Hallo allemaal,

Na 3 jaar een relatie te hebben gehad is het nu over. We zijn nog hartstikke verliefd op elkaar, en wil haar echt niet kwijt. Wat overigens al is gebeurd.

3Jaar terug leerde ik een meisje kennen via internet, de eerste jaar waren we 'gewoon vrienden'. Ik begon haar steeds beter te leren kennen en onze vriendschap groeide uit tot een relatie. Ik had dit nog nooit eerder meegemaakt, het was allemaal vers voor mij. Ik wist niet wat me overkwam toen ze zei dat ze verliefd op me was. Natuurlijk was het wederzijds want het was mijn eerste echte liefde. Ik weet ik ben nog jong en moet nog lekker genieten van het nachtleventje. Maar ik had het voor haar over om alleen maar bij haar te willen zijn, en dat gebeurde. We waren 24/7 bij elkaar en als we niet bij elkaar waren was het wel op msn.

Toen we het wisten van elkaar begon het gezeur, ze zat toen die tijd in havo 3 en ik had veel problemen op school. Ze kon zich niet meer goed concentreren wegens mij want ze wou alleen maar bij mij zijn. Door dat haalde ze ook slechte cijfers op school etc.

Zomervakantie 2011:

Toen de vakantie begon, merkte ik al dat we uit elkaar groeide. We hadden ruzie`s over de kleinste dingen etc. Midden in de vakantie werd het zoveel dat ik zij van; ''we moeten miscchien elkaar even niet zien''. Maar dat is mij niet gelukt. Na 1 dag zocht ik alweer contact.. Waar zij kwaad om werd. Zij had echt even die tijd nodig. Heb het gelukkig toen nog goed kunnen praten, 1 week was weer zoals vroeger. Totdat ik op vakantie ging en zei van: Ik heb liever niet dat je me smst (was drankvakantie). Ze heeft het ook niet gedaan. Toen ik thuis kwam was het eigelijk in een keer over. Ze reageerde afstotelijk en antwoordde kort. Toen ik vroeg wat er was zei ze; Luister, ik ga volgend jaar naar de 4e klas en mijn cijfers tellen mee voor me examen. Ik denk dat het beter voor ons beide is als we uit elkaar gaan en geen contact meer hebben. Op dat moment stortte mij wereld in.

Toen ze dat dus zij, ben ik hartstikke dom bezig geweest. Ik bleef maar door zeuren zonder resultaat. Het enigste wat ik eraan over gehouden heb is een depressieve ik en een kwade ex.

Ik kon het niet accepteren, ik snap dat ze het zo druk zal hebben. En ben daarom ook maar door blijven zeiken. Op een gegeven moment denk je van; Oke, ik ben nu dom bezig en maak geen kans meer. Maar dan hoor je weer dat speciale liedje en denkt terug aan die tijd met haar. Uiteindelijk heb ik haar 2 maanden met rust gelaten. Tot haar verjaardag, ik stuurde een E-mail met Gefeliciteerd. Kreeg gewoon normaal antwoord terug. Toen hebben we nog een tijdje contact gehad. Op dat moment krijg je weer die hoop van dat alles goed komt. Toen ben ik ook weer gaan vragen of der echt geen kans meer is dat het goed komt. Waarop zei antwoorden: Nee, ik heb weinig vrije tijd en die wil ik niet aan jou verneuken. Ik heb jou uit mij leven gewist.

En dat doet zeer, tja het is mijn eigen schuld dat ze zo reageert door dat gezeik van mij. En ik weet donders goed als ik blijf contact zoeken dat we er niet vrolijker op worden. Op een gegeven moment zal je erover na denken dat je moet stoppen. Het is een kansloze missie. Ik heb het toen ook maar geaccepteerd.

Nu zijn we 3 maanden verder, 1 maand geen contact meer gehad. En voel me nog zwaar kut. Nog steeds die hoop houden dat alles goed gaat komen. Ookal weet ik dat er niet meer in zit, en ik ook verder moet gaan met mij leven.

Straks is het vakantie is zij hopelijk geslaagd, moet ik dan weer contact zoeken? Of moet ik haar ook gewoon vergeten?