Lieve lotgenoten,

Want zo zie ik het maar even iedereen heeft hier verdriet of pijn of onbegrip om een geliefde die we niet meer spreken zien of kwijt zijn geraakt.
Ik had nooit gedacht dat ik dit verhaal hier zou neerzetten laat staan dat ik mezelf omschrijf als een stalker.
Ik zal bij het begin beginnen... Ongeveer anderhalf jaar geleden leerde ik een ontzettend leuk meisje kennen, ze was in eerste instantie totaal niet mijn type maar ik wou het een kans geven omdat ik het gevoel had dat het wel eens goed zou zijn buiten me comfort zone te daten.

Het was allemaal nieuw ze was een stoer type, en ik was juist altijd hele vrouwelijke types gewend. Alles ging er soepel en we hadden het leuk. We waren elkaars spiegel zij was structureel en erg van normen en waarden en ik ben een losgeslagen vogel vrijheid blijheid biertje hier biertje daar, festival muziek vrienden en niet al te serieus.

Stiekem hunkerde ik naar structuur regelmaat en huisje boompje beestje, dat ging snel onze families waren 1 en door mijn verleden waarin veel drugsgebruik was van ouders en verlating voelde ik me thuis bij deze familie.

Elke week een hapje eten vaste dagen bij familie het was echt een gezin samen op passen op kinderen van vrienden van haar het leek zo perfect.

We gingen al snel samenwonen en ik liet alles achter in me oude woonplaats had een nieuwe baan woonde centraler en het ging top! Tot het fysieke stuk minder werd ik onzekerder werd en ze me overal op begon te kritiseren hoe ik liep at wat ik deed hoe ik het deed alles was verkeerd.

Die maanden daarna veel gesprekken en gaf ze al aan dat ze me mee wou nemen in haar twijfel van onze relatie maar dat ze wou blijven vechten, ik voelde me niet gezien nooit een knuffel of een kus we leken eerder broer en zus op een geven moment. Dat jaar zijn we nog op vakantie geweest samen en dat was fijn maar daarna ging het snel bergafwaarts,

Januari is het uitgegaan dat moment zal ik nooit vergeten. Doodsbang was ik, trillen alle emoties kwamen er uit me hele leven kwijt, ik stond op straat. Ze gaf aan wel vrienden te willen blijven maar voor haar was haar gevoel weg,
Ik heb toen een tijd in een vakantie huisje gezeten, daarna bij mijn ouders gewoond en ben toen verder gaan zoeken naar een huis.

In die periode hebben we veel contact gehad althans ik kon haar niet met rust laten ze gaf continue aan dat ze rust wou maar ik kon het niet laten ze gaf aan rust te willen en over een tijd zouden we onze band kunnen op pakken.

Daar is het mis gegaan er knapte iets in mij probleem is ik ben een zorgzame man, en ben nooit snel boos maar als ik boos ben en overtuigd ben van mijn waarheid zal ik er alles aan doen om mijn gerechtigheid te krijgen...

Ik stopte dus niet niet bewust maar bleef bellen appen contact zoeken. Tot ze me blokkeerde er is toen veel gebeurd, ondertussen had ik hier ruzie met een buurman en liep alles in de soep. Lichamelijk was ik echt een lijk kon niks eten continue spugen van emoties, en alleen maar continue met haar bezig en haar leven.

Lang verhaal kort ze heeft onlangs melding gedaan van stalking, ik ben nog nooit zo erg geschrokken alsof de vloer onder me vandaan werd getrokken. Ook zij ze nooit meer contact te willen. Haar vrienden die mijn vrienden waren wouden me ook niet meer zien en spreken en tot overmaat van ramp zijn mijn vrienden met haar gaan praten en willen die een paar maanden geen contact. Ik ben nog nooit in zo'n diep gat gevallen.

Ik ging aan de drugs en drank en lag de hele dag in bed. Ik dronk zoveel zodat ik er dan met rust kon laten alleen op sommige momenten lukte dat niet en achterhaalde ik haar nummers.. En dan begon het weer,
Ondertussen had ik therapie en dat hielp soms maar soms ook niet dat zijn moment opnames.

Ik ben er achter gekomen dat de politie weer is ingeschakeld en dat ze een stop gesprek met me willen dus een deze dagen zal wel de politie op de stoep staan. M'n ex heeft contact met me moeder en die zij dat ze had gezegd dat de politie al langs geweest moet zijn immers heb ik ze nog niet gezien.

Ik voel me verschrikkelijk het laatste wat ik wil is haar stalken pijn doen. Maar elke keer praat ik het goed in mezelf, zelfs haar moeder heeft me gesmeekt het te laten en dat ze niet wil dat we contact hebben. Het enige wat ik wil is een gesprek zodat ik verder kan met mijn leven zelf kan ik het niet oplossen.

Dit is misschien wel herkenbaar.. Het maakt me gek omdat ik over zoveel informatie en contacten beschik kan ik achter alles komen wat ze doet waar ze is, soms gaat het een dag goed en dan bam komt er weer een trigger voorbij hoor ik weer dat ze date noem maar op,

Het lucht op dit op te schrijven en wens jullie veel sterkte in jullie proces, hopelijk kan ik ervaringen uit wisselen om hier mee om te gaan want ik wil dat het stopt ik wil m'n leven terug.

Groeten een radeloze man,