De reden waarom ik mijn verhaal doe op een forum is omdat ik echt wanhopig begin te worden en ik weet niet meer wat ik moet doen, ik zou graag eenbeetje raad krijgen van iemand, en dan nog liefst een jongen want blijkbaar snappen al die mannen elkaar want ik, ik snap er niets van!

Op 5 november 2003 begonnen we een relatie, het was allemaal rozegeur en maneschijn, later zijn er wel de nodige relatieproblemen geweest maar we konden ons er telkens weer doorworstelen. Tot hij op 28 december 2004 na ongeveer 2 maanden dat hij amper nog wilde afspreken mij vertelde dat hij mij meer en meer als gewone vriendin had beginnen zien, niet meer als partner. Hij wilde wel nog vrienden zijn...

Ik stond voor een vreselijke periode, maar ik moest er door... Ik heb 2 maanden serieus afgezien en mezelf elke dag in slaap gehuild, tot ik op een moment stond dat ik besefte dat het zo niet verder kon. Hij hield niet meer van me, dus moest ik mij nu concentreren op mijn vrienden, ik ging af en toe is weg met een vriendin, maar het gemis bleef natuurlijk. Het begon een beetje beter te gaan en ik werd minder afhankelijk van hem, na 3 maanden, ik kwam hem nog geregeld tegen zag hij me praten met een vriend en hij was stikjaloers. Dit deed hem beseffen dat hij mij terugwilde. Hij smeekte me, hij zou alles voor me doen, hij zou me nooit meer in de steek laten, deze keer was het serieus, hij wilde gewoon die tweede kans met mij en hij zou mij hartstikke gelukkig maken. Hij overtuigde me, en aangezien ik nog altijd van hem hield begonnen we opnieuw een relatie.

Het was inderdaad fantastisch, en we waren verliefder dan ooit, hij probeerde me zo vaak mogelijk te zien, zei me constant dat hij van me hield en was ontzettend lief. Ik was ervan overtuigd dat ik de juiste beslissing had gemaakt. Want zo deed hij nog altijd 2 weken geleden.

Nu is het wel zo dat hij het niet goed heeft gedaan op school, hij is een jaar jonger dan mij en hij moet bovendien zijn jaar opnieuw doen, terwijl ik naar de universiteit ga volgend jaar zit hij nog steeds op de middelbare school. Hij was vaak bang in de voorbije maanden, omdat hij mij niet zoveel kan bieden als iemand die ouder is dan mij, of als iemand die ook naar de universiteit gaat. En ik heb hem steeds verzekert dat ik niemand anders wil, dat hij mij alles biedt wat ik nodig heb want ik hou ontzettend veel van hem.

En dan twee weken geleden, toen ik hem steeds belde om af te spreken, wilde hij ineens niet meer. Hij vond dat ik hem verstikte en dat ik net een verplichting was. Maar de enige reden waarom ik belde was omdat ik bezorgd was, omdat ik er voor hem wilde zijn, en op die manier heb ik hem blijkbaar verstikt. Enkele dagen later liet hij met weten dat hij wilde nadenken over onze relatie en of hij er nog mee verder wil. Hij zei me dat hij alleen wil zijn en dat hij met niemand een relatie wil. Terwijl hij wel smsjes stuurde met zijn ex (maar die smsjes sturen heeft denk ik maar een week geduurd) (met dat meisje was hij amper 3 weken samen en dat was 2 jaar geleden, hij gaat volgend jaar echter naar haar school, maar dat was echt wel toeval).

Maar daar had hij wel eerder aan mogen denken dat hij alleen wil zijn, ik heb zo verschrikkelijk veel afgezien die eerste keer en nu wil hij mij weer hetzelfde aandoen. Ik heb hem dit weekend nog gezien en we hebben erover gepraat, ik smeekte hem om er nog geen eind aan te maken en hij heeft dat niet gedaan. Nu zijn we zogezegd nog samen maar ik hoor niets meer van hem.

Ik ben er toch van overtuigd dat hij mij nog altijd graag ziet, ookal zegt hij dat hij niet meer zoveel van mij houdt als voordien maar ik geloof hem niet. Anders zou hij er toch al een einde aan gemaakt hebben, waarom geeft hij mij nog steeds een kus als hij mij ziet dan?
Volgens mij wil hij er nu liever zelf een einde aan maken dan later zelf gekwetst te worden als ik iemand zou vinden dat mij meer kan bieden (ookal zeg ik hem dat het niet gaat gebeuren!)...

Vorige keer toen ik hem zag zei hij op het einde: 'Probeer het te aanvaarden! Denk eens aan mij op mijn fiets, en dan aan een jongen met een bmw...' en toen reed ie weg...