Mijn ex en ik hebben een jaar lang een relatie gehad. We hielden zoveel van elkaar en we wilden mekaar nooit meer kwijt. Totdat ik te horen kreeg dat hij naar Amerika zou gaan verhuizen, omdat hij daar een baan kreeg aangeboden. Dat was meer dan 7000 km hier vandaan! Ik was kapot. Hij stelde voor om de relatie te beeindigen omdat het gewoon niet meer zou werken. Hij wilde carriere maken in Amerika en koos dus voor zijn werk. Mijn hart was totaal gebroken. Toch wilde ik hem gelukkig zien, dus ik accepteerde het maar. Een aantal maanden later vertrok hij voorgoed naar Amerika. Voordat hij ging hebben we nog 1x afgesproken. We hebben er een leuke dag van gemaakt en met tranen in mijn ogen wenste ik hem het allerbeste.

De dagen nadat hij weg was waren zwaar. Ik kon alleen maar huilen. Gelukkig had ik twee vriendinnen die me steunden en mij motiveerden om verder te gaan. Het duurde lang, maar beetje bij beetje pakte ik de draad weer op. Mijn ex en ik hielden contact, gewoon als vrienden. En ik beloofde hem dat ik hem ooit zou komen opzoeken in Amerika.

Nog steeds mis ik hem ontzettend, maar dit was het beste voor ons. Ik ben blij dat ik hem ooit mijn vriend heb mogen noemen :'(

Dikke knuffels voor iedereen met een gebroken hart. Het komt goed, echt! Het begin is zwaar, maar langzaam en zeker kom je erover heen. Iedereen die wil praten mag mij een prive bericht sturen, of gewoon hier reageren

groetjes