Hallo allemaal.

Een half jaar had ik nooit van mezelf verwacht dat ik ooit zoiets zou schrijven op een forum als deze maar hier komt die dan. Ik ben benieuwd naar jullie reacties.

Bijna een half jaar geleden maakte mijn vriendin het na een relatie van 4 jaar plotseling uit. Na deze week heb ik een week geen contact gehad omdat dat door iedereen in mijn omgeving werd geadviseerd. Hierna werd ze plots erg boos en ben ik toch weer gezwicht. Na dit alles, is een lange periode gevolgd van veel contact maar geen relatie. We bleven elkaar 2 maal per week zien en sliepen nog regelmatig samen. Maar er werden geen plannen meer gemaakt voor de toekomst en mijn ex vriendin gaf constant aan geen relatie te nemen. Zo stom dat ik was, nam ik daar genoegen mee en bleef ik het contact voortzetten.

1,5 maand geleden knapte er iets bij mij en ik kon niet meer tegen die rare situatie omdat ik nog met veel te veel gevoelens zat. Wat natuurlijk niet gek is wanneer je niet echt afstand hebt genomen. Na een weekje treuren was ik er dan ook helemaal klaar mee. Toch kwam enkele weken later het gemis opnieuw maar ik had mijzelf voorgenomen om een maand geen contact op te nemen. Hier heb ik mijzelf dan ook aan gehouden. Na deze maand heb ik opnieuw contact opgenomen en we hebben na wat berichtjes een leuke dag samen gehad en een nieuwe afspraak gepland in die week. Echter kwam dit weer op hetzelfde neer. Na deze afspraak krabbelde ze toch weer terug en zei dat we beter konden stoppen omdat we in hetzelfde patroon zitten. Dit deed opnieuw pijn.

Na een week niet te hebben gereageerd heb ik gisteren opnieuw een bericht gestuurd waarin ik zeg dat ik geen contact meer wil met haar tenzij haar gevoel veranderd. Dit om mijzelf te beschermen. De reactie die ik kreeg vind ik alleen erg raar en doet mij niet veel goeds. Ze vertelde me dat ze nog steeds heel erg veel van mij hield en dat ze me ook heel erg mist maar niet twijfelt of ze de juiste beslissing heeft genomen en dat ik niet moet vasthouden aan valse hoop. Ik weet niet zo goed wat ik daar mee aanmoet omdat het heel erg dubbel is. We hebben afgesproken de aankomende maanden geen contact met elkaar te hebben. Dit is dan ook het beste. Ik had niet verwacht dat ze zo emotioneel zou reageren. Ze geeft aan dat ze van me houdt en dat ze me mist maar geen relatie wil. Ik snap het wel maar ik kan er niks aan veranderen. Ik ga haar ook niet overtuigen, hoe zeer ik dat wil, gaat me dat niet verder brengen.

Ik denk dat ik de juiste beslissing heb genomen en dat ik weer goed kan nadenken. Moet ik nog hoop houden?? Hebben mensen hier ervaring mee?? Ik neem aan dat wanneer je iemand na een half jaar nog steeds mist en je geeft aan dat je van die persoon houdt, dat er gewoon hoop is dat het goed komt.. Wat moet ik denken?? Doen doe ik zeker niks.. Want er is vanuit mijn kant niks meer om te zeggen. Vechten heb ik al genoeg gedaan.