijd dacht. Aangezien dit mijn vriendengroep was, drukten bepaalde vrienden van mij die hem kenden van vroeger hem op het hart dat hij zuinig op me moest zijn….
Een paar dagen laten spraken Joris en ik af dat we het gingen proberen samen… Er hoefde immers weinig te veranderen??
Zowel Joris als ik gingen ons eigen leven verder. Ondanks dat we een relatie hadden hadden we allebei ons eigen leven. Ik sprak met vrienden/vriendinnen af en was soms hele weekenden van huis, en ook Joris deed zijn ding. Joris was een vriend van vroeger tegen gekomen en was daar erg veel . Hele nachten bracht ie daar door… Om vervolgens om 6 uur s’ochtends straalbezopen thuis te komen…. Na een tijdje gaf ik aan dat ik weleens benieuwd naar die mensen was… Na een in eerst instantie wat geïrriteerde reactie, dat we toch niet alles samen hoefden te hebben, nam ie me mee naar die vrienden. Ik kon het gelijk goed vinden met de vriendin van die jongen, en ook met die vriend van hem zelf klikte het gelijk wel. Na wat hij telkens bij zijn vriendinnetjes flikte toen hij al bij me woonde, was ik wantrouwig naar Joris…. Hij ging bij elk van hun immers ook vreemd, waarom zou hij dat bij mij dan niet doen…. Aangezien Joris en ik een nogal gescheiden leven hadden, waren er veel momenten dat ik me daar druk om maakte… Gelukkig had ik zelf ook een druk sociaal leven, dus wuifde ik het vaak weg…. Ons verhaal was immers anders…. Wij kenden elkaar al door en door voordat we wat met elkaar kregen… En ik schoof het vreemdgaan van Joris af op zijn toenmalige drugs en drankgebruik. Ik moest me niet zo druk maken zei Joris…. En tegen een vriend van me vertelde hij: “ Ik weet toch wat ik thuis heb zitten? Ik zou dat echt niet op het spel zetten”.
Vertrouwen nam toe en soms fantaseerden we over een toekomstig huisje, trouwen en kindjes. Het was precies zoals het moest zijn…. Alles klopte… We hadden zoveel lol samen, konden alles met elkaar bespreken en hadden gewoon aan een half woord genoeg….
Joris zijn nachten bij die vrienden van hem namen toe…. Waarmee ook mijn onrust toenam…. Er kwam daar ook altijd een meisje wat ik nog van vroeger kende… Leuke spontane meid…. Gelovig van huis uit en dus heel bewust nog maagd…. Paar jaar jonger als ik ben. In Mei 2012 trouwden die vrienden van Joris. Ze hadden mij persoonlijk uitgenodigd dus ook ik ging mee als de vriendin van Joris. Dat meisje was er ook en ik raakte met haar aan de praat. Gezellig gekletst en nummers uitgewisseld. Vanaf dat moment whats appte ze mij heel vaak, maar viel het me steeds meer op dat op momenten dat hij niet whats appte, dat zij het ook niet deed…. En dat ze dan allebei tegelijk weer wel ineens berichtjes naar me stuurden…. Ik ging het eens in de gaten houden, en continu waren ze tegelijk online…. Zodra Joris opstond vanaf de bank om te gaan douchen, sprong zijn status op online, waarna die van haar ook op online sprong…. Ik sprak hem daar regelmatig op aan, maar dan werd ie alleen maar ontzettend boos… Om mijn achterdochtige gedrag….. Joris was steeds minder thuis, steeds geïrriteerder om niks en vooral erg veel met zijn telefoon bezig… Waar ik vooral niet aan mocht komen of in mocht kijken….
Als hij bij zijn vrienden was kwam ik er ook weleens bij. Dat was immers altijd al zo geweest…. Zijn vrienden vonden dat ook altijd prima en ook met de vriendin van 1 van die jongens kon ik het erg goed vinden. Joris daar en tegen vond het vaak irritant dat ik er ook bij was…. Kon ik niet wat voor mezelf gaan doen? Ik had toch zelf ook een sociaal leven? Ik wist dondersgoed dat alleen maar was omdat ik anders “zeurde” over het feit dat er weer drugs gebruikt werd….
Juni 2012 was er een parkfeest bij ons in het dorp. Ik zou er samen met Joris heen gaan…. Joris bleek echter ook met zijn vrienden te gaan…. Joris liep van hot naar her op dat feest en leek er alles aan te doen om mij vooral kwijt te raken…. Het meisje wat vaak bij zijn vrienden was was er ook… Ik stond nog een tijdje met haar te praten en vertelde Joris later ook dat ze er was. Hij liep naar haar toe en gaf haar 3 zoenen. Toen ik met haar stond te praten vroeg ze me: “Gaat alles goed met jou en Joris?”. Ik antwoordde dat alles prima ging. Niet lang daarna wilde Joris naar huis, en zaten we daar nog een tijdje met zijn vrienden. Joris vertelde me dat dat meisje hem een whats app had gestuurd met de vraag of hij drugs had gehaald want ze had hem zien staan met iemand die ze niet vertrouwde…. Ik antwoordde nog: “ waarom maakt zij zich daar druk om?”. Ik whats appte haar dat ze zich niet druk moest maken om Joris, want dat Joris gewoon bij mij was. Toen Joris er achter kwam dat ik haar whats appte werd hij boos… Toen ik naar het toilet ging heb ik haar snel geblokkeerd om te voorkomen dat ze wat terug zou sturen. Die nacht knallende ruzie…. Asbakken vlogen naar mijn hoofd, en dat eigenlijk helemaal nergens om…. Lang leve de coke….
Blijkbaar had mijn berichtje naar dat meisje toe wat duidelijk gemaakt voor haar. Want toen we zondagavond weer ruzie hadden om niks (lang leve the day after….), en ik uiteindelijk naar bed ging terwijl hij op de bank ging slapen stuurde ze me een berichtje via Facebook. Of alles goed met me was en dat ze geprobeerd had te reageren maar berichtjes niet bij me aankwamen. Ik reageerde daarop en zo raakten we aan de praat. Na een tijdje vertelde ze me dat ze regelmatig met Joris gezoend had, en zelfs gevoelens voor hem begon te krijgen…. Joris had enkel tegen haar en zijn vrienden daar verteld dat wij al maanden uit elkaar waren…. Ow wat voelde ik me dom zeg… Ik had zelfs erbij gezeten toen ze aan het whats appen waren…. Toen ik een avond bij die vrienden van hem zat, was zij er ook en bleken er meerdere berichtjes heen en waar gegaan te zijn, zonder dat ik het ook maar 1 moment door had…. In hun ogen waren we allang uit elkaar….
Ik besloot Joris niet te vertellen wat ik wist. Ik belde dat meisje die maandag op en sprak met haar af om de dag erna samen een terrasje te pakken en eens goed te praten. Alle puzzelstukjes vielen voor ons beide op zijn plaats…. Zij stuurde hem een berichtje dat ze het toch allemaal niet zag zitten, en ik hield contact met haar….. Na weer een fikse ruzie thuis (want ja, Joris zat ineens niet zo lekker meer in zijn vel….), liet ik de boel klappen… Hij had 2 weken om een ander huis te zoeken…. Ondertussen hield ik goed contact met dat meisje en kwam ik zelfs bij zijn vrienden over de vloer, die via haar het verhaal gehoord hadden, en ook nog wel wat tegenstrijdigheidjes hadden… Ik was daar maanden neergezet als een enorm zeikende feeks die hem het leven zoveel mogelijk zuur maakte….. Terwijl hij ondertussen thuis deed alsof we allebei vol aan onze relatie wilde werken en hele andere verhalen vertelde….. Zij was klaar met hem, en ook zijn vrienden verbraken het contact nadat ze erachter kwamen hoeveel leugens er verteld werden. Ik sprak regelmatig met dat meisje af, en voelde me eigenlijk best goed…. Natuurlijk vond ik het erg dat mijn relatie met Joris stuk liep, maar ik had er allemaal nieuwe vrienden bij, had mijn eigen vriendengroep, eigen huis, alles…. Ik verloor naast Joris helemaal niks…. Ik had mijn eigen onafhankelijkheid, eigen vrienden, eigen alles…..
Toch wist Joris me weer in te palmen… In eerst instantie stoorde mijn nonchalante houding hem enorm, maar na een paar dagen begon ie weer naar me toe te trekken… Joris was steeds vaker thuis en het werd weer echt gezellig in huis. Joris werkte toendertijd weer, en ook ik werkte…. Joris besloot niet meer de kroeg in te gaan, dus was praktisch elke dag thuis en begon het contact met zijn familie weer op te pakken…. De 2 weken verstreken en Joris was er nog steeds…. Het ging steeds beter… Ja, zolang Joris niet wegging en overdag gewoon werkte, had ik ook nooit een moment waarin ik me druk maakte om zijn ontrouw…. Natuurlijk speelde het in mijn hoofd al die tijd wel mee…. Maar het was goed te doen…. Ondertussen snapten mensen niet dat ik toch met hem doorging…. Iemand die me zo behandelt had (want over verdwenen geld en agressiviteit heb ik het nu niet eens echt gehad), hoe kon ik die nou terugnemen???? Mijn vriendengroep liet ik verwateren. Ook toen ik op een gegeven moment 2 vriendinnen van me aan de deur had staan die me vertelden dat het ze niet uitmaakten welke keuze ik maakte, omdat ze hoe dan ook vrienden wilden blijven. Ik knikte ja, ontkende dat ik terug was (toen was dat ook nog niet helemaal het geval), en toen ik uiteindelijk besloot echt terug te gaan, besloot ik steeds minder contact met ze op te nemen, omdat ik geen zin had in het gezeur en de meningen….. Ondertussen leerden Joris en ik samen weer nieuwe mensen kennen, waar we steeds vaker mee omgingen…. Het was wel goed zo…. Mijn vriendengroep en die van Joris verdwenen en we hadden gezamelijke vrienden… Hele gezellige avonden en weekenden op de camping….Gewoon een normaal leven…..
Op het moment dat Joris geen contact met zijn vriendengroep had, gebruikte hij ook geen drugs, en dronk hij ook praktisch nooit. Joris is een enorme fanatieke visser, dus hij viste veel en stak zijn overige tijd in ons en zijn familie. Na een tijdje kwam ook ik bij zijn familie over de vloer (wat voor Joris heel wat is). In eerst instantie alleen bij Joris zijn oudste zus en na een tijdje ook bij Joris zijn vader. Nog iets later ook bij Joris zijn middelste zus. Zijn jongste zus daar heeft niemand contact mee. Haar had ik echter het jaar ervoor al eens gezien toen ze ineens bij ons aan de deur kwam. Haar vriend had haar het huis uit gezet…. Haar zus is verslaafd aan zo ongeveer alles, dus na een paar dagen bij ons overnachten besloten we dat ze niet langer kon blijven…. Sowieso was het risico dat Joris daardoor terug zou vallen te groot, maar ik had gewoon geen zin in nog een extra persoon in huis.
Alles leek de goede kant op te gaan…. Kerst vierden we met familie (zowel de mijne als de zijne) en vlak na de kerst begonnen vrienden van Joris weer contact met hem te zoeken. Uiteindelijk besloten we oud en nieuw met zijn vriendengroep te vieren, wat weer leidde tot een oud en nieuw met drank en drugs…. Ik heb Joris met veel pijn en moeite rond half 2 nog mee gekregen naar zijn middelste zus (waar zijn hele familie zat)…. Van Joris hoefde het allemaal niet zo, maar ik was van mening dat hij die band met zijn familie niet moest verzieken voor zijn “ vrienden” .
Januari 2013 raakte Joris weer werkeloos…. Joris was weer hele nachten bij zijn vriendengroep (en aangezien ik die gasten ken en weet waar ze wonen, weet ik wel dat hij echt daar zat, en echt alleen met die jongens was, maar helaas ook met de drugs die automatisch met die jongens meekwamen…). Ik vrat me op als ik thuis zat… Hoe zou hij thuis komen? En hoe laat? Hoe zal hij morgen zijn? En hoe overmorgen? Ik waarschuwde Joris voor zijn vrienden… Ik wees hem erop dat hij alleen drugs en drank gebruikte als hij met zijn “vrienden” omging… En ik wees hem erop dat als die zogenaamde vrienden van hem weer een relatie kregen, dat ze hem lieten vallen. Joris vond dat ik ongelijk had… Het waren de enige vrienden die hij nog had, dus ik moest niet zo zeuren. 1 van die jongens kwam vaak na werktijd (en voordat ik uit het werk kwam) een bakkie doen bij Joris. Dat vond ik ook absoluut niet erg want dan werd er geen drugs of drank gebruikt.
Joris raakte met de week meer in een dip…. Hij werd geïrriteerder, deed steeds minder in huis, en was praktisch nooit meer vrolijk. Joris zijn humeur bepaalde de sfeer in huis. Elke dag reed ik naar huis met de vraag: “Hoe zal hij vandaag zijn”. Joris zijn vrienden kregen weer een relatie, en wat ik al voorspelde gebeurde ook…. Joris hoorde niks meer van ze…. De band met Joris zijn familie werd steeds beter. Joris ging elke dag langs zijn zus en vader, en die band is echt goed nu. Inmiddels gaat hij elke zoveel weken op vrijdagavond mee kaarten met zijn vader en zijn zus, en dan komt ie netjes weer voor 12 uur thuis.
Inmiddels heeft zijn zus aangeboden dat hij zich bij haar in mag schrijven (bij mij wilde ik het niet omdat ik dan financieel nogal wat consequenties heb), en als hij ingeschreven staat, dan kan hij beginnen met het werken aan zijn schulden, aanvragen van een uitkering en opbouwen van een nieuw leven. Dit alles blijkt hij al weken aan het doen te zijn geweest, maar daar wist ik vrij weinig vanaf. Afgelopen zaterdag vertelde hij me wat hij allemaal aan het regelen was, en dat hij dat voor ons deed…. Hij wilde een toekomst samen, en daardoor alles geregeld hebben zodat niet alles meer op mijn nek terecht kwam. Ik verdien niet slecht, maar om volledig op mijn salaris te leven dat houden we ook niet heel lang meer vol.
Joris is gestopt met drinken, drugs en stappen…. Niet omdat ik dat vroeg… Wel omdat hij dat blijkbaar nodig vind om ervoor te zorgen dat ik niet bij hem wegga…. Joris is alleen nog steeds enorm geïrriteerd… Voornamelijk omdat elke dag voor hem hetzelfde is en hij nog steeds zonder werk zit…. Ik snap dat ergens wel… Maar ik krijg echt letterlijk en figuurlijk alles op mijn bord… Gisteren kwam ik tussen de middag even snel naar huis om met hem langs het gemeentehuis te gaan, waar uiteindelijk bleek dat hij bij een andere gemeente papieren op moest halen… Hij wordt dan zo boos… En dan heb ik het dus gedaan… Een uur later beseft hij wel dat hij onterecht boos op mij was, maar sorry zeggen is hij heel slecht in, dus meestal doet ie dan gewoon weer vrolijk en leuk, en dat is zijn manier van aangeven dat het hem spijt….
Gisterochtend hadden we een discussie over geld…. Discussie liep uit de hand en Joris werd weer even agressief als toen hij nog aan de coke zat….. Ik ben het huis uit gegaan om te gaan werken en heb de hele dag niks laten horen….. Hij ook niet… Behalve om een uur of 3 een berichtje: “ Zorg je voor je eigen eten? Ik eet niet thuis.” …. Ik reageerde met: “ Prima” . Vroeg niet verder… Het interesseerde me echt ff geen fuck wat hij ging doen en met wie.
Iets later kreeg ik een berichtje… Zijn oom in Parijs bood aan dat hij een week naar hem toe te komen…. Joris gaf aan dat het hem een goed idee leek… Zo hadden we de kans om elkaar te missen, en dat was goed voor onze relatie…. Tja, het zal allemaal wel….. Gisteravond toen hij thuis kwam was hij weer gewoon gezellig en zelfs overdreven aanhalig…. Schuldgevoel…. Inmiddels geloof ik niet meer in woorden en daden worden weinig uitgevoerd….
Inmiddels vind ik alles wel best…. Het ergste wat er kan gebeuren is dat hij bij me weggaat… En is dat nou inmiddels echt nog zo erg? Scheelt een hoop stress en frustraties…. Waarom ik nog bij hem ben? Omdat ik van hem hou… Meer dan ik ooit eerder van iemand gehouden heb….. Omdat ik ook de andere kant van Joris ken…. Omdat Joris zonder mij niks heeft….. Iedereen die de verhalen kent zegt tegen me: jij verdient zoveel beter…. Jij verdient iemand die je respecteert en waardeert…..
Tja ik weet het allemaal ook wel… Vind het zelf ook…. Ik verdien iemand die 100% voor mij gaat, en ik heb altijd het idee gehad dat dat bij Joris niet zo was….. Ik verdien iemand die ziet wat ik waard ben…. Ik verdien iemand die mij nooit zwart zal maken bij anderen… Ik verdien iemand die gewoon blij met mij is om wie ik ben….
Als ik vooruit denk hoe mijn leven zonder Joris zou zijn… Tja… Eigenlijk best ok… Net als de vorige keer dat ik vrijgezel was… Mijn eigen ding oppakken en weer terug bij mezelf komen….. Sterker nog, een zomer zonder Joris trekt me ergens meer dan een zomer met Joris…. Joris heeft gebroken met die vrienden, en Joris gaat nooit meer stappen of wat dan ook… Maar misschien is Joris inmiddels Joris wel helemaal niet meer…. Ik weet het niet meer… Enige wat ik weet is dat ik het zat ben om buiten mijn fulltime job ook nog eens alleen het huishouden te doen…. Enige wat ik weet is dat ik ergens onbewust ook wel weet dat het nooit 100% goed zal zijn tussen ons…. Joris bespreekt alles met zijn familie, en daarom kom ik er al niet graag meer… Wie weet wat er allemaal al verteld is….
Maar als ik denk aan een leven zonder Joris denk ik ook aan de avonden alleen op de bank, het alleen slapen in dat grote bed, het nooit meer samen lachen, het nooit meer samen tv kijken en het nooit meer samen in slaap vallen….. Het nooit meer ons…. En ondanks alles killed me dat van binnen…… Ik kan heel goed zonder Joris en zou ook zonder Joris moeten willen....
Heftig &
Diepgaand!
Denk dat ik als buitenstaander me maar buiten het advies ga houden
maar ik denk wel dat bijna één ieder die je blog leest er ongeveer dezelfde mening op na zal houden.
Ik heb wel de indruk dat je sterk in je schoenen staat, gelukkig maar.
Zorg er wel voor dat als je een knoop doorhakt, je eerst en vooral toch maar aan jezelf denkt.
Ik denk dat ik juist graag de
Ik denk dat ik juist graag de adviezen en meningen van buitenstaanders hoor... Als je erin zit zie je het allemaal niet meer zo, en ondanks dat ik het ergens precies weet en mezelf dondersgoed besef wat ik zou moeten doen, alleen mezelf over die grens heen duwen....
Ik heb ooit eens geleerd: Geen keus maken is ook een keuze....
En dat is natuurlijk ook waar... Uitstel van executie... Dat is het... Niet meer en niet minder.... Maar jeetje wat doet dat pijn zeg....
Ze zeggen altijd dat je een pleister er het beste maar in 1 keer af kan trekken... En nou heb ik me gisteren zo verdomd slecht gevoeld.... En dan gisteravond is hij weer thuis en doet ie weer leuk, en dan verdwijnt het allemaal weer als sneeuw voor de zon.... Maar zo hoort het gewoon niet te gaan!!!
Het is allemaal zo lastig... Wilde dat ik even een half jaar kon skippen.... Dan had ik het ergste vast achter de rug....
Mr_Why: Tof dat je hem ook echt helemaal gelezen hebt!
Mijn mening
Kort maar krachtig:
Ik ben van mening dat een relatie een verrijking moet zijn in je leven.
Als je dat nog ziet gebeuren dan moet je er voor vechten,
maar als het uiteindelijk meer moeite kost dan het waard is, dan moet je voor jezelf kiezen.
Dat kan voor de andere partij hard aankomen (denk dat ik dat wel kan beamen) maar ik heb ook al aan de andere kant gestaan en daarvan kan ik ook zeggen dat ik zeer blij ben dat ik die keuze gemaakt heb.
Sterkte met je keuze!
@Mr_Why
Heel apart, want toen ik vrijgezel was riep ik dat altijd tegen mensen om me heen die relatieproblemen hadden: Een relatie moet een aanvulling zijn op je leven.... Geen invulling.....
Ik kan echt relatieadvies geven als de beste... Mensen komen ook altijd naar me toe met dat soort dingen... En toch is het advies geven aan een ander zoveel makkelijker dan zelf doen wat je de ander aanraadt.
Je hebt gelijk..... Een relatie hoort een verrijking te zijn van je leven en niet een continu gevecht om het maar een beetje leuk te houden (en dan nog is het niet zoals het hoort)....
Oh dit heb ik zelf ook
Oh dit heb ik zelf ook zooooooo ervaren nu....
Wat een verhaal! Ondanks
Wat een verhaal!
Ondanks alles is het altijd de vraag. 'horen we wel bij elkaar?'
En die vraag kan je alleen zelf beantwoorden!
Ineens weer in je eentje zijn doet natuurlijk altijd pijn!
Maar hoe zal hij in die situatie staan?
Maak geen overhaaste beslissingen maar maak het ook jezelf niet te lastig!
De relatie tussen mij en me ex begon perfect!
Maar na een tijdje wist ik ook dat het beter voor mezelf zou zijn als het uit was.
Geen drugs, wel erg veel drank. En weinig tot geen aandacht en liefde meer over voor mij!
Ik wist dat het beter was zonder hem. En toen hij het eenmaal uitmaakte was het enige watik wilde gewoon die slechte belabberde relatie met hem terug.
En inderdaad waarom? Omdat ik van hem hield!!!
Ik begrijp je.. Ik weet alleen dat ik het nooit uit heb kunnen maken en hem nogsteeds helemaal mis ondanks het besef dat het 'beter' is zonder en ik beter verdien.
Sterkte! Alles komt goed!
@Lis938
Ja dat is de lastigste vraag... Horen we wel bij elkaar.... Vaak denk ik van niet, maar dan volgt er weer een goede dag en dan klopt alles weer gewoon.....
Alles weer in mijn uppie doen is eigenlijk zo eng niet.... Ik deed het hiervoor ook alleen en dat ging me prima af.... Ik heb een eigen huis, al heel lang een fulltime baan en dus in alles mijn eigen basis.... Ik heb hem daarvoor niet nodig... Voor hem zal het moeilijker zijn... Hij heeft geen eigen huis, maar ook geen baan momenteel..... Dus al met al heeft hij veel meer te verliezen als ik... En met "goede" dagen besef ik mezelf dat ook enorm....
Ik maak gelukkig nooit overhaastte beslissingen, maar blijf helaas wel ellendig lang in een "veilige" situatie hangen.... Zoals ik al zei: geen keus maken is ook een keuze.....
Ja hield ik maar niet van hem.... Dat had alles veel makkelijker gemaakt.... Overigens besef ik mezelf dus ook dondersgoed dat ik beter verdien dan dit.... Maar toch blijf ik hangen... Merk wel dat mijn reacties veranderen... Ik merk dat ik steeds feller ben in ruzies en als hij boos wegloopt ik ook alles behalve geneigd ben om hem nog te bellen of berichten.... Soms denk ik weleens: er komt vanzelf een ruzie waarin alles uit elkaar klapt en hij de keuzes maakt die ik ergens niet "durf" te nemen en dan moet ik wel.....
*zucht*
Bedankt in elk geval voor je reactie!
Ik denk dat dit stuk een
Ik denk dat dit stuk een recordlengte heeft.
@2 Love 2
Ik denk het ook wel ja...
Het is inderdaad een lang
Het is inderdaad een lang verhaal, maar boeiend genoeg om tot het einde af te lezen. Ik denk in ieder geval dat je goed hebt uitgedrukt in wat voor situatie je je nu bevindt...
Wat met opviel was wat je op het einde schreef:
Maar als ik denk aan een leven zonder Joris denk ik ook aan de avonden alleen op de bank, het alleen slapen in dat grote bed, het nooit meer samen lachen, het nooit meer samen tv kijken en het nooit meer samen in slaap vallen…..
Dát zijn inwisselbare aspecten. Dat kun je niet alleen met Joris, maar ook met Piet, Klaas en Hendrik-Jan. Het klinkt alsof je op een punt staat dat je bij jezelf na moet gaan of het klopt wat je denkt en schrijft, namelijk dat je best zonder Joris kan. Als je Joris niet meer hebt, zul je Piet, Klaas of Hendrik-Jan ontmoeten met wie je samen kunt slapen, lachen, tv-kijken enzovoorts. In dat geval staat inmiddels het idee van een single bestaan je niet meer zo aan. Wat maakt Joris nou zo uniek dat je die dingen met hem wilt doen? Weegt dat op tegen de ellende die hij meebrengt?
Maar bovenstaande is rationeel. En liefde is niet rationeel. Dat is wat het verdomde moeilijk maakt, maar de ratio kan soms wel nuttige inzichten geven in de liefde.
Voor mij als buitenstaander leest je verhaal in ieder geval niet weg als 'dat wordt allemaal nog wel weer rozengeur en maneschijn'. Neen. Het leest eerder weg als 'zinkend schip waarvan het verlies een zure appel gaat zijn, maar wel de enige weg naar een toekomst met een schip dat wel blijft drijven'. Maar de appel wordt zuurder als je het schip laat zinken op een moment dat je er nog niet klaar mee bent. Overhaaste acties lonen niet op dit vlak volgens mij.
Maar een kutsitutatie is het. Ik wens je sterkte met hetgeen komen gaat en hoop dat je wat kunt met het bovenstaande.
@unremedied
Bedankt voor je reactie! Ik ben blij dat je het boeiend genoeg vond om het helemaal te lezen....
Je opmerking over dat alles wat ik opnoem te gaan missen allemaal inwisselbare aspecten zijn hebben me wel aan het nadenken... Waar hou ik nou idd aan vast... Aan de dingen die je juist met iedereen kan hebben die wilt.... Het is niks van hem persoonlijk, het is een situatie die verandert waar ik aan zal moeten wennen als dat zo is....
Helaas is liefde idd niet rationeel... Was dat maar zo....
En ergens weet ik inderdaad precies dat het: "en ze leefden nog lang en gelukkig"- aspect op ons niet van toepassing gaan zijn.... Ergens weet ik precies wat ik moet doen, en blijf ik heel bewust hangen in iets wat me niet gelukkig gaat maken... Nu niet en op de lange termijn niet.... Maar houden van... Maakt inderdaad meer kapot dan je lief is....
Het is haast een boek wat je
Het is haast een boek wat je leest.....
Wat zwaar wat je allemaal doormaakt en ik snap ergens denk ik wel wat je bedoelt.....zoals het nu gaat gaat het niet verder, maar zonder hem zijn zie je ook niet zitten. Je kan letterlijk niet MET en niet ZONDER elkar.
Ik heb dit een keer van dichtbij mogen meemaken. Zonder drugs en alcohol maar 2 mensen die niet zonder elkaar konden leven, maar samen zijn was ook een hel. Die twee haalde het slechtste in elkaar naar boven en samen waren ze stuk voor stuk nare personen en kon ik ze beiden niet uitstaan (niemand overigens) Had je de beide personen apart, waren het goede mensen en kon ik het best met ze vinden (iedereen). Uiteindelijk ging het mis tussen 2. Niks werd uitgesproken dus hij ging maar vreemd....maar kon toch niet zonder haar, ging weer terug, ging weer vreemd en zo heeft het een lange tijd aangehouden.....tot op het punt dat het echt niet meer kon.....
Hij is inmiddels verliefd geworden op een ander en is een totaal ander persoon, je kan wel zeggen dat hij zichzelf is. Haar spreek ik niet meer maar als ik om me heen hoor is zij ook een stuk gelukkiger zo.
Ik hoop dat je uiteindelijk tot een keuze kunt komen....wat heel moeilijk zal zijn!! Ik leef met je mee!
@Trueheart
Het is inderdaad een schommeling van niet met en niet zonder elkaar kunnen. Ik weet dat ik hem niet nodig heb, dat ik zonder hem kan en soms ook wel zonder hem wil, maar ik weet ook aan de andere kant dat ik hem gevoelsmatig wel nodig heb, niet zonder hem kan en niet zonder hem wil....
Ik merk ook dat ik door het vasthouden aan deze relatie wel steeds meer van mezelf inlever.... Steeds meer water bij de wijn doe en steeds een stapje harder loop om het maar ok te hebben... Alsof het zo van de 1 op andere moment allemaal ok kan zijn.... Maar het is zo verdomd moeilijk allemaal.... Ik zag een toekomst samen... We hadden plannen voor een ander huis, een nieuwe auto.... Hoe kan dat nou ineens allemaal van de kaart zijn.... Is dit niet gewoon een periode en draait dat wel bij? Ik word gek van die schommelingen!!!!
Ik weet dat als ik helemaal mezelf ben dat ik een leuk mens ben in omgang... Niet uit arrogantie, maar wel uit het feit dat ik best wel een sociaal leven heb waarin mensen blijkbaar graag met me omgaan, omdat ze me anders niet op zouden blijven zoeken lijkt me.... Maar ik ben bang dat als ik hierin te lang blijf hangen dat ik daar ook verbitterd van wordt....
Je bent niet de enige met
Je bent niet de enige met zo'n lang verhaal hoor haha
Ik heb ook in een relatie gezeten waar in je niet met en niet zonder elkaar kunt (overigens niet de relatie waar ik over blog) en ik kan je uit ervaring vertellen dat het vaak niet beter wordt dan het is. Je weet eigenlijk diep in je hart al wat de beste keuze is alleen het feit dat je gewend bent aan hem om je heen houdt je tegen om de definitieve stap te zetten. Opnieuw wennen aan alleen zijn is moeilijk maar uiteindelijk zeer zeker de moeite waard.
@Fleur-de-lis
Ik heb jouw verhaal inmiddels ook even gelezen en erop gereageerd.
Ja ergens trekt het vooruitzicht om weer volledig grip op mijn eigen leven te hebben me steeds meer... Ik zie steeds meer de positieve kanten ervan, maar toch is die definitieve stap zoooo lastig....
@Lovertje85
Zo, na je blog aandachtig te hebben gelezen, je reactie dat je wel graag advies en/of een mening wilt hebben, hierbij de mijne:
Soms hou je van iemand, zonder echt te kunnen zeggen waarom je van iemand houdt. De vorige relatie heb je eigenlijk al verwerkt voordat je de stap maakte weg te gaan. Dit maakte dat je weer kon genieten, een ton aan rotsblokken van je schouders af ging en je weer je eigen ding kon doen. ( Ik heb zelf ook zo'n relatie gehad, de koek was eigenlijk al na 1,5/2 jr op maar heb het nog 2 jr laten voortsukkelen. Why? Gewenning denk ik.)
Je bent jong, je past minder goed bij elkaar, interesses veranderen, karakters en persoonlijkheid verschillen als dag en nacht, je wilt de ander niet kwetsen omdat er geen duidelijke aanleiding is om de relatie te verbreken, geen duidelijk antwoord op het niet meer voelen van ...
De relatie met Joris is anders.. Hij deed moeite, echt moeite, om je voor zich te winnen. Hij heeft je bijzonder laten voelen, begrip getoont, je op de goede momenten laten zien hoe bijzonder je bent voor hem.
Ondanks dat je hie tegen hebt willen vechten, heeft uiteindelijk jouw gevoel de overhand genomen en kon je niets anders dan toegeven aan dat gevoel. Het was immers wederzijds, dus waarom zou je jezelf iets ontnemen. Daarbij .. je was 5 jaar ouder dan toen je de andere relatie in ging ( je bent nu 27/28 dus je zal een jaar of 20/21 zijn geweest toen je 'verliefd' werd op die ander.)
Je hebt een band opgebouwd met Joris, je kent zijn slechte- en goede punten. En die goede punten maken dat je zoveel van hem houdt. Die maken dat je geen afscheid kan of wilt nemen, die maken dat je niet verder gaat zonder hem. Hij is jouw ying. Ondanks de foute dingen die hij heeft gedaan, en niet kan verantwoorden. Ondanks de ontrouw, hij bleef bij jou terug komen. ( Bevestigd dat je toch heel veel voor hem betekent, althans dat is wat jij denkt pop zulke momenten. Een euforisch gevoel dat de andere dames toch niks deden en hij blijkbaar zo in elkaar steekt.... iets over een vos en zijn streken.)
Liefde maakt niet alleen blind, echte liefde blijft vergeven. En dat is wat jij keer op keer aan het doen bent. Ondanks dat je WEET zonder hem te kunnen, WEET dat ook jij je geluk kan vinden, het echte geluk, zonder Joris, toch weerhoudt dit je ervan verder te gaan. Mensen zijn gewoonte dieren, en laten dingen moeilijk los. Nieuwe dingen zijn vaak eng, en ook al is het vertrouwde niet all that toch houden we ons hier aan vast omdat het bekend is. We weten ermee om te gaan.
Jouw makkelijke houding, dat het je minder boeit, je nonchalanter bent, is een bescherming van jezelf. Hij heeft je genoeg gekwetst, je hebt waarschijnlijk genoeg tranen gelaten en je hebt genoeg gepikt. Betekent niet dat het je geen zeer doet, nee het betekent dat jouw limiet is bereikt. Je bent immers ook maar mens.
Mijn advies naar jou toe is: Probeer zonder hem te zijn. Niet alleen de ene week dat hij in parijs zit/zat, probeer ehet voor langere tijd. Maak voor jezelf een lijst waarom je WEL bij hem zou moeten zijn, wat dit toevoegt aan jouw leven. Hoe zie jij jullie toekomst voor je als hij in de afgelopen 2/3 jaar heeft bewezen niet te veranderen. En maak voor jezelf een lijst waarom jullie NIET slagen. Waarom het beter is alleen te zijn dan bij hem.
Zet deze dingen tegenover elkaar en probeer daarmee je eigen ogen te openen. Uiteindelijk zal jij zelf keuzes moeten gaan maken. Je moet het zien als een verslaving aan die rommel van Joris... Het is even afkicken, en je zal ups en downs hebben, wellicht ziek worden ( Liefdesverdriet in deze ) maar uiteindelijk doe je het voor een goed doel. JOUW eigen toekomst.. Je moet jezelf te leuk vinden om dergelijk gedrag te tolereren. kies voor jou.. Niet voor hem omdat hij dan niks meer heeft, hij zielig is, in een gat zal vallen. Want dat, lieve lovertje85, is jouw probleem niet (meer).
Kies voor jou, om jou. Heel veel succes met je keuzes en de lange weg die je moet gaan afleggen. Welke keuze je ook maakt: Zorg dat je erachter staat. Doe jezelf niet nog meer onnodig pijn, je bent een slimme meid. Hou dat in je achterhoofd!
Liefs.
Lovertje85
wat een ontzettend mooi geschreven verhaal ! En wat ben jij een vrouw uit duizenden , het gemak zoals jij met dingen om kunt gaan is gewoon super. Een sterke persoonlijkheid, oprecht en eerlijk.
Wat mij ook opviel net als een van de andere ldvders schreef, je angst opeens om avonden alleen op de bank te moeten zitten zonder Joris ,mijn god zeg ..kijk eens hoe sterk je bent ! daar hoef je niet bang voor te zijn, het zal onwennig zijn maar ik weet zeker dat jij je weg daarin wel zult vinden. Als iemand dat kan,dan ben jij het wel. Weet je , er zijn verschillende soorten houden van..net als je maatje van voorheen alleen met Joris heb je meer gedeeld. Daar zorgde hij ook voor met zijn issue's, jij was er, deed niet moeilijk en was een vangnet en veilige haven. Allemaal tegelijk , maar ik denk dat het ook anders om moet zijn, zou hij dat voor jou ook allemaal kunnen mocht er iets gebeuren?
Of speelt nu de angst mee doordat wat je hebt meegemaakt met je ouders, je daarom wilt blijven vasthouden aan iets.
Zou je je schuldig gaan voelen als je de relatie niet meer wilt met hem en hij glijdt af...je neemt zo'n verantwoording op je , eigenlijk al die tijd al. Zou je dan zo sterk kunnen zijn om te zeggen , het is zijn leven , hij is volwassen en zijn keuzes en ik kan hem steunen als vriendin mocht het echt nodig zijn , maar daarbij houdt het ook op. Ik neem hem niet meer in huis .Hij moet zelf zorgen dat hij zijn leven weer op poten krijgt, het is tijd om groot te worden en te laten zien dat hij het ook alleen kan.
Als ik jou was ging ik weer even lekker genieten van je vrijheid, je hebt zoveel verantwoordelijkheid op je genomen, wat ik echt heel knap vind, maar jij bent er ook nog ...dat vergeet je een beetje. En twijfel is nooit een goede basis om een relatie in stand te houden.
Groetjes
Hortensia
@hortensia
Bedankt voor de mooie woorden!! En bedankt voor de complimenten... Die krijg ik eigenlijk niet zo heel vaak als ik erover nadenk, dus ik waardeer het enorm!!!
Sterke persoonlijkheid.... Tja soms..... In veel dingen wel, maar in de juiste dingen niet altijd.....
Oprecht.... Altijd... Althans... voor zover ik kan zeker!
Eerlijk.... Ook zoveel mogelijk.... Alhoewel ik vaak dingen inslik....
Tja, waarom ben ik zo bang om alleen te zijn he? Terwijl de vorige keer dat ik alleen was eigenlijk helemaal niet zo slecht beviel.... En inderdaad... Het is een kwestie van wennen..... Gemis gaat over..... Gemis verandert.... En gemis is alleen in het begin heel erg....
Maar voel ik me inderdaad niet gewoon te verantwoordelijk... Ergens wil ik de relatie met hem juist nog enorm graag.... Maar alleen de relatie met Joris zoals hij ook kan zijn.... Niet de relatie met Joris zoals hij eigenlijk is.... Die momentopnamen zijn voor mij blijkbaar steeds weer genoeg om te blijven hangen.....
Zoals @confused ook al zei.... Ergens ben ik verslaafd en zal ik door dat afkickproces heen moeten.....
Ik ben het ook wel aardig moe.... Lichamelijk, maar ook geestelijk... Ik merk dat het de laatste dagen weer mooier weer is en ik daardoor ook wel een stuk vrolijker ben, maar ik merk gewoon dat ik vaak spanningshoofdpijn heb, snel last van nek en rug heb en niks meer kan onthouden de laatste tijd... Volgens mij is alles daarboven een beetje vol aan het raken... Time to clean up the mess.....
Overigens is Joris vorige week goed bezig geweest. Hij is bezig zichzelf financieel op de rit te zetten en heeft contact gezocht met maatschappelijk werk. Ik merk gelijk aan hem dat zijn humeur verbeterd is.... Afgelopen vrijdagavond hebben we samen gezellig een drankje gedaan en erg veel gelachen, en ook dit hele afgelopen weekend (inclusief gisteren want toen had ik een vrije dag genomen) hebben we veel meer gelachen dan de laatste tijd en merk ik dat er van ons allebei een beetje een last afgevallen is... Maar ik zal me altijd blijven afvragen hoe lang het dit keer gaat duren.....
Ik wil me niet meer rot voelen in een relatie... Ik wil niet meer meer huilen dan lachen... Ik wil me niet angstvallig vastklampen aan leuke momentjes..... Ik wil niet meer altijd stress hebben als hij weg is.... Ik wil niet meer continu alert zijn.... Ik wil niet mezelf elke dag afvragen hoe Joris die dag is.....
Maar jeetje wat is dat lastig......
Lovertje85
maar lieverd wat heb je dan te verliezen?
Je houdt zoveel van hem dat je zelf er aan onder door gaat. Geef hem de ruimte om alles goed op de rit te krijgen en geef jezelf de ruimte om weer op adem te komen. Geef het uit handen wat Joris betreft , maatschappelijkwerk, mooi zo. Neem even afstand hoe moeilijk het ook is ..
@hortensia
Ja je hebt gelijk... Wat heb ik eigenlijk te verliezen??? Helemaal niks.... En toch voelt het niet zo!!! Ik heb alles en ben behalve geestelijk op geen enkele manier aan hem gebonden..... Het is mijn huis, mijn spullen, mijn inkomen enz enz enz enz.....
Ik ben blij dat hij stappen zet.... Die waren ook nodig....
Afstand nemen is zo lastig als je samen in een huis woont en je relatie (nog) niet voorbij is.... Ergens wil ik inderdaad los zijn van alles.. Vooral de stress eromheen.... En aan de andere kant is die laatste stap zetten zo moeilijk (vooral nu het weer ff in een 'goede' periode zit...).
@confused
Lieve Confused,
Bedankt voor je reactie.... Jeetje wat kan jij dingen goed verwoorden... Het is alsof je mij, hem en de situatie persoonlijk kent!!!
Ja ergens is het ook gewenning... Zoals ik al aangaf: Geen keuze maken is ook en keuze... Dit is uitstel van executie... Maar elke keer als ik echt op het punt ben dat ik denk: hij krijgt de **** maar, draait de hele boel weer om en is het weer leuk en gezellig.... Dat maakt het zo moeilijk ook... Was het maar altijd slecht....
Begrijp me niet verkeerd: De goede periodes wegen niet op tegen de slechte.... Komt bij dat het tussen ons ook prima liep (voor mijn gevoel) toen hij achteraf een affaire bleek te hebben..... Ik ben steeds excuses voor hem aan het maken terwijl ik ergens misschien heel erg goed besef dat hij de grootste egoist is die ik ken....
Ergens weet ik ook wel dat als we nu al zoveel gedoe hebben (als ik erover nadenk heeft deze relatie nooit 'vanzelfsprekend' gelopen.... Voor mijn gevoel heb ik altijd moeite moeten doen om het goed lopend te houden), gaan we de 3e wereldoorlog echt niet winnen samen... Dus waarom langer tijd erin steken dan nodig is, en waarom niet elke volgende seconde steken in het des te sneller weer helemaal happy en gelukkig met mezelf te zijn?
Tja... In theorie weet ik precies hoe en wat... In de praktijk zit alleen alles anders.... Waarom ik van hem hou? Omdat ik ook weet hoe hij kan zijn... Omdat ik ook veel leuke dingen met hem meegemaakt hebt.... Maar ik heb nu overal een excuus voor.... Eerst ging het niet zo goed door de drugs en drank, toen zat hij niet zo lekker in zijn vel, nu zit hij weer zonder werk dus daarom doet ie zo.... Wanneer besef ik eens dat ondanks welke situatie hij ook in zit, hij hoe dan ook het recht niet heeft om zo tegen mij te doen.... Dat ik veel beter verdien dan dit.... Dat ik nu ALLES voor hem doe.... Tot aan de boodschappen, het huishouden en het versturen van sollicitaties aan toe, terwijl hij het enorm makkelijk heeft met iemand die hem kost en inwoning geeft..... Een avondje weer even lief doen en het is voorbij.... Hoe vaak ben ik wel niet zo ontzettend boos op hem, en dat als hij maar 2 woorden zijn best doet om het goed te maken dat ik alweer om ben.... Ik kan niet boos op hem blijven.... Ben zwak voor hem....Ontzettend zwak.....
En inderdaad... Ik maak me buiten het feit dat ik me bedenk hoe ik zonder hem moet, ook zorgen om hoe het hem dan vergaat.... Kan hij het wel zonder mij? Valt ie dan niet terug? En zoals je zegt, dat is mijn probleem niet......
Bedankt voor de goede woorden!!!
Liefs